Μαύρες και ροζ ιστορίες

Το τελευταίο διάστημα έχουν αναδειχθεί οι απεχθέστερες όψεις της «δημοσιογραφίας» της κλειδαρότρυπας. Η «ενημέρωση» γίνεται πρόσχημα για κανιβαλισμό, είναι η ταμπέλα στο μαγαζάκι του τρόμου όσων ξεσκίζονται σε δημόσια θέα. 

Καλωσήρθαμε στο μεγάλο πλυσταριό, για να δούμε τα άπλυτα των άλλων να βγαίνουν στη φόρα και να παίξουμε με τις σαπουνάδες τους. Θα λερωθούμε λίγο αλλά τίποτα σοβαρό. Με τα πνιχτά γελάκια μας και την ανταλλαγή καυστικών σχολίων θα το διασκεδάσουμε και θα ξεχαστούμε.

Προσωπικές ιστορίες γίνονται πρωτοσέλιδο κι αρχίζει το μακελειό. Η άπιστη/ο άπιστος, ο κερατάς/η κερατωμένη, το τρίτο πρόσωπο και ό,τι έχετε ευχαρίστηση: καυτά sms, ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, παρασκήνιο, αποκαλύψεις μυστικών που ανοίγουν την όρεξη του πεινασμένου για ανθρώπινο κρέας κοινού. Το φτηνό υλικό γίνεται ακόμη πιο ελκυστικό επειδή τοποθετείται στην αστραφτερή πολιτικομιντιακή σφαίρα. Όταν οι πρωταγωνιστές είναι λαμπεροί −ή πάντως πιο λαμπεροί από τον μέσο τηλεθεατή− τότε αυτός μπορεί πιο εύκολα να ηδονιστεί με τα πάθη του και τα παθήματά του.

Ό,τι συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες, συμβαίνει και στις κρεβατοκάμαρες των αναγνωρίσιμων. Απατούν, κρύβονται, τους πιάνουν στα πράσα, ξεφτιλίζονται, πέφτει και ξύλο. Πίσω από τις κάμερες υπάρχουν σημεία και τέρατα, Σόδομα και Γόμορρα. Αμαρτωλές και αμαρτωλοί στήνουν χορό ακολασίας μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Κι όταν κάποια στιγμή ξεσκεπάζονται, τίποτα δεν μπορεί να τους σώσει από τον λιθοβολισμό και τη γύμνια.

Ο πειρασμός είναι μεγάλος: Πώς να μη βουτήξεις στη χυδαιότητα των «ρεπορτάζ» όταν είναι τόσο σπαρταριστά; Πώς να μην παρακολουθήσεις το βίντεο και να μη διαβάσεις τις «αποκαλύψεις»; Δεν θα σε δει κανείς όταν λασπώνεσαι, ούτε θα πετάξεις κι εσύ μια πέτρα πάνω στα έκθετα σώματα. Απλώς, θα «ενημερωθείς» για να ξέρεις τι γίνεται και να χαρείς που δεν σου 'τυχε εσένα − πώς θα μπορούσε άλλωστε, τι σχέση έχουν αυτά με τη δική σου ενάρετη πραγματικότητα.

Ωχ/Α πα πα/Τσ-τσ-Τσ. Τον καημένο, την άθλια, τους κακομοίρηδες, τι έπαθαν, τι έκαναν, αν είναι δυνατόν, και δεν τους φαινόταν.

Ούτε μας περνάει από το μυαλό πια, αφού δεν υπάρχει θεσμική αντίδραση, ότι όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τη νομιμότητα και το κράτος δικαίου, με το σεβασμό των προσωπικών δεδομένων και του απορρήτου των επικοινωνιών, δεν είναι κανονικά. 

Πριν φτάσουμε εκεί, στην κατανάλωση της σάρκας ανθρώπων που αλέθονται στο μπλέντερ της «αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας», προηγήθηκαν πολλά: Η ζωή των άλλων έγινε «ρεπορτάζ» και στα ποιοτικά μέσα ενημέρωσης. Το πρώτο επίπεδο είναι αθώο. Δίπλα σε μια σοβαρή πολιτική είδηση θα μπει και το ρούχο της Μαρέβας ή το πινγκ πονγκ της Κεραμέως που θα διαβαστούν πιο πολύ. Και στα διεθνή, μαζί με το συριακό ή το Brexit, θα «παίζουν» οι έρωτες, οι χωρισμοί και οι δίαιτες της Τζένιφερ Λόπεζ ή Ανιστον. Το πράγμα μπορεί να αγριέψει όταν ένα θέμα με γυμνό ή με σκληρό gossip αποκτήσει μεγαλύτερη προβολή από ένα μεγάλο διπλωματικό ή κοινωνικό θέμα. Και θα αγριέψει ακόμη πιο πολύ όταν τα «σοβαρά» επισκιαστούν τελείως από τα «χαλαρά» και το infotainment γίνει mainstream για να χαλαρώσει ο κουρασμένος από τα προβλήματα της καθημερινότητας τηλεθεατής. Τότε θα 'ρθει ο Λιάγκας για να κάνει πλάκα με την ασέλγεια σε βάρος φοιτήτριας και διάφορες τηλεοπτικές περσόνες να κάνουν πάνω στη μούρη σου εμετό τον ρατσισμό, τον σεξισμό τη μισαλλοδοξία και την αμορφωσιά τους.

Όσο δεν συμβαίνει σε σένα, δεν είσαι εσύ ο κερατάς ή η δαρμένη, δεν σε απάτησε ο δικός σου σύζυγος και δεν έμαθε τα μαντάτα το δικό σου παιδί από τους συμμαθητές του, όλα καλά. Μπορείς να αδιαφορείς για την ανθρωποφαγία που συμβαίνει γύρω σου και να χαζογελάς με τις σέξι λεπτομέρειες των ροζ ιστοριών που σου προσφέρονται για να τις καταπιείς χωρίς να μασήσεις, γκλουπ, δωρεάν γλυκό χωρίς θερμίδες για τη χώνεψη της δύσκολης κατά τα άλλα επικαιρότητας. Δεν παχαίνει και δεν σε φουσκώνει. Αν έχεις γερό στομάχι δεν σου φέρνει καν δυσπεψία, παρά την κακή του ποιότητα. Και ποιος ξέρει στα πόσα τέτοια προϊόντα θα σιχαθείς τη γεύση τους. Μπορεί και ποτέ.