Ο Νικήτας Κακλαμάνης στηρίζει την Ντόρα Μπακογιάννη για ευνόητους λόγους. Πιστεύει ότι η Ντόρα θα βάλει στην τσάντα της το κόμμα και θα του ανταποδώσει τη στήριξη στις δημοτικές εκλογές. Λογικό. Όταν ο ανεμοδείκτης έδειχνε προς την Πολιτική Άνοιξη, ο Κακλαμάνης είχε τρέξει να πάρει θέση στο ίδιο κάδρο με τον Αντώνη Σαμαρά. Τώρα ο άνεμος φυσάει προς την Ντόρα και οι συναισθηματισμοί του δημάρχου εξαντλούνται στη σχέση που διατηρεί με την καρέκλα του. Μεταξύ μας, δεν θα μπορούσε να γίνει και αλλιώς. Η παρουσία της Ντόρας στον Δήμο Αθηναίων είναι αντίστοιχη του Ιούλιου Καίσαρα στη Βρετανία: μπορεί να πέρασε κάποιο διάστημα από εκεί, αλλά ο έλεγχος ασκείται κι από μακριά. Δείτε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα το δημοτικό ραδιόφωνο, που έχει μετατραπεί σε καταφύγιο ορφανών γαλάζιων δημοσιογράφων. Αυτή τη στιγμή είναι ικανοί να μεταδώσουν μουσικό πρόγραμμα με την Ντόρα να τραγουδάει στο μπάνιο της. Μόνο που οι αγνές προθέσεις έχουν γλιστρήσει εδώ και καιρό σε κάποιο φρεάτιο της οδού Αθηνάς. Και ο δήμαρχος χρειάζεται την Ντόρα περισσότερο απ’ όσο η ίδια έχει ανάγκη το μηχανισμό που άφησε πίσω της φεύγοντας από το δημαρχείο. Η πίεση που θα αισθανθεί ο Κακλαμάνης στις δημοτικές εκλογές θα είναι κάτι περισσότερο από ασφυκτική. Και εξηγούμαι: Η κάθοδος του Άδωνι Γεωργιάδη πρέπει να θεωρείται βέβαιη. Και ο Άδωνις δεν θα ψηφιστεί μόνο από τους αρχαίους Αθηναίους που θα σηκωθούν, θα ρίξουν ένα χιτώνα πάνω τους και θα τρέξουν στην κάλπη. Θα τον ψηφίσουν και όσοι έχουν υπαρκτό ή ιδεολογικό πρόβλημα με τους μετανάστες. Ο Νικήτας θα υπόσχεται ότι θα καθαρίσει την πόλη από τα σκουπίδια, ο Άδωνις θα βάζει κάτι παραπάνω, η σκούπα του θα μαζεύει και αλλοδαπούς. Ο Κακλαμάνης δεν θα πιεστεί μόνο από δεξιά, θα δεχθεί απειλή και από την άλλη πλευρά. Αυτή τη στιγμή στο ΠΑΣΟΚ βλέπουν στη Φώφη Γεννηματά την υποψηφιότητα που μπορεί να αρπάξει τον Δήμο. Ας δικαιολογήσουμε, λοιπόν, τον αγχωμένο δήμαρχο. Διότι για την επανεκλογή του δεν φτάνει, απλώς, η στήριξη της Ντόρας. Ίσως χρειαστεί να κατέβει στην Πατησίων και να μοιράζει φυλλάδια για τον Νικήτα.
Πίσω, λοιπόν, από το δημαρχείο της Αθήνας κάνουν πιάτσα νεαρές κοπέλες από την Αφρική. Δεν νομίζω ότι βρίσκονται εκεί αυτοβούλως, κάποιος τις εισήγαγε, ως εμπόρευμα, στη χώρα και τις εκμεταλλεύεται στα άθλια ξενοδοχεία της περιοχής. Θα ήθελα πάρα πολύ να μάθω ποιος είναι αυτός ο τύπος. Και ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να μου το πει είναι ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Εντάξει, ίσως ο νταβατζής των κοριτσιών να είναι ένας προοδευτικός τύπος ή, τέλος πάντων, να έχει αριστερά αντανακλαστικά, οπότε θα συναινέσουμε όλοι στην απελευθέρωσή του. Αλλά επειδή είναι μάλλον απίθανο να συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα ήθελα να μου εξηγήσει ο Χρυσοχοΐδης για ποιο λόγο τα Εξάρχεια θεωρούνται κέντρο της Αθήνας, αλλά δεν ισχύει το ίδιο για τους πέριξ της οδού Αθηνάς δρόμους. Επίσης αδυνατώ να καταλάβω γιατί η αστυνομία μαζεύει φρικιά και δεν επιχειρεί στις πιάτσες της Σωκράτους, μήπως και σωθεί κανένα κοριτσάκι. Πιθανότατα επειδή τα φρικιά σπάνε και ενοχλούν τους νοικοκυραίους που, με τη σειρά τους, εκτονώνονται επάνω στα μαύρα κοριτσάκια. Οι εντυπώσεις έχουν πάντα μεγαλύτερη σημασία από την ουσία. Τι συνέβη την προηγούμενη εβδομάδα; Ο αρχηγός της αστυνομίας παύθηκε (όπως είχε προαποφασιστεί) με αφορμή κάποιες προσαγωγές στα Εξάρχεια. Ακούγεται ωραίο, αλλά φύεται στις παρυφές της γραφικότητας. Δηλαδή έτσι και πέσουν πιστολιές σε λάθος τόπο και ακατάλληλη στιγμή, τι θα κάνει ο Χρυσοχοΐδης με το νέο αρχηγό; Θα μπουκάρει στο γραφείο του με μολότοφ και μετά θα γράφει συνθήματα κατά των μπάτσων κρεμασμένος με σχοινιά στο κτίριο της Κατεχάκη; Είναι σαφές ότι ο υπουργός έχει πρόβλημα. Πολιτικό και επικοινωνιακό. Από τη μία προσπαθεί να κατευνάσει την ανησυχία του συντηρητικού ακροατηρίου και από την άλλη θέλει να δείξει πως σέβεται τα αριστερά αντανακλαστικά. Αλλά κάπως έτσι δεν πρέπει να λειτουργεί η αστυνομία σε μία δημοκρατική κοινωνία; Έχουμε καταφέρει πλέον να μας προβληματίζει το αυτονόητο...
15°
