Πολιτικη & Οικονομια

Σενάρια τρόμου

Η Ελίζα Παπαδάκη γράφει για τις εναλλακτικές του ΔΝΤ...

ΤΕΥΧΟΣ 302
18.05.2010, 17:50
Ελίζα Παπαδάκη
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Eπιλογές

Μουσικη Γ.Τ.Κ.: Ο ΛΕΞ το ‘δωσε πάλι για την κουλτούρα

Τάνια Σκραπαλιώρη

Οι αρετές του 21ου αιώνα: Ενσυναίσθηση, η πιο μαγική μορφή επικοινωνίας

Ελλαδα 1o Forum Athens Voice: 10 πράγματα που μάθαμε για την Ενσυναίσθηση

Δήμητρα Γκρους

The Writers Sessions: Αφιέρωμα στον Κουεντίν Ταραντίνο

More in Culture The Writers Sessions από τον Voice 102.5: Live και συζήτηση για τον Κουέντιν Ταραντίνο

A.V. Team

Όταν προσέφυγε στο μηχανισμό στήριξης, η Ελλάδα δεν είχε άλλη επιλογή. Ήταν ευτύχημα ότι χάρη στις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης, και προπάντων σημαντικών ευρωπαϊκών παραγόντων, οι ισχυρές αντιρρήσεις στη σύστασή του κάμφθηκαν, έστω και στις 12 παρά 5. Διότι η χώρα οδηγούνταν στη χρεοκοπία, εφόσον στις αγορές δανειστές πλέον δεν βρίσκονταν: Αδυνατώντας το ελληνικό κράτος να αποπληρώσει το ομόλογο των 9 δις ευρώ που λήγει μεθαύριο, θα κήρυττε αυτομάτως στάση πληρωμών. Επειδή τα έσοδά του (φόροι) είναι λιγότερα από τις δαπάνες του, ακόμα και αν παγώσει τους τόκους και τις λήξεις που χρωστάει, δεν θα μπορούσε να πληρώνει μισθούς, συντάξεις, φάρμακα κ.λπ. Ταυτόχρονα θα πλήττονταν οι τράπεζες, καθώς πολλοί θα έτρεχαν να σηκώσουν τις καταθέσεις τους παραλύοντας όλη την οικονομία, ενώ σοβαρό κλονισμό θα δεχόταν και η Ευρωζώνη. Η διαπραγματευτική δύναμη της Ελλάδας είναι μηδαμινή, για να υποθέσει κανείς ότι μόνη της θα ερχόταν σε πιο ευνοϊκή συμφωνία με τους πιστωτές της από τους κοινωνικά επώδυνους όρους που συνοδεύουν το μηχανισμό στήριξης. Κάθε εναλλακτική ήταν σενάριο τρόμου.

Μπορούσαμε, βέβαια, να μην είχαμε φτάσει ως εδώ αν αλλάζαμε πολιτικές αρκετά νωρίτερα, όχι μόνο το τελευταίο εξάμηνο. Μπορούσε επίσης η Ευρώπη να είχε παρέμβει ενωτικά πιο έγκαιρα, αποκρούοντας τη λαίλαπα που απειλεί όλη τη Νομισματική Ένωση. Αυτά όμως ιστορικά δεν συνέβησαν. Το στοίχημα για εμάς είναι με αναγκαστική λιτότητα να κερδίσουμε ανάπτυξη και αλληλεγγύη, για την Ευρώπη να σώσει το ευρώ προχωρώντας την πολιτική ενοποίηση.