Οι δύο όψεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη

Από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη ανακοινώθηκε η σύσταση επιτροπής για την διερεύνηση περιστατικών αστυνομικής βίας. Η επιτροπή θα παρακολουθεί τη «διαδικασία υλοποίησης παρατηρήσεων και πορισμάτων του Συνηγόρου του Πολίτη που αφορούν στη διοικητική διερεύνηση πειθαρχικών παραπτωμάτων» της Αστυνομίας.

Πρόεδρος της επιτροπής αναλαμβάνει ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και γνωστός συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος, ενώ στην επιτροπή μετέχουν η Β. Χρήστου επίκουρη καθηγήτρια συνταγματικού δικαίου του ΕΚΠΑ, καθώς και ο Β. Μάλλιος διδάκτωρ Νομικής ΕΚΠΑ, εκπρόσωπος του υπουργείου στην Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ).

Η συγκρότηση της επιτροπής αποτελεί ένα βήμα θεσμικού εκσυγχρονισμού και μαζί  μια πράξη κατοχύρωσης των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Η αστυνομία οφείλει να ασκεί τα καθήκοντά της με κριτήριο την εφαρμογή του νόμου μέσα στο δημοκρατικό πλαίσιο.

Οι ομάδες που ασκούν πολιτική βία θέλουν μια αστυνομία που υπερβαίνει τον ρόλο της και συμμετέχει σε ένα παιγνίδι αντεκδικήσεων. Αυτό το παιγνίδι δίνει ένα βολικό άλλοθι σε όσους -από όλες τις πλευρές- βλέπουν τη βία ως μέσο προσωπικής έκφρασης και αυτοπραγμάτωσης για να συνεχίσουν τις αντιδημοκρατικές παρεμβάσεις τους.

Ο Νίκος Αλιβιζάτος, που τοποθετήθηκε στη θέση του προέδρου της επιτροπής, εκτός από διακεκριμένος καθηγητής του συνταγματικού δίκαιου, είναι ένας μαχητής για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έτσι, η ίδρυση μας πολύ χρήσιμης επιτροπής συμπληρώθηκε από την στελέχωσή  με ένα πρόσωπο κύρους στη θέση του επικεφαλής.

Μαζί με την ανακοίνωση της συγκρότησης της επιτροπής δόθηκαν στη δημοσιότητα τα ονόματα των νέων διοικητών των νοσοκομείων. Ανάμεσά τους αρκετοί πολιτευτές απόστρατοι και πρόσωπα που δεν έχουν καμία σχέση με τον χώρο της υγείας. Ξεχωρίζει η περίπτωση ενός πολιτευτή (με τη Νέα Δημοκρατία, τους ΑΝΕΛ και τον ΛΑΟΣ) που τοποθετήθηκε  στη θέση του διευθυντή του νοσοκομείου Καρδίτσας και οδηγήθηκε σε άμεση παραίτηση μετά τον θόρυβο που δημιουργήθηκε.

Η κυβέρνηση απάντησε στις αντιδράσεις του ΣΥΡΙΖΑ θυμίζοντας τον διοικητή ενός νοσοκομείου με πλαστά πτυχία ή ενός αλλού που ήταν ιδιοκτήτης βουλκανιζατέρ και είχαν διοριστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ. Με άλλα λόγια είπε «δεν δικαιούσθε να ομιλείτε» και « δηλαδή οι άλλοι ήταν καλύτεροι;».

Όμως η κυβέρνηση δεν δίνει λόγο μόνο στην αντιπολίτευση, αλλά σε όλους τους πολίτες. Και υπήρξαν πολίτες που την υποστήριξαν ακριβώς για να μην κάνει αυτά που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ και έχουν αγανακτήσει με τον πελατειασμό και την αναξιοκρατία στους διορισμούς στα νοσοκομεία.

Η κυβέρνηση επανήλθε λέγοντας ότι το 72% των νέων διοικητών διαθέτει μεταπτυχιακό ή διδακτορικό τίτλο σπουδών, χωρίς να διευκρινίζει αν οι τίτλοι είναι σχετικοί με το αντικείμενο. Υπάρχει και υπόλοιπο 28% που φαίνεται ότι ανέλαβε ένα τόσο σημαντικό έργο με χαμηλά προσόντα. Ο τομέας της υγείας είναι κρίσιμος και για τη ζωή πολιτών και για τα δημόσια οικονομικά. Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να στελεχώνεται σε θέσεις ευθύνης από πολιτευτές και κουμπάρους.

Βάζοντας δίπλα δίπλα τις δύο παραπάνω κυβερνητικές επιλογές διαπιστώνουμε δύο διαφορετικά πρόσωπα της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Το ένα που προσπαθεί να ανταποκριθεί στην ανάγκη για θεσμικό εκσυγχρονισμό και τοποθετεί πρόσωπα αδιαμφισβήτητης αξίας και το άλλο που επαναλαμβάνει τις χειρότερες παραδόσεις της καθυστέρησης, του πελατειασμού και της αναξιοκρατίας. Από τη μία αναδεικνύεται η κοινωνία των πολιτών, από την άλλη προωθείται ο στρατός των κολλητών.

Αν και είναι νωρίς για συμπεράσματα,ο διχασμός της κυβέρνησης Μητσοτάκη θυμίζει την κυβέρνηση Σημίτη. Και τότε υπήρχαν σημαντικές πτυχές της κυβερνητικής πολιτικής που εξέφραζαν και προωθούσαν τον εκσυγχρονισμό και έφεραν σημαντικά αποτελέσματα που έκαναν την Ελλάδα να συγκλίνει με την αναπτυγμένη Δύση. Δίπλα τους, όμως, επιβίωναν πελατειακές και συντεχνιακές λογικές.

Τότε αρκετοί νόμιζαν ότι επρόκειτο για ένα είδους φόρου που έπρεπε να πληρώνει ο εκσυγχρονισμός στην καθυστέρηση για να τον αφήνει ήσυχο να κάνει τη δουλειά του. Όμως, ο πελατειασμός και συντεχνιασμός  ήταν ικανοί να επιβληθούν και να να ανατρέψουν μεταρρυθμίσεις, όπως φάνηκε με τις προτάσεις Γιανίτση για το ασφαλιστικό.

Σήμερα, μετά τη χρεοκοπία, γνωρίζουμε πόσο κόστισε εκείνη η συμβίωση. Αυτή τη γνώση ας έχουν στην κυβέρνηση.