To Post της ημέρας: Γεωργία Κανελλοπούλου

[Η Asmaa]

Η Asmaa al-Ghoul είναι φεμινίστρια στη Γάζα. Άρα, είναι γενναία. Γεννήθηκε το 1982 σε μουσουλμανική οικογένεια και είναι δημοσιογράφος και μπλόγκερ. Έγινε γνωστή από ένα ανοιχτό γράμμα που έγραψε κάποια στιγμή, με τίτλο: «Αυτή είναι η χώρα που θέλουμε, θείε;». (Οι θείοι της ήταν στη χαμάς στην πρώτη ιντιφάντα.)

Λόγω της κριτικής στάσης της απέναντι στη χαμάς, την έχουν στο παρελθόν φυλακίσει. Το 2009 τη συνέλαβε η θρησκευτική αστυνομία γιατί περπατούσε στην παραλία με ακάλυπτα τα μαλλιά της, και με άντρες φίλους, που δεν ήταν δηλαδή συγγενείς της. Το 2011 την έδειραν σε διαδήλωση, και λίγο μετά τη συνέλαβαν και τη βασάνισαν, μαζί με άλλες δημοσιογράφους. Πλέον, γράφει, έχει γίνει τρομερά σπάνιο να βλέπεις γυναίκες χωρίς κάλυψη, και έχει επιβληθεί το χιτζάμπ στα σχολεία και στα δικαστήρια, η πολυγαμία (των αντρών) έχει αυξηθεί, και έχει απαγορευτεί στις γυναίκες να χορεύουν, από το 2009 και πάμε προς το χειρότερο. Οι γυναίκες δεν μπορούν να πάρουν μέρος σε αθλητικούς αγώνες ή να κολυμπήσουν μαζί με άντρες ή να κάτσουν σε μοτοποδήλατο. Και ο φόβος μεγαλώνει εφόσον πλέον εκτός από τις δικαστικές ποινές έχει αυξηθεί η βία στο δρόμο κατά των «ανήθικων» γυναικών και οι απειλές από τους ακραίους ισλαμιστές.

Οι πιο πολλοί, όταν ακούνε Γάζα, φέρνουν στο μυαλό τους ισραηλινή βιαιότητα, ενώ όταν ακούνε Χαμάς φέρνουν στο μυαλό τους αντίσταση με κόκκινα γαρύφαλλα στην ισραηλινή βιαιότητα. Ο καθένας βεβαίως μπορεί να φέρνει στο μυαλό του ό,τι θέλει. Πάντως, το βιβλίο της γενναίας Asmaa al-Ghoul (μην το ψάξετε στα ελληνικά, δεν υπάρχει, πάντως ο αγγλικός του τίτλος είναι 'A Rebel in Gaza: Behind the Lines of the Arab Spring, One Woman’s Story) δίνει μια άλλη πτυχή της κατάστασης, σε όποιον θέλει να τη δει: δείχνει πώς διάολο είναι να ζεις στη Γάζα, δηλαδή σε ένα μονοκομματικό, θρησκευτικό κράτος.