Άμεση ανάλυση: Ο Λεωνίδας Καστανάς γράφει για τον συμβολισμό της Κατερίνας Σακελλαροπούλου στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας και τι σηματοδοτεί η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Πριν 5 μέρες έγραφα στην ίδια στήλη: «Μακάρι να χει επιλέξει ο Μητσοτάκης έναν (μια) πρόεδρο από το μέλλον. Που σε κάθε δημόσια εμφάνιση ή τοποθέτηση θα παραδίδει μαθήματα εκσυγχρονισμού, δημοκρατίας και πραγματικής προόδου. Που θα στηλιτεύει την ηγεμονία της ήσσονος προσπάθειας. Που θα υπερασπίζεται τους ανοικτούς θεσμούς. Που θα επισημαίνει τους κινδύνους που εγκυμονούν οι ραγδαίες αλλαγές στην αγορά εργασίας και στο περιβάλλον. Που θα προετοιμάζει για τις μεταλλάξεις που σταδιακά επέρχονται στην καθημερινότητά μας που μόνο απολιτικές δεν είναι. Που θα υπερασπίζεται την νέα ελληνική ταυτότητα που διαμορφώνεται».
Νομίζω ότι έκανε μια πολύ καλή επιλογή, μια επιλογή που ενώνει μπροστά στις προκλήσεις των ημερών που έρχονται. Ο Μητσοτάκης σε μια κίνηση υψηλού συμβολισμού και αλλαγής υποδείγματος πρότεινε για πρώτη φορά γυναίκα ως πρόεδρο της Δημοκρατίας μας. Μια καινοτομία, μια τομή στην ανδροκρατούμενη κοινωνία μας, ένα ράπισμα στον παραδοσιακό μισογυνισμό. Η κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου, νυν πρόεδρος του ΣτΕ, μπορεί να συγκεντρώσει σχεδόν όλες τις ψήφους της Βουλής των Ελλήνων. Δεν είναι πολιτικό πρόσωπο, δεν ανήκει στην ευρύτερη πολιτική οικογένεια της ΝΔ, είναι μια άφθαρτη και εξαίρετη δικαστικός με λαμπρή επαγγελματική καριέρα. Ο αείμνηστος Σταύρος Τσακιράκης σίγουρα θα πανηγυρίζει από εκεί ψηλά.
Αν κάτι αξίζει να σημειωθεί από το λαμπρό βιογραφικό της είναι η ιδιαίτερη ευαισθησία της στο δίκαιο του περιβάλλοντος. Άρθρα και εισηγήσεις της σε συνέδρια αναφέρονται στη σχέση του συντάγματος και των νόμων με την βιώσιμη διαχείριση των υδάτινων πόρων, του θαλάσσιου και παράκτιου χώρου, την εκτός σχεδίου δόμηση, την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος στην εποχή της κρίσης, την πραγματική απειλή για τα δάση, την χωροταξία και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, το περιβάλλον σε σχέση με την ανάπτυξη.
Κατερίνα Σακελλαροπούλου, μια γυναίκα Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εκπρόσωπος της αριστείας του νομικού μας πολιτισμού, μια πρόεδρος για το μέλλον, ένα σάλπισμα κοινωνικού εκσυγχρονισμού. Ένα διαφορετικό γυναικείο πρότυπο.
Είναι φανερό ότι ο πρωθυπουργός απέφυγε το πολιτικό πρόσωπο, ενεργό ή παροπλισμένο, διότι ήθελε να αποφύγει το όποιο θετικό αλλά και αρνητικό φορτίο που αυτό φέρει. Στην χώρα της αέναης πολιτικής σύγκρουσης δεν θέλησε να προχωρήσει σε πρόταση ιδιαίτερου πολιτικού βάρους. Δεν θέλησε να διχάσει τις Ελληνίδες και τους Έλληνες, να φέρει στην επιφάνεια παλιές πολιτικές έριδες, να ανοίξει νέες πληγές. Και τελικά πολύ καλά έκανε. Κατάλαβε ότι ο τόπος δεν έχει ανάγκη από ένα ισχυρό πολιτικό δίπολο εξουσίας, κάθε άλλο. Αντιθέτως έχει ανάγκη από μια μορφή, στο ύπατο αξίωμα της χώρας, που θα δείχνει προς το μέλλον. Προς την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, το σεβασμό στο περιβάλλον, την προστασία του δημόσιου χώρου, τον αστικό μας πολιτισμό.
Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου έχει όλα τα φόντα να είναι μια πετυχημένη πρόεδρος της Δημοκρατίας μας, όχι ως στενά πολιτικό πρόσωπο αλλά ως ενοποιητικό στοιχείο της δημοκρατίας με ισχυρό συμβολισμό και γι’ αυτό οικουμενικά πολιτικό. Η πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι πράξη πολιτισμού, ένας άλλος εμβολισμός του παραδοσιακού πολιτικού συστήματος, μια αξίωση ευρύτερης πολιτικής και πνευματικής ηγεμονίας.
Βλέπει ότι η Ελλάδα αλλάζει εκ των έσω, οι εσωτερικές της δυνάμεις μεγεθύνονται, αναζητούν ζωτικό χώρο και αναπόφευκτα θα προκαλέσουν έκρηξη ανάπτυξης. Όχι μόνο οικονομικής αλλά και πολιτιστικής. Αυτό που επαναλαμβάνω συνεχώς είναι ότι η Ελλάδα μιλάει πια για πράγματα που κάποτε δεν τολμούσε να ψελλίσει. Η Ελλάδα γελάει πια στα μούτρα παρωχημένων τύπων που ονειρεύονται ακόμα τους ολοκληρωτισμούς του 20ού αιώνα. Και γελάει λεύτερα, ξεκαρδίζεται. Αλλά θέλει και να αφήσει πίσω της τον παραγοντισμό και τον κορπορατισμό που την ταλαιπώρησαν και την πλήγωσαν. Επιτέλους, ο Μητσοτάκης με μια κίνηση ξεβάφει από το ελληνικό σώμα την πατίνα του συριζανελισμού μια για πάντα.
Στον κόσμο που έρχεται η πολιτική ηγεμονία εγκαθίσταται πρωτίστως από πράξεις με βαρύ πνευματικό φορτίο, που σηματοδοτούν νέες πολιτισμικές τάσεις, διαμορφώνουν σύγχρονες ταυτότητες, μια άλλη κουλτούρα, αυτή της συνεργασίας σε ένα ιδιαίτερα εξευγενισμένο και σύγχρονο περιβάλλον. Και η πρόταση της Σακελλαροπούλου θέλει να συμβολίσει αυτό. Θέλει να στείλει το μήνυμα στην Ελλάδα και στον κόσμο ότι «πάμε γι’ άλλα που θα είναι μεγάλα». Αμήν!
18°
