Τι κράτος; Μη κράτος

Η κυβέρνηση παγιδεύτηκε στην πολιτική ορθότητα. Στη συμφωνία ΕΕ - Ερντογάν για το προσφυγικό - μεταναστευτικό και στο παραμύθι των επιστροφών. Πήρε το θέμα αψήφιστα και άφησε 6 μήνες να περάσουν χωρίς να πράξει τίποτα ενώ οι ροές τόσο από τα θαλάσσια όσο και από τα χερσαία σύνορα αυξάνονταν. Όταν κάποια στιγμή το κατάλαβε επανίδρυσε το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής που κακώς κατήργησε, φύλαξε κάπως τα σύνορα του Έβρου και για τα νησιά επιχείρησε τη γενικώς ορθολογική απόπειρα των κλειστών κέντρων κράτησης. Με την ελπίδα ότι η κίνηση αυτή θα λειτουργούσε αποτρεπτικά σε βάθος χρόνου. Σε πολύ βάθος όμως. Τις διακηρύξεις της για φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων τις πήρε ο άνεμος.

Τα κλειστά κέντρα και ότι σχεδιάζονταν γύρω από αυτά θα είχαν απόδοση μόνο αν οι εισαγωγές ήταν χαμηλής έντασης έτσι ώστε οι επιστροφές να είναι μεγαλύτερες. Με βάση τις πραγματικές όμως συνθήκες και τις δυνατότητες του κράτους αυτό ήταν απίθανο να συμβεί. Μετά τα βίαια επεισόδια στη Χίο και τη Λέσβο όπου βγήκαν μέχρι και καραμπίνες και έπεσαν πυροβολισμοί κατά των αστυνομικών αρχών, χάθηκε το τόπι και μαζί και η όποια απόπειρα λύσης. Και πάνω που φαίνονταν ότι το πράγμα πήγαινε σε αδιέξοδο, άφησε ο Ερντογάν ελεύθερους τους μετανάστες και η υπόθεση μπαίνει πλέον σε αχαρτογράφητα νερά. Όσα δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή. Η Ελλάδα έχει μια ευκαιρία να κλείσει τα σύνορά της πραγματικά αν βέβαια έχει τα κότσια να το κάνει. Ή να εισπράξει το κόστος μιας άτακτης και μαζικής εισβολής στην επικράτειά της. Η κυβέρνηση είναι στα δύσκολα.

Όλος αυτός ο ανορθολογισμός είναι ευρωπαϊκή υπόθεση. Η Ευρώπη μέχρι στιγμής στέλνει σε όλο τον κόσμο το μήνυμα ότι είναι ανοικτή. Και αυτό ενθαρρύνει όλους όσους ελπίζουν να αρχίσουν μια νέα ζωή στο ασφαλές της έδαφος. Όλοι ξέρουν ότι αν καταφέρουν να πατήσουν το πόδι τους στην Ελλάδα και δη στην ηπειρωτική κάποια στιγμή θα βρεθούν στην κεντρική Ευρώπη. Μπαίνουν στη διαδικασία της δοκιμασίας του διάπλου και της ταλαιπωρίας στα άθλια ελληνικά hot-spot, πληρώνουν αδρά τους διακινητές αλλά ξέρουν ότι αξίζει τον κόπο. Όποιος συγχρωτίζεται με μετανάστες ξέρει ότι οι περισσότεροι ονειρεύονται να βρεθούν στη Γερμανία, στην Αγγλία, στη Σουηδία ή στη Γαλλία. Εκεί που έχει καλά επιδόματα, κρατική φροντίδα και δουλειές. Και είναι λογικό. 

Κανείς φιλεύσπλαχνος ευρωπαίος ηγέτης δεν είδε τους μετανάστες σαν ανθρώπους, σαν μονάδες, σαν άτομα. Όλοι τους είδαν σαν απρόσωπες ροές. Κανείς δεν βγήκε μπροστά και να τους πει, σας θέλουμε ελάτε νόμιμα με τα χαρτιά σας, μπορούμε να πάρουμε 10 εκατ. από σας αλλά ούτε έναν παραπάνω. Ή θέλουμε μετανάστες με συγκεκριμένες ιδιότητες και εξετάζουμε αιτήσεις μόνο στα προξενεία που διαθέτουμε στις χώρες σας. Ή δεν σας θέλουμε και όποιος προσπαθήσει να περάσει παράνομα τα σύνορά μας θα εμποδίζεται με κάθε τρόπο. Ή θα συλλαμβάνεται και θα επιστρέφεται. Και να το κάνει πράξη. Όχι μόνο να λέει ότι έχει κλειστά σύνορα και φράχτες στον Έβρο αλλά στα στενά των νησιών οι βάρκες να πηγαινοέρχονται λες και είναι Πέραμα-Παλούκια. Και να υπάρχει ολόκληρη επιμελητεία που ξέρει πότε και πού έρχονται και τους περιμένει και τους φροντίζει και τους τακτοποιεί. Και όλο αυτό το δίκτυο να πληρώνεται από κοινοτικό χρήμα. 

