Πολιτικη & Οικονομια

Ουδέν φονικότερο του απόλυτου

Για να καταλάβουμε πώς φτάσαμε στη βία που εκτοξεύει μολότοφ εναντίον ανθρώπων, θα πρέπει να δούμε τι σημαίνουν και πώς συνδέονται δύο πρόσφατα ιστορικά γεγονότα.

Γιώργος Γιαννουλόπουλος
ΤΕΥΧΟΣ 301
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Για να καταλάβουμε πώς φτάσαμε στη βία που εκτοξεύει μολότοφ εναντίον ανθρώπων, θα πρέπει να δούμε τι σημαίνουν και πώς συνδέονται δύο πρόσφατα ιστορικά γεγονότα. Το ένα, η εξέγερση του Πολυτεχνείου με την οποία εγκαινιάστηκε η μεταπολίτευση. Το άλλο, η κατάρρευση του τείχους του Βερολίνου. Το πρώτο, ως εμβληματική πράξη αντίστασης σε συνδυασμό με την αιματηρή πάταξή της, η Αριστερά το τοποθέτησε μαζί με τον Βελουχιώτη, τον εμφύλιο και τη μετεμφυλιακή κτηνωδία της δεξιάς στον ίδιο κύκλο. Το δεύτερο τον έκλεισε επειδή το όραμα της κοινωνικής δικαιοσύνης που υποσχόταν ο σοσιαλισμός πέθανε το 1989, όταν όλοι –πλην ΚΚΕ– παραδεχθήκαμε μεν ότι ο παράδεισος των ονείρων μας αποδείχθηκε κόλαση, αλλά δεν μπορέσαμε να σκεφτούμε κάτι διαφορετικό.

Η τρομοκρατία, ιδίως στην τυφλή εκδοχή της, είναι μια στριγκλιά που γίνεται ολοένα και πιο δυνατή για να επικαλύψει αυτή την πολιτική σιωπή που τη γέννησε. Είναι μια τελετουργική συνάρθρωση του ναρκισσευόμενου βολονταρισμού με την ακραία βία, μια θυσία στο θεό της Αντίστασης, με τους τρομοκράτες-ιερείς να ψάχνουν στα σφάγια για τους οιωνούς που θα ανοίξουν το δρόμο όχι στην πολιτική αλλαγή –γιατί όπως την ξέραμε μας τελείωσε–, αλλά στην επί της γης βασιλεία μιας απόλυτης αλήθειας την οποία μόνο εκείνοι κατέχουν. Ουδέν φονικότερο του απόλυτου.