Πολιτικη & Οικονομια

Όχι άλλους αγώνες!

Και αφού όλα ανεξαιρέτως τα κοινοβουλευτικά κόμματα καταδικάζουν τη βία, πώς γίνεται να καίγεται και να ματοκυλιέται η Αθήνα;

27006-59247.jpg
Δημήτρης Ψυχογιός
ΤΕΥΧΟΣ 301
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
6122-626826.jpg

Και αφού όλα ανεξαιρέτως τα κοινοβουλευτικά κόμματα καταδικάζουν τη βία, πώς γίνεται να καίγεται και να ματοκυλιέται η Αθήνα; Οι χίλιοι-δυο χιλιάδες αριστεροφασίστες ευθύνονται για τα κύματα βίας που σαρώνουν συνεχώς τη χώρα; Δεν είναι έτσι – οι αγώνες φταίνε: είμαστε η αγωνιστικότατη και βιαιότατη χώρα της Ευρώπης, που δεκαετίες τώρα λύνει τις διαφορές με τους γείτονες με πολέμους, αποκλεισμούς, βέτο, και στο εσωτερικό της με εμφύλιους, δικτατορίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις, συγκρούσεις, δολοφονίες, βόμβες. Όλα τα κόμματα, όλες οι κυβερνήσεις, όλα τα συνδικάτα, είναι συνεχώς έτοιμα για αγώνες: εθνικούς, εθνικοαπελευθερωτικούς, κοινωνικούς, ταξικούς, για το Όνομα, για τις Γκρίζες Ζώνες, τα αφορολόγητα επιδόματα, τα κεκτημένα, το 35ωρο, τη δωρεάν παιδεία – για συζήτηση, διαπραγμάτευση, συνδιαλλαγή, υποχώρηση, win-win παίγνια δεν είναι έτοιμος κανένας.

Συνεχώς «δεν διαπραγματευόμαστε» ακούμε, είτε για τον εναέριο χώρο των 10 μιλίων πρόκειται (που δεν τον αναγνωρίζει κανείς) είτε για τις ταμιακές μηχανές στα ταξί ή στα πρατήρια βενζίνης – και η υποκατάσταση της διαπραγμάτευσης από τον αγώνα φέρνει συγκρούσεις, βία, αίμα. Ακούγεται αντιδραστικό το «όχι άλλους αγώνες»; Οι ακροδεξιοί πρώτοι-πρώτοι δηλώνουν αγωνιστές – και είναι, ποιος μπορεί να αμφισβητήσει την αγωνιστικότητα της Χρυσής Αυγής; Μόνο η «17 Νοέμβρη» και ακροαριστεροί δολοφόνοι μπορούν να δηλώσουν περήφανοι ανώτεροί τους. Είμαστε συνεχώς σε αγώνες που δικαιώνουν κάποιους που προηγήθηκαν, που και αυτοί δικαίωναν κάποιους προηγούμενους – η φαντασιακή αλυσίδα ξεκινά από τον Δεκέμβρη 2008, το Πολυτεχνείο και τον Δεκέμβρη 1944, για να καταλήξει στον Μαραθώνα και τη Σαλαμίνα, με ενδιάμεσους κρίκους τον Βασίλειο Βουλγαροκτόνο και τον Νικήτα Τουρκοφάγο.

Κάθε διαδηλωτής, αριστερός ή δεξιός, αισθάνεται συνέχεια κρίκων που επιλέγει κατά το συμφέρον του – και όπως εκείνοι, τότε, αντί να διαπραγματευθούν έκαναν ρημαδιό τη χώρα ή τους εχθρούς, κι αυτός το ίδιο θα κάνει. Πρέπει επειγόντως να αποδομήσουμε τη βάρβαρη εθνική αγωνιστική κουλτούρα που παρηγορεί για τη μιζέρια, καλλιεργεί τη βιαιότητα και υποκαθιστά τη δημοκρατική διαπραγμάτευση με το δίκιο του ισχυρότερου αγωνιστή - συνδικαλιστή του ΚΚΕ, διεφθαρμένου πολιτικού ή μαυραγορίτη επιχειρηματία. Έλεος, όχι άλλους αγώνες.

 

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.