To Post της ημέρας: Το ελληνάκι

«Σε μία σοβαρή χώρα, η ιστορία με τα 10 παρελαύνοντα πιτσιρίκια θα ήταν σε κάποια τριτοτέταρτη σελίδα κάποιας τοπικής εφημερίδας και θα "απασχολούσε" την τοπική κοινωνία το πρωί της Τρίτης, στον πρωινό καφέ και τη συζήτηση για τον καιρό. Και μέχρι εκεί.
Στη χώρα όμως που λειτουργεί με όρους χωριού, όπου η ευρύτερη κοινωνία λειτουργεί με όρους τοπικής κοινωνίας (μεγέθους καφενείου το πολύ), αυτό το ακανόνιστο πάθος, η ξεχυλισμένη ιδεοληψία, αυτό το γκριζωπό "γαμώτο" που ροκανίζει το μυαλό του κάθε μέλους της, χωρίς έναν κοινό κορμό, χωρίς κοινά αποδεκτές αξίες και θεσμούς, επιτάσσει την πολυήμερη ενασχόληση με ένα ασήμαντο γεγονός και τον ορισμό του ως εξαιρετικό πεδίο διαμάχης.
Σημειολογικά, όλα αυτά είναι υπέροχα, γιατί είναι το καλύτερο μάθημα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Αυτή που οι μεν ερμηεύουν έτσι και οι δε αλλιώς. Από τη σύσταση του ελληνικού έθνους, οι εμφύλιες διαμάχες που αρκετές ιστορικές στιγμές οδήγησαν και σε αιματοχυσίες δεν ήταν απαραίτητα και πάντα ουσιαστικού περιεχομένου. Κατά κανόνα πήγαζαν από αυτή την αμάθεια, αυτή την ανικανότητα της ελληνικής κοινωνίας να κατανοήσει σε τί οφελεί μία Δημοκρατία, σε τί οι θεσμοί της, σε τί οι νόμοι και εν γένει η ελάχιστη κοινωνική συμφωνία που υπό άλλες συνθήκες θα μας επέτρεπε να ζούμε αρμονικά, ελεύθερα και χωρίς το γκριζωπό "γαμώτο" στην κούτρα του καθενός».