Πολιτικη & Οικονομια

Προσφυγικό: ο ναρκισσισμός των μικρών διαφορών

Από πού κι ως πού μια θρησκεία αποκτά πολιτικό κύρος, σήμερα;

Ανδρέας Βασιλιάς
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Η διόγκωση του προσφυγικού ζητήματος και η πολιτική της διάλυσης χωρών της Mεσογείου και της Mέσης Ανατολής.

Εάν τα πράγματα ήταν όπως περίπου πριν 30-35 χρόνια, τότε που και το παλαιστινιακό ήταν στην επικαιρότητα, και είχε κάποιες πιθανότητες επίλυσης, τότε θα μπορούσαμε να μιλάμε για τις μεταξύ μας διαφορές. Για εκείνα που μας χωρίζουν. Και αν θυμάμαι καλά κάπως έτσι γινόταν. Αλλά με μια μεγάλη διαφορά. Τότε αναφερόμασταν σε λαούς, σε έθνη. Δεν λέγαμε γενικά κι αόριστα οι μουσουλμάνοι, οι ισλαμιστές. Λέγαμε οι παλαιστίνιοι, οι σύριοι, οι αιγύπτιοι, οι αλγερινοί, οι μαροκινοί, οι ισραηλίτες, κλπ. μεγάλη διαφορά. Όλα αυτά άρχιζαν και άλλαζαν σιγά-σιγά. Κυρίως με την εισβολή της Ρωσίας στο Αφγανιστάν και στη συνέχεια των ΗΠΑ. Άλλαξαν με την μετακίνηση μερίδας παλαιστινίων στο Λίβανο. Επιδεινώθηκαν με την μόνιμη εγκατάσταση της «επανάστασης» των μουλάδων στο Ιράν. Και έκτοτε σα να «χάθηκαν» τα έθνη, τα κράτη, οι λαοί, οι διαφορετικοί πολιτισμοί, έγιναν όλοι ένα θρησκευτικό μείγμα, ένας θρησκευτικός χυλός. Ο Λίβανος καταστράφηκε. Τότε και οι ναρκισσισμοί των μικρών διαφορών: «Με ποιους είσαι;», «Ποιους υποστηρίζεις;» γιγαντώθηκαν, αλλά προς μια μόνο κατεύθυνση. Όλοι αυτοί οι λαοί έγιναν «ξαφνικά» μουσουλμάνοι! Σε ποια βάση αλήθεια; Με βάση ποια εθνικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά; Τι σχέση έχει αλήθεια ο λιβανέζος με τον ιρανό, ή ο αιγύπτιος με τον τούρκο, και πάει λέγοντας. Ξαφνικά γίνονται πολιτικές εκδηλώσεις στις οποίες συμμετέχουν μουσουλμανικές οργανώσεις, δηλαδή θρησκευτικές οργανώσεις! Πώς γίνεται αυτό; Ξαφνικά υπεύθυνοι αυτών των οργανώσεων κάνουν πολιτικές δηλώσεις στα ΜΜΕ για το ότι «ο ισλαμισμός δεν έχει σχέση με τη δημοκρατία, είναι αντίθετα». Από πού κι ως πού μια θρησκεία αποκτά πολιτικό κύρος, σήμερα; Ξαφνικά οι δυτικοί αποφάσισαν με την πολεμική επιχείρηση «αραβική άνοιξη», να «απελευθερώσουν» τους κατοίκους διαφόρων αραβικών κρατών από τους δυνάστες τους. Για ποιο λόγο; Σε ποια βάση;

Κάπως έτσι ο ναρκισσισμός των μικρών διαφορών μετατράπηκε σε γιγαντιαία πολιτική διαφορά ανάμεσα στη δύση και στο Ισλάμ. Δηλαδή οι επί μέρους πολιτικές διαφορές, ακόμα και μεταξύ ισχυρών και αδύναμων κρατών, μετατράπηκαν σε έναν πολιτισμικό πόλεμο τεράστιας έκτασης. Πολίτες διαφόρων εθνοτήτων και κρατών της μέσης ανατολής και ανατολής δημιούργησαν τον «μουσουλμανικό απελευθερωτικό στρατό», ενάντια στους «άπιστους». Οι δυτικοί έφτασαν στο σημείο να δηλώσουν, φοβισμένοι για την αναγκαιότητα της υπεράσπισης του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής.  

Κάπως έτσι, διαλύθηκε άλλη μια χώρα στα εξ ων συνετέθη και διογκώθηκε μέχρι κει που δεν πάει άλλο το προσφυγικό ζήτημα. Κάπως έτσι, κάποιες χώρες επωφελούνται από αυτή την κατάσταση επιδιώκοντας να διαδραματίσουν ρόλο επικυρίαρχου στην περιοχή και κάποιες άλλες στριμώχνονται για τα καλά. 

Κάπως έτσι ο εθνοφασισμός έρχεται και συναντά των ισλαμοφασισμό και τέλος.

Δεν ξέρω κατά πόσο εκείνα τα πολιτικά «τζιμάνια» που είναι υπεύθυνα γι’ αυτή την πολιτική της διάλυσης χωρών της μεσογείου και της μέσης ανατολής έχουν αντιληφθεί ότι άνοιξαν το κουτί της Πανδώρας και το οποίο φυσικά δεν πρόκειται να κλείσει όσο κυριαρχεί η υποκρισία και η μυστική διπλωματία. Φυσικά παραμένει ένα μεγάλο ερωτηματικό σε τι αποσκοπεί όλη αυτή η καταστροφή; Γιατί άλλο πράγμα είναι να λέει κάποιος στην παρέα «εγώ δεν γουστάρω τον τάδε» κι άλλο πράγμα να πνίγονται κάθε μέρα άνθρωποι, έτσι για πλάκα. Ας σκεφτούμε τουλάχιστον όλους εκείνους που σκοτώθηκαν για τον ίδιο λόγο, έτσι για πλάκα!