Πολιτικη & Οικονομια

Ήρεμα το λέω

Τα social media έχουν καταλήξει να είναι πεδίο εκτόνωσης ψυχωτικών συμπεριφορών

4615-11209.jpg
Κώστας Γιαννακίδης
ΤΕΥΧΟΣ 727
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
ΑΘΗΝΑ, ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ-2020, ΦΩΤΑΓΩΓΗΣΗ, ΣΤΟΛΙΣΜΟΣ, ΓΙΟΡΤΕΣ © INTIME / ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΣΤΕΛΙΟΣ
© INTIME / ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΣΤΕΛΙΟΣ

Ο Κώστας Γιαννακίδης με αφορμή το στολισμό της Βασιλίσσης Σοφίας εξηγεί πώς όλος ο δημόσιος λόγος στα social media έχει καταληφθεί από μία αντιπαράθεση των άκρων

Στα social πέφτει ξύλο. Νόμιζα ότι τώρα, επί κανονικότητας, θα είχαν ηρεμήσει τα πράγματα. Αλλά είναι όπως πάντα. Μιλάμε για πολύ ξύλο. Γράφεις, ας πούμε, για την αστυνομική βία και αυθαιρεσία, σου την πέφτουν οι εκπρόσωποι των νοικοκυραίων και σε κατηγορούν ότι υπερασπίζεσαι αλήτες. Λες κάτι για τους μπαχαλάκηδες, ελέγχεσαι αυτομάτως ως ακροδεξιός, φασίστας – ευτυχώς σταμάτησαν να σου λένε ότι ξεπλένεις τη Χρυσή Αυγή. Σου αρέσει ο μπλε στολισμός της Αθήνας από τη Στέγη; Αγόρι μου, δεν υπάρχει περίπτωση, από κάπου τα αρπάζεις ή έχεις πάει ταξιδάκια της χαράς με τη Στέγη, να δείτε όπερα στη Νέα Υόρκη και να καταλάβατε το πάθος που είχε ο μακαρίτης ο Αρίστος. Δεν σου αρέσουν τα φωτορυθμικά στη Βασιλίσσης Σοφίας; Είναι που δεν αντιλαμβάνεσαι, βλαξ, ότι και ο στολισμός εντάσσεται σε ένα πλαίσιο πολιτικής ορθότητας – δεν βάζουμε αγγελάκια και αστεράκια γιατί πλέον έχουμε πολλούς συμπολίτες που δεν γιορτάζουν, λόγω θρησκεύματος, ή γενικώς δεν γουστάρουν τα Χριστούγεννα.

Και έχει και πιο πέρα, σιγά μη μείνεις έτσι. Είσαι υπέρ των αποφασιστικών μηνυμάτων προς την Τουρκία; Γουστάρεις Προκόπη Παυλόπουλο πλαισιωμένο από τσολιάδες να στέλνει αυστηρές προειδοποιήσεις; Είσαι εθνικιστής, στρατόκαυλος, πατριώτης του καναπέ, μια καρικατούρα με φουστανέλα. Αναρωτιέσαι φωναχτά αν πρέπει να πάμε σε διάλογο με την Τουρκία διότι σου φαίνεται περίεργο να έχουμε πάντα δίκαιο; Ε, τότε είσαι για φτύσιμο, ενδοτικό σκουπίδι. Θέλεις τους μετανάστες σε κλειστά κέντρα; Να πας στο διάολο φιλελέδικο, ακροδεξιό σίχαμα που αδυνατείς να καταλάβεις τον πόνο των ανθρώπων. Τι είπες; Να τους ενσωματώσουμε σταδιακά στην κοινωνία; Δείτε έναν τύπο, ρε, που θέλει να δώσει τα ιερά και τα όσια της πατρίδας στους μουλάδες. Πρώτα να δώσεις την κόρη σου, μεγάλε, σε κανέναν απ’ αυτούς, να της φορέσει μαντίλα και να τη γκαστρώνει σαν κουνέλα και μετά να έρθεις να μας πεις για ενσωμάτωση, καραγκιόζη. Ο Καραγκιόζης πάει με όλα αλλά τείνω να καταλήξω ότι προτιμάται κυρίως από δεξιούς. Οι αριστεροί βρίζουν πιο λυρικά. Μπορεί να ξέρουν και περισσότερες λέξεις.

Δεν συμβαίνει, βέβαια, μόνο στα social. Δείτε ποιοι εμφανίζονται κατά κύριο λόγο στα κανάλια και ποιοι ακούγονται περισσότερο. Προσέξτε ποιοι απασχολούν τη δημόσια συζήτηση. Τη μία θα είναι ο Τζήμερος. Την άλλη ο Μπογδάνος. Μετά κανένας Ραγκούσης, μέχρι να πεταχτεί ο Πολάκης. Λάθος. Σημασία δεν έχουν τα ονόματα, αλλά αυτά που ακούγονται, αυτά που πέφτουν στο τραπέζι για να συνθέσουν τη συζήτηση. Αν καταγράψετε προσεκτικά αυτά που απασχολούν τον δημόσιο λόγο, πολιτών και πολιτικών, θα συμφωνήσετε ότι το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η ακρότητα. Αυτό εν μέρει είναι λογικό. Σε ένα πολύβουο επικοινωνιακό περιβάλλον πρέπει να φωνάξεις για να ακουστείς. Δεν θα επιχειρηματολογήσεις, θα προσπαθήσεις να πεις ένα πιασάρικο τσιτάτο, ένα έξυπνο σύνθημα που απευθύνεται στο θυμικό και όχι στη λογική.

Όμως είναι και κάτι ακόμα. Δεν υπάρχει παραγωγή πολιτικού λόγου. Σχεδόν όλος ο δημόσιος λόγος έχει καταληφθεί από μία αντιπαράθεση των άκρων. Οι ιδέες δεν μπαίνουν καν σε συζήτηση. Όσοι βρίσκονται απέναντι από αυτόν που διατυπώνει μία ιδέα ή μία πρόταση, την απορρίπτουν εξ ορισμού. Είναι τυφλός οπαδισμός που δεν αφήνει πεδίο σε οποιαδήποτε προσπάθεια σύνθεσης. Και έχει τα σημάδια ενός βαθέως διχασμού για τον οποίο, με συγχωρείτε, δεν ευθύνονται πρωτίστως τα κόμματα, ούτε τα media. Κυρίως ευθύνονται οι πολίτες, ως κοινωνοί μίας κουλτούρας που γνωρίζει μόνο να διακρίνει άσπρο και μαύρο, καλό ή κακό.

Κάπως έτσι, το έλλειμμα της ακαδημαϊκής και της κοινωνικής μας παιδείας αποτυπώνεται με μεγαλύτερη έμφαση στην αντίληψή μας για τα κοινά και την πολιτική. Η άρνηση, ο χλευασμός και η επίθεση προς την αντίθετη άποψη παγιώνονται πλέον ως χαρακτηριστικά πολιτικής συμπεριφοράς. Και τα social media έχουν καταλήξει να είναι πεδίο εκτόνωσης ψυχωτικών συμπεριφορών που μάλιστα επιβεβαιώνονται καθώς επενδύονται με πολιτικό χρώμα. Έχουμε καταντήσει να θεωρούμε ήπιο λόγο την ηχώ από τις κραυγές μας. 

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.