Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει το κάψιμο των χριστουγεννιάτικων δέντρων που τοποθέτησε ο Δήμος Αθηναίων στην πλατεία Εξαρχείων.
Εδώ και λίγες ημέρες, από τη μια άκρη της Αττικής μέχρι την άλλη, αντηχεί ο θρήνος της άρχουσας ταξής και των υπηρετών του καπιταλισμού και της αστικής δημοκρατίας. Εδώ και λίγες ημέρες οι αστοί συνειδητοποιούν πως οι μέρες του συστήματος είναι μετρημένες και οι πιο φοβιτσιάρηδες από αυτούς έχουν ήδη εγκαταλείψει τη χώρα και όχι για διακοπές στο εξωτερικό όπως ισχυρίζονται. Εδώ και λίγες ημέρες στη χώρα φυσάει ο άνεμος της εξέγερσης. Ο άνεμος που μεταφέρει ως μήνυμα αντίστασης τα αποκαΐδια των χριστουγεννιάτικων δέντρων που έκαψαν οι αδούλωτοι αγωνιστές των Εξαρχείων.
Για όσους δεν καταλαβαίνετε μιλάω για τα χριστουγεννιάτικα δέντρα τα οποία ο Δήμος των Αθηναίων προσπάθησε να επιβάλει στην πλατεία της αντίστασης τοποθετώντας τα σε κοινή θέα σε μια καραμπινάτη περίπτωση κατάχρησης εξουσίας. Χωρίς καμία διαβούλευση με τις τοπικές συμμορ... ζητώ συγγνώμη... αρχές ήθελα να πω, με το έτσι θέλω, ο δήμαρχος αποφάσισε να ικανοποιήσει το μικροαστικό γούστο κάποιων κατοίκων επιβάλοντας το και σε όσους συχνάζουν στην περιοχή. Τα δέντρα είχαν φυσικά την τύχη που τους άξιζε και παραδόθηκαν στις φλόγες της αντίστασης από ομάδα συντρόφων και φυσικά, αφού πρώτα είχε διαπιστωθεί πως ήταν ήδη νεκρά: τα είχε σκοτώσει το καπιταλιστικό αλυσοπρίονο.
Κάποιοι αντιδραστικοί ισχυρίζονται πως ο εμπρησμός στα χριστουγεννιάτικα δέντρα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια επίδειξη των νταβατζήδων της περιοχής, ένα «εδώ κάνουμε κουμάντο εμείς». Κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται πως είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα μιας πολιτικής που προτάσσει την αστυνόμευση έναντι της ψυχιατρικής βοήθειας. Αλλά, φυσικά, όλα αυτά δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ελεεινή προπαγάνδα που σκοπό έχει να αμαυρώσει το κίνημα και να μειώσει την έκταση του θριάμβου του. Δεν είναι τίποτα παραπάνω από το κύκνειο άσμα ένος συστήματος που ψυχορραγεί.
Ενός συστήματος στο οποίο οι εκφραστές της επαναστατικής πρώτης γραμμής πρέπει δώσουν τη χαριστική βολή με τις παρακάτω δράσεις:
Συντονισμένες επιθέσεις σε ανήλικα μικροαστάκια που συντηρούν το θλιβερό έθιμο των καλάντων. Ένα έθιμο στο οποίο τα παιδιά εκπαιδεύονται να ψυχαγωγούν αυτούς που έχουν χρήματα με αντάλλαγμα κάποια ελεημοσύνη. Ένα έθιμο που εκπαιδεύει στην επαιτεία αυτούς που θα πρέπει να απαιτούν. Οι σύντροφοι δεν μπορούν να μείνουν αμέτοχοι μπροστά στη διαιώνιση αυτού του εθίμου και είμαι σίγουρος ότι θα δράσουν με τον τρόπο που αρμόζει.
Δράσεις στα ζαχαροπλατεία που ενισχύουν το ψευτοδίλημμα «κουραμπιές ή μελομακάρονο». Οι σύντροφοι πρέπει να δείξουν πως ένας άλλος κόσμος, μακριά από ψευτοδιλήμματα, είναι εφικτός. Και πρέπει να το δείξουν δυναμικά απαλλοτριώνοντας μεγάλες ποσότητες κουραμπιέδων και μελομακάρονων και καταστρέφοντας τις, χωρίς φυσικά να βάλουν ούτε μπουκιά στο στόμα τους. Όπως δεν μπορεί κανείς να τους πει πώς θα είναι στολισμένη η πλατεία τους, έτσι δεν μπορεί κανείς να τους πει και τι γλυκό θα φάνε και πότε.
Γράψιμο σε όσο το δυνατόν περισσότερους τοίχους της φράσης «Ο Άι Βασίλης δεν υπάρχει, τα δώρα στα αγοράζουν ο μπαμπάς και η μαμά». Σε όσο περισσότερα σημεία γραφτεί το σύνθημα τόσο περσσότερα παιδάκια θα το δουν και τοσο περισσότερα θα γλιτώσουν από το συστημικό παραμύθι του σαπιοκοιλιά κοκκκινοντυμένου μουσάτου και θα αφυπνιστούν.
Στα γιορτινά τραπέζια οι σύντροφοι θα αρνηθούν να φιλήσουν τους εφησυχασμένους μικροαστούς συγγενείς και στα δύο μάγουλα και θα τους κοιτάζουν με επαναστατική οργή ιδανικά στα μάτια. Θα ακολουθήσει ρέψιμο στο τραπέζι, δυνατό μασούλημα και πιάτα στα οποία θα μείνει η τελευταία μπουκιά. Προφανώς όταν θα ανοίγουν τα δώρα δεν θα δείχνουν κανέναν ενθουσιασμό (εξαιρούνται οι σύντροφοι που τους έχουν κάνει δώρο ζευγάρι σνίκερς που έχει κυκλοφορήσει σε περιορισμένα κομμάτια) και εννοείται πως δεν θα έχουν πάρει δώρο για κανέναν.
Φιλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, ο αγώνας για την ανατροπή της αστικής δημοκρατίας και του αδερφού της, του καπιταλισμού, έχει δρόμο ακόμα. Αλλά για πρώτη φορά ο τρόμος στα μάτια των εκπροσώπων του συστήματος είναι φανερός. Γιατί ξέρουν ότι τα Χριστούγεννα δεν είναι παρά μόνο η αρχή και πως σε λίγους μήνες έρχεται και το Πάσχα. Κι εκεί είναι που θα δεχτούν το τελειωτικό χτύπημα. Και μπράβο τους.
20°