Αντίθετα όλος ο δυτικός κόσμος πολιτεύεται με κάτι πολιτικά ορθά και υποκριτικά, μεσοβέζικα και μυστήρια, τελείως άκυρα μπροστά στη σοβαρότητα της κατάστασης. Για συνθήκες της Γενεύης και παγκόσμια νομιμότητα και να δούμε ποιος είναι πρόσφυγας και ποιος μετανάστης και μήπως έχει προσφυγικό προφίλ. Και έβγαζε καράβια ΜΚΟ στη Μεσόγειο να παραλαμβάνουν από τους διακινητές τους αφρικανούς που πνιγόντουσαν μαζικά. Και να κάνει ο πρόσφυγας αίτηση ασύλου ενώ είναι από τη Σομαλία ή το Κογκό και αν απορριφθεί να κάνει ένσταση και να τραβιέται η υπόθεση για χρόνια όπως οι δικές μας υποθέσεις στα δικαστήρια. Πρόσφυγας που έχει ήδη καταφύγει στην καθ’ όλα ασφαλή Τουρκία και εκεί έχει ζητήσει και πάρει άσυλο. Και να μην ξέρουμε πόσοι από αυτούς ζουν στη χώρα μας νόμιμα ή παράνομα. 

Και τους ονόμασε από λεπτότητα παράτυπους και όχι παράνομους μετανάστες. Και χαρακτήρισε ασυνόδευτα παιδιά τους 20άρηδες ώστε μετά να μπορούν να καλέσουν και την υπόλοιπη οικογένεια από το Αφγανιστάν με σκοπό την επανένωση. Και τους πέταξε για ένα δυο χρόνια σε άθλιους καταυλισμούς. Και τους αφήνει να νταραβερίζονται με σκοτεινά κυκλώματα πλαστών εγγράφων τα οποία πρέπει να είναι άπειρα γιατί όλο εξαρθρώνονται και όλο καινούργια βγαίνουν. Και καταστρέφει τα μεγάλα ελληνικά νησιά. Και δαπανά άπειρο κοινοτικό χρήμα. Και αγριεύει απελπισμένους ανθρώπους που έρχονται για να ξεκινήσουν μια νέα ζωή και κάποιους από αυτούς τους μετατρέπει σε αυριανούς εχθρούς της νέας τους πατρίδας. Και δεν έχει ενιαία πολιτική και κάθε τόσο ψελλίζει κάτι καινούργια δήθεν σχέδια με νέες χάρτινες συνθήκες. Και όλα αυτά γιατί ο δυτικός κόσμος δεν έχει το θάρρος να πει τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Είναι δέσμιος της πολιτικής ορθότητας.

Και φτάσαμε να ‘χουμε τους πρώτους 120.000 μετανάστες να θέλουν να μπουκάρουν στην Ελλάδα από τον Έβρο και τα ελληνικά νησιά. Σε ένα μήνα θα ‘χουν γίνει διπλάσιοι, πενταπλάσιοι. Πολεμικά επεισόδια εν καιρώ ειρήνης. Και μεις να πλακωνόμαστε μεταξύ μας αν άρχισαν οι Λέσβιοι τους τσαμπουκάδες ή τα ΜΑΤ και αν ο Μουτζούρης είπε ή έκανε το ένα ή το άλλο. Και κάποιος βουλευτής είπε να στείλουμε τους μετανάστες στα χωριά να κόβουν ξύλα για τους ηλικιωμένους. Και πόσα θέλεις, να μας τρελάνεις, μεγάλε. Και η εθνική ασφάλεια τρυπητό. Ενώ σύμφωνα με τα κανάλια «φοιτητές» βγαίνουν από την ΑΣΟΕΕ και σπάνε τα γύρω καταστήματα στη Πατησίων. Τι κράτος; Μη κράτος. Κάτι, κάπως πρέπει να κάνουμε, μεγάλε.