Επιζήμια ελαφρότητα και συντηρητικές αποκλίσεις

Η πολιτική έχει πολλές όψεις. Και μάλιστα οι περισσότερες είναι αλληλοσυγκρουόμενες. Άλλοτε, βρίθει από ιδέες, συγκροτώντας μια δημιουργική δραστηριότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Άλλοτε, εκφυλίζεται σε έναν μηχανισμό για την εξυπηρέτηση ευτελών και ιδιοτελών συμφερόντων. Στην πρώτη περίπτωση είναι πολλαπλά χρήσιμη για τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής μας. Ενώ στη δεύτερη αντιστρατεύεται τις ανάγκες των πολιτών και της χώρας.

Στη μεταπολιτευτική περίοδο υπήρξαν λαμπρά παραδείγματα, όπου η πολιτική και οι φορείς της είχαν σημαντική συμβολή και συνδρομή στην αναγέννηση του τόπου, στην εμβάθυνση των δημοκρατικών θεσμών, στην κατάκτηση κοινωνικών και οικονομικών στόχων. Αλλά και άλλα, που όξυναν τα προβλήματα, οδηγώντας την ελληνική κοινωνία και την οικονομία σε αδιέξοδα. Τα όσα προηγήθηκαν και επακολούθησαν της κρίσης το επιβεβαιώνουν.

Η εμπειρία δείχνει πως η πολιτική –είτε δεξιόστροφη είτε αριστερόστροφη– διαθέτει θετικές και αρνητικές πλευρές. Τίποτα δεν είναι δεδομένο και μονοδιάστατο. Το ζητούμενο ήταν και παραμένει η αξία, η χρησιμότητα και η αποτελεσματικότητά της. Τα στοιχεία αυτά, αναμφίβολα, συνδέονται με την επάρκεια, το βάθος και τη διαχειριστική ικανότητα των εκπροσώπων της – σε όποιο αξίωμα κι αν βρίσκονται.

Έτσι παρατηρείται ικανοί πρωθυπουργοί να έχουν ανεπαρκείς, αναποτελεσματικούς υπουργούς και ακατάλληλα στελέχη. Καθώς και το αντίστροφο. Η αξιολόγηση μπορεί να είναι υποκειμενική ή να υπαγορεύεται από κομματικές προτιμήσεις. Η πράξη, ωστόσο, καθίσταται το μοναδικό αλάνθαστο και αντικειμενικό κριτήριο. Ιδιαίτερα στην εποχή της επικοινωνίας και των social media αποκτά καταλυτική σημασία. Και τούτο διότι δεν αντιμετωπίζουμε μόνο το φαινόμενο των fake news. Αλλά και τις κατασκευασμένες παραπλανητικές εικόνες. Πώς αλλιώς να ερμηνευθεί το γεγονός ότι πολιτικά πρόσωπα, προφανώς υπερτιμημένα, με την πρώτη δοκιμασία αποκαλύπτουν την ανικανότητα και ακαταλληλότητά τους;

Το πρόβλημα γίνεται οξύτερο, όταν συνοδεύεται από ελαφρότητα. Πόσo μάλλον από έλλειψη πολιτικότητας. Τα κρούσματα είναι αρκετά. Κάποιοι νομίζουν πως καλλιεργώντας ένα ψευδεπίγραφο προφίλ μπορούν να συγκαλύψουν την ανεπάρκειά τους. Τους διαφεύγει πως η επικοινωνία, στην οποία επενδύουν χωρίς να διαθέτουν την πρώτη ύλη, δηλαδή στοιχειώδεις πολιτικές προϋποθέσεις, το μόνο που τους διασφαλίζει είναι λίγες στιγμές δημοσιότητας. Η αποκάλυψη του πραγματικού τους μεγέθους αποδεικνύεται αναπόφευκτη.

Η επιτυχία κάθε διακυβέρνησης έγκειται στο να στηρίζεται σε ικανούς και άξιους. Η διαχείριση μικρών και μεγάλων ζητημάτων απαιτεί γνώση και συγκεκριμένο επιχειρησιακό σχέδιο. Ένας αβαθής πολιτικός θα προκρίνει λανθασμένες επιλογές. Είτε γιατί είναι απαίδευτος. Είτε διότι βλέπει κοντόφθαλμα. Ή επειδή υποκύπτει στις σειρήνες του λαϊκισμού.

Η πρωθυπουργία Μητσοτάκη μπορεί να έχει διασφαλίσει ισχυρή κυριαρχία, εντούτοις άστοχες, απολιτικές, ακόμη και ανερμάτιστες ενέργειες στελεχών της τροφοδοτούν το ενδεχόμενο υποχώρησής της. Τα περί επιδότησης θερμαστρών για τους καπνίζοντες από τον αρμόδιο υπουργό του αντικαπνιστικού νόμου καταδεικνύουν επικίνδυνη ελαφρότητα.

Το πλεόνασμα πολιτικής είναι αναγκαίος όρος για μια αποτελεσματική και υπεύθυνη κυβέρνηση. Το πλεονέκτημα –πολιτικό, επιχειρησιακό, διαχειριστικό- του Κυριάκου Μητσοτάκη υπονομεύεται από συμπεριφορές και πράξεις που βρίσκονται σε δυσαρμονία με τους διακηρυγμένους στόχους του.

Το βέβαιο είναι ότι η ρηχότητα ενέχει τον κίνδυνο απομείωσης της εκλογικής και μετεκλογικής δυναμικής. Το ίδιο συμβαίνει και με τις διαφοροποιήσεις κάποιων κοινοβουλευτικών μελών που υποκρύπτουν εμμονή σε ιδεολογικές αγκυλώσεις και ρατσιστικές διολισθήσεις. Όπως ήταν η εσκεμμένη άρνηση αποδοκιμασίας της άθλιας πρόκλησης των ελληναράδων σε βάρος των προσφύγων.

Στους κομματικούς βιότοπους φύονται και πολλά άνθη του κακού. Μεταξύ αυτών και η αβάσταχτη πολιτική ελαφρότητα.