Κυριάκος-Αλέξης, αναπόφευκτες συγκρίσεις

Αν και ψιλοαναμενόμενη, η αναπάντεχη όξυνση της τρέχουσας προσφυγο-λαθρομεταναστευτικής* κρίσης μάς έφερε σε δύσκολη θέση, αλλά τελικά γύρισε θετική: Και απέφερε εθνική ενότητα που είχαμε καιρό να δούμε. Και αναβάθμισε την μουτζουρωμένη από τον Ερντογάν διεθνή μας εικόνα. Και αναθέρμανε μια νοσταλγία πολιτικής ευρω-ενοποίησης. Η εθνική προσπάθεια στα σύνορα μόλις άρχισε, αλλά άρχισε αναπάντεχα καλά. Η συνέχεια ανοιχτή/άγνωστη.

Στο προνεωτερικό μας σύμπαν: από όλα τα καλά

Έχουμε ελληναράδες, που δέρνουν κοιμώμενους «μπάτσους-γουρούνια-δολοφόνους», αλλά ταυτόχρονα σιχτιριάζονται με τους «ισλάμηδες εισβολείς», παραβλέποντας πόσο ίδιοι είναι με εκείνους. Έχουμε εθνομηδενισταράδες της-Ανοιχτωσάς-και-της-Προόδου, που για τον Κορωναίο διεγείρονται τύπου σήκωσέ-τα-όλα:-μάσκες-νουνού-μακαρόνια, αλλά για τον Ερντογαναίο ούτε-γάτα-ούτε-ζημιά-μηδεμιά-ανησυχία. Και για όλους μαζί, του Καρνάβαλου ο τράχηλος Κορωνοϊόν δεν υπομένει και στο πλαίσιο του γενικότερου αντιστασιακού ντιριντάχτα, ξαναχτυπήσαμε αλύπητα Μέρκελ-Πλουτοκρατία- Ιμπεριαλισμό, ενώ ο Μόσιαλος μας εγκαλεί για αντικοινωνική γαϊδουριά.

Όσο κι αν υπάρχει η πλειονοτική προνεωτερικότητα που μοιράζεται ανάμεσα στα ελληναράδικα «Ρίχτε-στο-ψαχνό-των-εισβολέων!» και τα εθνομηδενιστικά «Ανοίξαμε-και-σας-περιμένουμε!», πάντοτε ευτυχώς καραδοκεί και η μειονοτική νεωτερικότητα που επιλέγει την ορθολογική γραμμή της εθνικής λυσιτέλειας. Τα έχουμε ξαναπεί: μόνο έτσι ευτυχώς συχνά αναδυόμαστε από τον ανορθολογικό βούρκο και τρουπώνουμε στην χορεία των ευήμερων/προηγμένων κρατών - ως γνωστόν.

Πρωτοφανής διπλωματική επιτυχία

Έτσι, ο Πρωθυπουργός σχεδίασε και κράτησε την βέλτιστη θέση: δεν τσιμπάμε στην απάνθρωπη σουλτανική προβοκάτσια, τολμηρά επιλέγουμε τον ηθικά/νομικά/επικοινωνιακά δύσκολο δρόμο. Και με σοβαρή, σκληρή προσπάθεια απεμπλεκόμαστε υπερβατικά από την αντικανονική/επικίνδυνη λαβή Ερντογάν.

Και υιοθέτησε άμεσα το δόγμα περί υβριδικού πολέμου και ασύμμετρης απειλής, όχι εισβολής (δεν-ήταν-εισβολείς,-αλλά-δυστυχείς-ανθρώπινες-σφαίρες,-που-πρωτοφανώς-εξαπάτησε-με-εργαλειοποίηση-ο-Ερντογάν). Ταυτόχρονα, αποκάλυψε με συγκροτημένα/ισχυρά στοιχεία το ψευδοκρατούμενο σουλτανικό επικοινωνιστικό παίγνιο, εξουδετερώνοντας το φούμο της τουρκικής προπαγάνδας περί «νεκρών προσφύγων από ελληνικές σφαίρες». Στο εσωτερικό ξεφούσκωσε την εμφύλια ανορθολογική διαμάχη ακροβολισμένων «εισβολιστών»-εθνομηδενιστών παρασύροντάς τους μαζί του, εμφυσώντας τους κάποιο οιονεί ένστικτο εθνικής αυτοσυντήρησης.

Με χαμηλό προφίλ και εξαργυρώνοντας κάποιο γρήγορα δομημένο διεθνές πολιτικό κεφάλαιο λόγω μεταρρυθμιστικής εντατικότητας**, έπεισε τους εταίρους και κατήγαγε πρωτοφανή διπλωματική επιτυχία («Κομισιόν: η κατάσταση στα ελληνικά σύνορα είναι ευθύνη όλης της Ευρώπης»). Ποτέ άλλοτε δεν εμφανίστηκαν μαζί εκτός έδρας όλοι οι ηγέτες των Ευρωθεσμών, μάλιστα για να υποστηρίξουν ειδικό εθνικό αίτημα, τόσο εμφατικά.

