«Είσαι φίλος; Γίνε μέλος» έλεγε ένα σύνθημα παλιού κόμματος, προ εικοσαετίας και βάλε, που το λέγανε ΚΟΔΗΣΟ. Τελικά το κόμμα αυτό χάθηκε από το χάρτη, παρά το γενναίο κάλεσμα προς τους συμπαθούντες να του κάνουν την τιμή... Το πρόβλημα βεβαίως ήταν η εξαρχής αμφισβητούμενη ταυτότητά του. Στις μέρες μας τα κόμματα αναζητούν ένα νέο ρόλο στη σκιά των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου. Συνετίστηκαν οι κερδισμένοι; Έβαλαν μυαλό οι χαμένοι στις εκλογές αυτές;
Στα κόμματα εξουσίας κάποιοι επιμένουν στον τετραγωνισμό του κύκλου, στο διαχωρισμό του κόμματος από το κράτος. Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου πρότεινε για νέο γραμματέα τον ελάχιστα γνωστό δικηγόρο εκ Θράκης Σωκράτη Ξυνίδη. Η πρότασή του συνάντησε την ευρεία αντίδραση των στελεχών του κινήματος, που –σε απόλυτους αριθμούς– δεν τον προτίμησαν. Είναι αυτό ένδειξη αποδοκιμασίας για μια προσωπική επιλογή του Γ. Παπανδρέου, του αδιαμφισβήτητου και εντός ΠΑΣΟΚ θριαμβευτή των εκλογών; Είναι δείγμα ότι το «παλιό» συνυπάρχει με το «νέο»; Είναι μήπως σημάδι ότι ο διαχωρισμός του κράτους από το κόμμα δεν περπατάει; Ο διαχωρισμός-όραμα για κάθε φιλόδοξο κυβερνήτη του τόπου είναι μία πολύ πονεμένη ιστορία, γιατί οι «κόκκινες» γραμμές που χαράσσονται στην ηγεσία δεν σημαίνει ότι ισχύουν και παρακάτω. Παράδειγμα, στο δημόσιο τομέα, ορισμένοι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ –που είναι κόμμα μέσα στο κράτος– έχουν έτοιμες λίστες με συναδέλφους τους της ΔΑΚΕ, της παράταξης της ΝΔ, που μέχρι τώρα ήταν «κράτος» σε νευραλγικές –και προσοδοφόρες...– θέσεις. Στις εφορίες μάλιστα οι δύο παρατάξεις είναι σε θέση μάχης και, όσο το τοπίο δεν ξεκαθαρίζει, απλώς τα μολύβια είναι... κάτω. Λέγεται ότι εξαιτίας της διαμάχης αυτής, τα έσοδα του Δημοσίου για τους μήνες Οκτώβριο - Νοέμβριο θα μειωθούν ακόμα περισσότερο.
Στη ΝΔ, που επιχειρεί να γίνει κόμμα μετά από πεντέμισι χρόνια διακυβέρνησης του τόπου, το τοπίο είναι γκρίζο. Το κόμμα αυτό απορροφήθηκε πλήρως από την κρατική μηχανή και απονευρώθηκε. Απόδειξη, ότι δεν εξελέγη βουλευτής στις 4 Οκτωβρίου ούτε ο γραμματέας του. Η ανυπαρξία του κόμματος αναγκάζει τώρα τα στελέχη να αναζητήσουν τρόπους εσπευσμένης «επανίδρυσης» της Κεντροδεξιάς, μέσω μάλιστα της εκλογής νέου αρχηγού. Ο τρόπος εκλογής του αναδεικνύει μεγάλα ζητήματα λειτουργίας, καθώς ακόμα και σήμερα ο εκ των υποψηφίων Δημ. Αβραμόπουλος ζητάει να ψηφίζουν για αρχηγό ακόμα και οι περαστικοί που την ημέρα των εσωκομματικών εκλογών θα νιώσουν την παρόρμηση να εκλέξουν το δικό τους αρχηγό, έστω κι αν ανήκουν στο... ΚΟΔΗΣΟ, που λέει ο λόγος. Υπάρχουν και άλλοι, όπως ο Β. Μεϊμαράκης, που επιμένουν ότι η εκλογή αρχηγού είναι μια σοβαρή υπόθεση, που δεν μπορεί ο πάσα ένας να συμμετέχει αλλά μόνο ένα ευρύτερο σώμα εκλεκτόρων που κυμαίνεται από 50 μέχρι 100.000 μέλη. Πρωτογενή και άλυτα ζητήματα για ένα κόμμα που κυβερνούσε με ομάδες και παρατρεχάμενους, χωρίς ίχνος δημοκρατικής λειτουργίας, ιδιαίτερα τα δύο τελευταία χρόνια.
Η ταυτότητα του μέλους δεν είναι ξεκάθαρη στον ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός από τον Συνασπισμό, καμιά δεκαριά πρωτογενείς σχηματισμοί του ΣΥΡΙΖΑ, παντελώς άγνωστοι στο πανελλήνιο, τα έκαναν γυαλιά-καρφιά προεκλογικά και μια ανακωχή της τελευταίας στιγμής είχε ως ευεργετικό αποτέλεσμα την παραμονή του κόμματος στη Βουλή. Τώρα τα όργανα ξανάρχισαν και ο τρόπος λειτουργίας ξανασυζητιέται από την αρχή, με παραπομπή για τη λύση τον Νοέμβριο. Βεβαίως η λύση δεν βρίσκεται στον αντίποδα, στην πολιτική δηλαδή και οργανωτική μακαριότητα του ΚΚΕ – που έχει σταθερά δομημένα όργανα για να αναρωτιούνται πώς η βαθιά κρίση του καπιταλισμού δεν ενισχύει τα εκλογικά ποσοστά του κόμματος.
Τι θα προκύψει από όλη αυτή την αντάρα; Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει – μόνο να διαπιστώσει ότι η κρίση των πολιτικών σχηματισμών είναι βαθιά. Τα κόμματα επιχειρούν φυγή προς τα εμπρός, χωρίς να μπορούν να διαβάσουν την ίδια τους την ιστορία και να διδαχτούν από τα λάθη τους. Κι έτσι, ακόμα και τα μέλη γίνονται φίλοι και στο τέλος πάνε σπίτι τους.
11°
