Στο κείμενο που δημοσιεύτηκε στην προπροηγούμενη A.V. με θέμα τη στάση της κομμουνιστικής Αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ) απέναντι στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και την απουσία οποιασδήποτε γόνιμης και ριζοσπαστικής πρότασης εκ μέρους της,
Στο κείμενο που δημοσιεύτηκε στην προπροηγούμενη A.V. με θέμα τη στάση της κομμουνιστικής Αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ) απέναντι στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και την απουσία οποιασδήποτε γόνιμης και ριζοσπαστικής πρότασης εκ μέρους της, αρκετοί αναγνώστες αντέδρασαν στέλνοντας e-mail. Μέχρι εδώ καλά. Ζήτω ο διάλογος, ζήτω οι αντιπαραθέσεις!
Αυτό που παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι ότι σε όλες τις απαντήσεις δεν υπήρχε ούτε ένα αντεπιχείρημα του τύπου «έχεις άδικο, γιατί η Αριστερά έχει προτάσεις: αυτή, κι αυτή, κι εκείνη». Αντ’ αυτού, ύβρεις και άναρθρες κραυγές, στο μοτίβο του «σας ξέρουμε όλους εσάς, τι κουφάλες είστε». Παραθέτω, κατ’ ανάγκην, για να μη θεωρηθεί ότι υπερβάλλω: «το κείμενο του κ. Παππά, εντελώς παπατζήδικο και προπαγανδιστικό», «το άρθρο σας στη φυλλάδα ATHENS VOICE», «να διαβάζετε περισσότερο πριν γράψετε στην κίτρινη φυλλάδα σας», «ασχολήθηκα ήδη πολύ με ένα δημοσιογραφάκο που γράφει στην κοσμική ATHENS VOICE», «έκανες ποτέ τον κόπο να διαβάσεις “Ριζοσπάστη”;», «η Παπαρήγα, αν και γυναίκα, έδειξε ότι έχει μεγαλύτερα αρχίδια από τον Γιωργάκη, όταν οι αλήτες του ΔΝΤ ζήτησαν να τη συναντήσουν και τους απάντησε “δεν έχω τίποτα να πω με εσάς”» κ.λπ., κ.λπ. Και βέβαια, ως επιστέγασμα και εξήγηση για όσα έγραψα: «Χαιρετώ σας, κύριε υπάλληλε» και «Άξιος ο μισθός σας». Με άλλα λόγια, αν κάποιος έχει διαφορετικές απόψεις από εκείνες του ΚΚΕ, δεν μπορεί παρά να «τα παίρνει».
Όλα αυτά δεν τα γράφω, προφανώς, για να παραπονεθώ ή για να αποσπάσω δηλώσεις συμπαράστασης. Μη μου πείτε, όμως, πως δεν είναι θλιβερό να διαπιστώνεις ότι το μόνο είδος επιχειρηματολογίας που ευδοκιμεί στους κόλπους της κομμουνιστικής Αριστεράς είναι του τύπου «σας ξέρουμε τι κουμάσια είστε». Ανησυχώ υπερβολικά, ή πρόκειται πράγματι για εφιαλτικό έλλειμμα πολιτικής κουλτούρας; (με την ευρύτατη δυνατή έννοια του όρου κουλτούρα, για να μην κατηγορηθώ και για ελιτισμό).
Ας ξαναγυρίσουμε, όμως, στην κομμουνιστική Αριστερά και στη στάση της. Όταν το ΚΚΕ δηλώνει ότι «αυτή τη δημοκρατία εμείς δεν τη σεβόμαστε», λέει ουσιαστικά στους πολίτες που δεν το ψηφίζουν (το 93% του εκλογικού σώματος) πως δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν τι είναι «πραγματική» δημοκρατία. Όταν το ΚΚΕ δηλώνει ότι δεν αναγνωρίζει το Σύνταγμα και δεν δεσμεύεται από αυτό, γιατί επιλέγει να αναγνωρίζει και να αξιοποιεί μόνο τη διάταξη που προβλέπει τη γενναιόδωρη χρηματοδότηση των κομμάτων; Γιατί δεν αποποιείται τα «βρόμικα λεφτά» της αστικής δημοκρατίας και του Συντάγματός της; Και επιπλέον, τι είναι, αν όχι ανεστραμμένος ελιτισμός αλλά και απύθμενο θράσος, να λες ότι όλοι οι άλλοι πολίτες δεν είναι ικανοί να αντιληφθούν τι είναι «καλό και συμφέρον»; Στο κάτω κάτω, βρε αδερφέ, η κοινωνία ακούει επί 90 χρόνια τις ιδέες και τις προτάσεις του ΚΚΕ και, καλώς ή κακώς, έχει αποφασίσει κατά συντριπτική πλειοψηφία ότι δεν θέλει να τις ενστερνιστεί και να τις υιοθετήσει. Δικαίωμά της δεν είναι; Ή μήπως όχι;
Δεν νομίζω ότι στον κόσμο των απόλυτων βεβαιοτήτων και αληθειών, των πέτρινων ιδεών και των ταριχευμένων απόψεων, στον οποίο ζει η κομμουνιστική Αριστερά, αναρωτιέται ποτέ κανείς για οτιδήποτε. Αυτοί έχουν τις απαντήσεις για όλα. Αν, πάντως, ποτέ αναρωτηθούν στα ηγετικά κλιμάκια γιατί οι ιδέες τους δεν καταυγάζουν και δεν πείθουν παρότι «με τον ήλιο (του σοσιαλισμού) τις βγάζουν, με τον ήλιο (του σοσιαλισμού) τις μπάζουν», ας θυμηθούν να ρίξουν μια ματιά στο φύλλο του «Ριζοσπάστη» της 6/5, απ’ όπου απουσιάζει (ναι απουσιάζει!) η είδηση της εν ψυχρώ δολοφονίας τριών αθώων πολιτών από ένοπλους μασκοφόρους διαδηλωτές. Ποιος ήταν ο τίτλος του «Ριζοσπάστη»; «Λαοθάλασσα όλη η Ελλάδα στις απεργιακές εκδηλώσεις του ΠΑΜΕ». Τι υπερκομματική αντίληψη των πραγμάτων! Τι πολιτικός πολιτισμός! Τι ανθρωπιστική ματιά στα γεγονότα! Από κοντά και η «Αυγή», οπωσδήποτε πιο κομψή: «Κατακραυγή για κυβέρνηση, απέχθεια για τη βία» (έτσι, γενικώς).
Α, ρε κατακαημένη Αριστερά, εσύ που γεννήθηκες ως ώριμο τέκνο του Διαφωτισμού και του ορθού λόγου, της ελευθερίας της έκφρασης και των επιλογών, τι άλλο ανοσιούργημα μέλλει, άραγε, να διαπραχθεί στο όνομά σου;
5°