Πονηρός εξουσιαστικός καιροσκοπισμός

Σούμπιτος ο ΣΥΡΙΖΑ αποξαρχής κοκάλωσε στα αναμενόμενα κλισέ του (και-πώς-να-μην, όταν τα πολιτικά του χρωμοσώματα είναι τίγκα μπολιασμένα στην «open borders» ιδεοληψία;). Αλλά ο κ. Τσίπρας την γλίτωσε, γιατί αυτά τα επικοινωνιστικά είναι τα μόνα που έμαθε καλά από την εμπειρία Μαξίμου. Έτσι, θορυβήθηκε, όταν καλοπερπάταγε η τολμηρή πρωθυπουργική «εθνική γραμμή» και η αντίστοιχη διπλωματική προσπάθεια-επιτυχία. Και έμεινε κρυμμένος, περιμένοντας τις έκτακτες κυλιόμενες δημοσκοπήσεις του κρίσιμου εορταστικού τετραημέρου, αφήνοντας να εκτίθενται κατά της «εθνικής γραμμής» οι δικοί του.

Οπότε, αν οι δημοσκοπήσεις επιβεβαίωναν διαφαινόμενο «ίμπακτ» και Πανελλήνια συναίνεση στην «εθνική γραμμή», τότε και αυτός θα την ακολουθούσε, αδειάζοντάς τους. Και αυτό ακριβώς συνέβη: βγήκε «Μέγκα» υιοθετώντας την. Μάλιστα, υποβοηθούμενος δημοσιογραφικά, φάνηκε σαν να «παρασπόνδησε» εκτός «γραμμής» μόνο η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, «που-μπορεί-και-να-ονειρεύεται-την-ουτοπία»…

Μπα; Μόνο η Νεολαία; Όχι, βέβαια! Δυστυχώς για τον κ. Τσίπρα, ΣΟΥΜΠΙΤΟΣ ο ΣΥΡΙΖΑ, όλο το τετραήμερο έβριζε τον «Κούλη» για φασισμό,-ξενοφοβικό-δηλητήριο,-προσφυγικό-φιάσκο-«ΑΥΓΗ»-«Εφ.Συν»-ανοίξτε-τα-σύνορα-κτλ. Κάποιες Τσαίες διασημότητες στα σόσιαλ-μίντια, μάλιστα, έδερναν τον «Κούλη» υιοθετώντας τα τουήτ του Τσαβούσογλου (!) περί ελληνικής απανθρωπιάς...

Αντί του αμήχανα  εξαφανισμένου κ. Τσίπρα, μόνο κάποια λαλίστατη κυρία (καλλιτέχνις;) Άντζυ Σαμίου απαιτούσε άμεσο άνοιγμα συνόρων. Τότε σημειώθηκε η έσχατη/κυριακάτικη γκάφα: ο επίσημος αντ’-αυτού-άλτερ-έγκο-Τζανακόπουλος κατληγγελλε «Ορμπάν της ΝΑ Ευρώπης»… Έτσι καταρρέει η μηχανή διάσωσης του οππορτουνιστικά «Σοσιαλδημοκράτη» Τσίπρα. Να-τα-λέμε-κι-αυτά.

Η μοναχική/παράταιρη προσχώρηση Τσίπρα στην «εθνική γραμμή» είναι απόλυτη επικοινωνιστική απάτη, ένα ρεσάλτο κολακείας της Κοινωνίας. Η οποία κουράστηκε και εγκατέλειψε κάθε πρότερη εθνομηδενιστική ιδεοληψία του και δεν δέχεται ο εμπρηστής να καταγγέλλει την Πυροσβεστική. Γιατί, η Ιστορία θυμάται: όπως διαμορφώθηκε το μεταναστευτικό αδιέξοδο είναι έργο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο μετά το 2015, αλλά από το 2011***.

Αδυσώπητη η σύγκριση

Έχοντας επιδείξει το σημαντικό ηγετικό χάρισμα «άμεση-διάγνωση/άμεση-υλοποίηση-σωστής-επιλογής», ως μειονεκτικός σώγαμπρος** στο κόμμα του, ο κ. Μητσοτάκης χρειάζεται μόνο συνεχείς-και-μεγάλες επιτυχίες για να επιβιώσει. Ως τώρα, παρά κάποιες μικρές όμες, με λίγες σημαντικές επιτυχίες διαρκώς διευρύνει την αδιαμφισβήτητη (Βενιζέλου αργούντος) γενική πολιτική κυριαρχία του.

