Το μήνυμα ελήφθη. Στην έκτακτη σύγκληση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου ο Ιερώνυμος θα ανακοινώσει το κλείσιμο των ναών, τουλάχιστον έως το Σάββατο του Λαζάρου.
Θα μπορούσε ο πρωθυπουργός με το διάγγελμα της περασμένης Τετάρτης (11/3) να κλείσει τις εκκλησίες; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι, όσο και αν κατακλύστηκε ο δημόσιος λόγος με φωνές περί του αντιθέτου με βασικό επιχείρημα ότι οι κληρικοί πληρώνονται από το κράτος.
Οι δημοσιολογούντες θα όφειλαν να γνωρίζουν ότι το θέμα αυτό αφορά τις σχέσεις Πολιτείας - Εκκλησίας, ακόμη και αν πρόκειται για το ύψιστο θέμα της δημόσιας υγείας. Αλλά φαίνεται πως το πρόβλημα αυτής της χώρας είναι εντέλει ότι οι υπέρμαχοι της κάθε πολιτικής πλευράς (είτε αριστεράς, είτε δεξιάς) προσπαθούν να διαμορφώσουν το πολιτικό κλίμα ορμώμενοι από προσωπικές εμπάθειες αγνοώντας, παντελώς όμως, τους κανόνες που διέπουν το πολιτικό μας σύστημα.
Οι σχέσεις Πολιτείας - Εκκλησίας δεν είναι αυθύπαρκτες. Υπάρχουν κανόνες, υπάρχει το ίδιο το Σύνταγμα, υπάρχει το σύστημα της συναλληλίας που ισχύει στη χώρα μας και ορίζει την ισότιμη συνύπαρξη Πολιτείας - Εκκλησίας. Αυτό σημαίνει ότι η Πολιτεία οφείλει να βοηθάει την Εκκλησία στην εκπλήρωση των πνευματικών της στόχων απέχοντας από κάθε ανάμιξη στα θέματα της διοίκησης και των αποφάσεών της. Οπότε ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του τήρησε, ως όφειλε, τις διατάξεις του Συντάγματος ρίχνοντας ωστόσο το «γάντι» στην ηγεσία της Εκκλησίας να πράξει τα δέοντα. Και το μήνυμα, ως φαίνεται, ελήφθη.
Ο Αρχιεπίσκοπος, παρά την εμφανή δυσκολία του, φαίνεται να σύρεται, τόσο από τις αποφάσεις της κυβέρνησης για τα αυστηρά μέτρα πρόληψης και καταπολέμησης του ιού, όσο και από την ευθεία υπόδειξη του πρωθυπουργού.
Τη Δευτέρα στην έκτακτη σύγκληση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου θα ανακοινώσει το κλείσιμο των ναών, τουλάχιστον έως το Σάββατο του Λαζάρου. Δεν θα μπορούσε να κάνει αλλιώς. Ακόμη και αν χαλάει την ατζέντα του «φίλου» Αλέξη Τσίπρα που μετ’ επιτάσεως ζητάει από τον πρωθυπουργό και όχι από τον Αρχιεπίσκοπο να «κλείσει τις Εκκλησίες». Η φιλία που διέπει ακόμη και σήμερα τον Ιερώνυμο με τον Αλέξη Τσίπρα, και έχτισε την «αριστερά του Κυρίου», που έφτασε ακόμη και στη «θυσία» του Νίκου Φίλη από το Υπουργείο Παιδείας, λόγω των Θρησκευτικών, φαίνεται ισχυρή. Η εξαιρετική τους σχέση οδήγησε στη συμφωνία και για την εκκλησιαστική περιουσία, που όμως ακύρωσε από την πρώτη μέρα, η σημερινή κυβέρνηση. Ειρήσθω εν παρόδω, ενώ ο Τσίπρας είναι εκείνος που τάσσεται με την ατζέντα του υπέρ του διαχωρισμού κράτους - εκκλησίας, χωρίς να είχε κάνει το παραμικρό προς αυτή την κατεύθυνση, η κατάργηση του εορτασμού της αργίας των Τριών Ιεραρχών στα σχολεία δεν είναι έργο δικό του. Και φτάσαμε στο παράδοξο σημείο, αριστεροί να τον ονομαζουν «ακροδεξιό» και δεξιοί να κατηγορούν τον Μητσοτάκη ως «κομμουνιστή». Είναι μάλλον η αδυναμία όλων τους να αντιληφθούν ότι οι διαχωριστικές γραμμές ανήκουν στο παρελθόν και ότι απλά ο σύγχρονος πολιτικός λόγος στηρίζεται στις λύσεις των προβλημάτων και όχι σε αγκυλώσεις και στερεότυπα.
3°
