Tο Τμήμα Διεθνών Σχέσεων και Εξωτερικής Πολιτικής (ή κάτι τέτοιο, τελοσπάντων) του ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου προΐσταται κάποιος ονόματι Ήσυχος, εξέδωσε προ ημερών ανακοίνωση για όσα συμβαίνουν στη Βενεζουέλα. Το κόμμα, λοιπόν, που φιλοδοξεί να μας κυβερνήσει συμπαρίσταται και στηρίζει ολόψυχα το καθεστώς Μαδούρο και την «επαναστατική διαδικασία σε συνθήκες δημοκρατίας και ειρήνης» που αυτό ακολουθεί. Μιλάμε για πολύ δημοκρατία, και εσχάτως και για πολύ… ειρήνη.
Δεν ξέρω τι ακριβώς έχουν κατά νου ο κ. Ήσυχος και το κόμμα του. Ίσως ονειρεύονται μια Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Νότιας Βαλκανικής (καημένε Μπολίβαρ, τι φταις κι εσύ να διασύρεται έτσι το όνομά σου…). Εγώ, πάλι, είμαι πολύ ανήσυχος με όσα συμβαίνουν στη Βενεζουέλα.
Επειδή οι δυνάμεις καταστολής του καθεστώτος, επικουρούμενες από ομάδες παρακρατικών, μακελεύουν φοιτητές και άλλους διαμαρτυρόμενους.
Επειδή ήδη υπάρχουν νεκροί. Ανάμεσά τους και η νεκρή Χενέσις Καρμόνα, μόλις 22 ετών, σύμβολο ίσως στο μέλλον της αντίθεσης στον Τσαβεσομαδουρικό ολοκληρωτισμό. Κάτι σαν τον Γιαν Πάλατς δηλαδή, που, με την αυτοπυρπόλησή του μπροστά στα σοβιετικά τανκς, στην Πράγα του 1968, υπήρξε για τη γενιά μου ένα από τα σύμβολα της χρεοκοπίας του βασισμένου στην καταστολή και μόνο ολοκληρωτισμού, όποιο χρώμα και αν έχει αυτός, ή όπως και αν αυτοαποκαλείται.
Επειδή ένας από τους ηγέτες της αντιπολίτευσης βρίσκεται ήδη στα χέρια των δυνάμεων του καθεστώτος, που ετοιμάζονται να τον δικάσουν για «ανατρεπτική δράση» – και ξέρουμε πώς δικάζουν καθεστώτα όπως αυτό του Μαδούρο.
Επειδή εδώ και καιρό η ενημέρωση από τα ΜΜΕ γίνεται κάθε μέρα και πιο μονοδιάστατη, αφού στον ασφυκτικό έλεγχο προστίθεται και η (επιλεκτική) έλλειψη χαρτιού. Πριν από λίγες μέρες, ο Μαδούρο απέπεμψε και τους δημοσιογράφους του CNN επειδή δεν συμφωνούσε με όσα μετέδιδαν. Τόσο απλό…
Επειδή ο πληθωρισμός σε αυτή τη δυνητικά πλούσια χώρα, με το άφθονο πετρέλαιο, έχει ήδη φτάσει το 60% περίπου.
Επειδή η εγκληματικότητα γνωρίζει επίσης πρωτοφανή έξαρση, με αποτέλεσμα οι δρόμοι του Καράκας να θεωρούνται από τους πιο επικίνδυνους, κυρίως για νέες γυναίκες.
Επειδή, όπως είχα γράψει και παλαιότερα στην A.V., οι άνθρωποι στερούνται ακόμα και βασικά είδη, όπως το χαρτί τουαλέτας ή τη ζάχαρη. Επειδή, επειδή, επειδή…
Και πώς θα μπορούσε, άραγε, να είναι διαφορετικά τα πράγματα, από τη στιγμή που τη χώρα την κυβερνά κάποιος που μοναδικό του προσόν είναι ότι υπήρξε το πιστό σκυλί του Τσάβες, με τον οποίο μάλιστα ο ίδιος λέει ότι συνομιλεί! Αυτόν, λοιπόν, τον ανεκδιήγητο επίγονο πώς μπορεί κανείς να τον πάρει σοβαρά, όταν:
Μετέθεσε τα Χριστούγεννα του 2013… τον Νοέμβριο, επειδή αυτό εξυπηρετούσε την οικονομική του πολιτική (λέμε, τώρα…).
Εμφανίζεται πάντοτε δημόσια με αθλητική φόρμα, καταφέροντας έτσι πλήγμα, όχι βέβαια στον αστικό καθωσπρεπισμό, αλλά σε κάθε έννοια δημόσιου λειτουργήματος ή δημόσιας παρουσίας, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.
Δεν μπορεί να εγκατασταθεί στο Προεδρικό Μέγαρο, γιατί, απ’ ό,τι διάβασα, εκεί έχουν μπαστακωθεί, κληρονομικό δικαιώματι ίσως, οι κόρες του Τσάβες, οι οποίες δέχονται τους φίλους τους, οργανώνουν πάρτι και γενικά αντιμετωπίζουν τον αξιοθρήνητο Μαδούρο σαν το παιδί του μαγαζιού του πατέρα τους (άδικο έχουν;).
Για όλους αυτούς τους λόγους, αλλά και για πολλούς ακόμα που δεν χωράνε εδώ, είναι φανερό για τι είδους καθεστώς και για τι είδους «ηγέτη» μιλάμε. Αυτού του καθεστώτος και αυτών των πολιτικών είναι θαυμαστές και υποστηρικτές ο σύντροφος Τσίπρας και ο σύντροφος Ήσυχος. Πώς, λοιπόν, να μην είναι κανείς εξαιρετικά… ανήσυχος.
Ο επιτυχημένος προσεταιρισμός των ψηφοφόρων της μεσαίας τάξης σε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν αποτελεί εφάπαξ κατάκτηση ενός κόμματος, αλλά πρόσκαιρο χαρτί
12°