Δύσκολο πράμα η εθνική ενότητα, αλλά ο καλός ο ηγέτης όλα τ’ αλέθει: ο διανοούμενος-μάνατζερ Μητσοτάκης έσυρε πίσω του όλο το αντιφατικό προνεωτερικό μας σύμπαν. Η Ελλάδα ομοθυμαδόν, με γενικευμένη κινητοποίηση του καθενός από το πόστο του, συντάχθηκε με την «εθνική γραμμή Κυριάκου», παρά την αρχικά διαφαινόμενη καθολική άρνηση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης (η οποία με μια συνήθη πλονζόν-κωλοτούμπα διεσώθη (;) στο «91’»)…

Για όλα τα ανωτέρω, ο μεν Πρωθυπουργός διαρκώς κερδίζει πόντους, μια που κάποιος εσωτερικός αλγόριθμός του δουλεύει γρήγορα και μαθαίνει από τα λάθη του. Ο δε κ. Τσίπρας, όπως έδειξε η κυβερνητική του θητεία (που προσώρας επιτυχώς προσπαθεί να ξεχάσουμε), δυστυχώς δεν το’ χει. Και όσο αυτό το ζευγάρι παραμένει δίπολο εθνικής επιλογής πρωθυπουργών, όλα δείχνουν ότι το παίγνιο θα παραμένει βαρετό μονότερμα.

Σημαντικό παραλειπόμενο: Ευρωγραφείο Ασύλου στην Νότια Τουρκία τώρα

Προφανώς πρέπει να αρθεί η μόνιμη συνθήκη πίεσης από την ελληνική συνορογραμμή προς τον Τουρκικό Νότο. Ας απαιτήσουμε, λοιπόν, από όποια διεθνή διαπραγμάτευση προκύψει, άμεσα να στηθεί Κεντρικό Ευρωγραφείο εξέτασης αιτημάτων ασύλου σε κάποια μεγαλόπολη της Νότιας Τουρκίας. Ανάλογα να ενεργοποιηθεί και κάθε ευρωπαϊκό πρεσβευτικό/προξενικό γραφείο στις ενδιαφερόμενες χώρες. Όσοι θέλουμε μετανάστες, θα τους ελέγχουμε στην χώρα τους: τέρμα ο θρασύς εκβιασμός στην πόρτα μας. Έτσι θα πάψουν τα αφροασιατικά τσάρτερς προς Κων/πολη και θα ανακτήσει η προσφυγο-μετανάστευση μια φυσική νόμιμη ροή από τα νοτιοτουρκικά σύνορα, χωρίς να εισάγει/διαχέει/εξάγει στίφη ο Σουλτάνος κατά το δοκούν.

* Διαβάστε εδώ (κεφάλαιο «Λαθρομεταναστευτικά»): γιατί επίμονα απαρνιόμαστε την κορεκτίλα και χρησιμοποιούμε τον όρο «λαθρομετανάστης», που ουδόλως εγείρει εχθροπάθεια. Παραφράζοντας τον Ποιητή, πολιτικά ορθόν είναι το αληθές: όπως έπρεπε αποξαρχής να λέμε ναζί τους ναζί  (και όχι ακροδεξιούς/νεοναζιστές/μόρφωμα/κτλ), έτσι ακριβώς ας λέμε άφοβα λαθρομετανάστες τους λαθρομετανάστες και λαθροδιακινητές τους λαθροδιακινητές.

** κάπως έτσι και ο Σημίτης το 1997, ένα μόνο χρόνο πρωθυπουργός (επίσης μειονεκτικός σώγαμπρος), έχτισε γρήγορο/πανίσχυρο πολιτικό κεφάλαιο, «γύρισε» αποφασιστικά την άθλια εικόνα της Ελλάδας-της-Μιμής και κέρδισε την Ολυμπιάδα έναντι ισχυρότερων υποψηφιοτήτων…

***  Διαβάστε εδώ (πάλι κεφάλαιο «Λαθρομεταναστευτικά»): πώς ο ΣΥΡΙΖΑ διαμόρφωσε σταδιακά από το 2011 την γραμμή μεταναστευτικής ροής με θύμα την Ελλάδα. Εδώ θυμηθείτε πώς -μεσούσης της σοσιαλμιντιακής  Αραβικής Άνοιξης- δημιουργήθηκε διεθνής μύθος τύπου «ανοίξαμε και σας περιμένουμε» πολύ πριν την κυρία-Τασία. Πώς, όταν οι «ΣΥΡΙΖΑ-Αλληλέγγυοι-Ανώνυμη-Εταιρεία-Εμπορίας-Πόνου-και-Ανθρωπχιάς» (είτε-για-φράγκα-είτε-για-κάλλη-εξουσιαστικά/ιδεοληπτικά) διέχυσαν τσαμπουκά διεθνώς το μήνυμα/πράξη «μάθαν ότι ‘δεχόμαστε’ και πλάκωσαν και στίφη».