- ΑΡΧΙΚΗ
-
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
-
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
-
LIFE
-
LOOK
-
YOUR VOICE
-
επιστροφη
- ΣΕ ΕΙΔΑ
- ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΒΡΟΜΙΚΑ
- ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΣ
-
-
VIRAL
-
επιστροφη
- QUIZ
- POLLS
- YOLO
- TRENDING NOW
-
-
ΖΩΔΙΑ
-
επιστροφη
- ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ
- ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ
- ΓΛΩΣΣΑΡΙ
-
- PODCAST
- 102.5 FM RADIO
- CITY GUIDE
- ENGLISH GUIDE
Φουλ του Τζόκερ στην Ελλάδα των Αρλεκίνων
Αν στην επιχείρηση «ΑΕΛΛΩ» έγινε ρεζίλι το κράτος, σε αυτή του REX έγινε ρεζίλι ένα τμήμα της κοινωνίας
Ο Νίκος Γεωργιάδης σχολιάζει την παρουσία αστυνομίας στην ταινία «Joker» αλλά και την απόφαση του Εθνικού Θεάτρου να μετονομάσει μία σκηνή σε «Ελένη Παπαδάκη».
O «Joker» πήρε την εκδίκησή του αλλά ήταν παγωμένη. Περίπολα αστυνομικών πολιόρκησαν τα σινεμά της πόλης όπου παιζόταν η ταινία. Κατσουφιασμένες κυρίες του Υπουργείου Πολιτισμού στο όνομα του νόμου και της τάξης με άδεια του εισαγγελέα διέκοψαν την προβολή. Μάζεψαν τους έντρομους εφήβους που στο τέλος θα το διασκέδασαν και τα έψαλαν στους γονείς τους. Το θέμα έφτασε ψηλά. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη παραβαίνοντας τον νόμο ανακοίνωσε πως θα παρακολουθήσει την ταινία με τον 15χρονο γιο του και μπράβο του. Η υπουργός Πολιτισμού, αντιλαμβανόμενη το άχθος που συνεπάγεται ο μηχανισμός του υπουργείου της, κατήγγειλε τις δύο κυρίες οι οποίες ωστόσο ενήργησαν στη βάση συγκεκριμένων διατάξεων. Οι διατάξεις αυτές βασίζονται μεν σε έναν μεταξικό νόμο του 1937, τον 445, αλλά δυστυχώς για την πολιτεία έχουν «ανανεωθεί» ακόμη και πρόσφατα από διάφορες κυβερνήσεις της Κεντροαριστεράς ή της Κεντροδεξιάς οι οποίες ανακύκλωσαν τη συντηρητική μιζέρια τους.
Αυτό που συνέβη είναι ενδεικτικό του τι μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή σε αυτή τη χώρα. Άθλιοι προϊστορικοί μηχανισμοί καταστολής συνυπάρχουν με σύγχρονες ευρωπαϊκές οδηγίες οι οποίες ακυρώνονται από νόμους του Μεσοπολέμου. Τον κύριο λόγο στην αναπαραγωγή του ιδιότυπου κρυπτοφασισμού της ελληνικής κρατικής μηχανής έχουν κάποιες δομές του μηχανισμού στις οποίες υπηρετούν δημόσιοι υπάλληλοι που πληρώνονται για να εφαρμόζουν καταδικασμένες από την εξέλιξη των πραγμάτων πρακτικές.
Είναι αναμφίβολα απίστευτο. Μία κυρία με προφορική άδεια από μία άλλη κυρία, χωρίς να έχει ενημερωθεί η Διεύθυνση του τμήματος, μπουκάρει σε ένα σινεμά καλυπτόμενη από άδεια εισαγγελέα. Σταμπάρει εφήβους κάτω των 18 ετών, τρέχει στο αστυνομικό τμήμα η ευσυνείδητη αυτή υπάλληλος και πείθει τους μπάτσους να κάνουν έφοδο στο σινεμά. Διακόπτουν την προβολή. Ανάβουν τα φώτα. Συγκεντρώνουν τους εφήβους μπροστά στα μάτια του κόσμου. Καλούν τους γονείς. Τους πάνε όλους στο τμήμα. Εκεί καταγράφουν τα στοιχεία. Πόσες φασιστικές ενέργειες έγιναν εκείνο το βράδυ. Μετρήστε τις. Πολλές.
Το ζήτημα είναι:
- Τις κυρίες αυτές, όπως και τους αστυνομικούς, τους πληρώνουμε όλοι εμείς.
- Είναι ηλίου φαεινότερο πως στα υπουργεία κάποιοι μηχανισμοί δρουν αυτόνομα.
- Αν κάποιοι δεν χάσουν τη δουλειά τους δεν γίνεται χαΐρι σε αυτή τη χώρα.
- Το κράτος λειτουργεί με νόμους που ανήκουν μόνο στον κάλαθο της Ιστορίας.
- Οι νόμοι αυτοί διατηρούνται στην κατάψυξη από όλες τις κυβερνήσεις παρά το γεγονός ότι ξεπερνιούνται από νέες διατάξεις.
Πολλοί προοδευτικοί άνθρωποι και με το δίκιο τους έσπευσαν να καταγγείλουν την υπουργό Πολιτισμού και τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Λάθος μέγα. Η Επιτροπή Καταλληλότητας είναι τέκνο της Επιτροπής Λογοκρισίας η οποία ήταν παιδί της Επιτροπής Απαγορεύσεων κ.λπ. κ.λπ. Πρόκειται για θεσμούς διαχρονικούς που επιβιώνουν λάθρα. Οι άνθρωποι των μηχανισμών αυτών αισθάνονται πως προστατεύουν κάτι. Στην ουσία δεν προστατεύουν τίποτε. Ανακυκλώνουν μόνο την ηλιθιότητα εκείνων που έστησαν τους μηχανισμούς αυτούς. Το σφάλμα της Λίνας Μενδώνη είναι ότι το πρωί της Δευτέρας δεν κατάργησε την Επιτροπή Καταλληλότητας και το τμήμα στο οποίο ανήκει προαναγγέλλοντας κάτι το απόλυτα σύγχρονο. Έναν θεσμό ανάλογο με εκείνον που ισχύει στον Καναδά, στη Γαλλία ή στη Μεγάλη Βρετανία ή, μπορεί, στην Μποτσουάνα. Πάντως που δεν ισχύει στην Ελλάδα. Το σφάλμα του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη είναι πως αν και υπουργός Δημόσιας Τάξης δεν είχε ήδη σπεύσει να δει την ταινία με τον 15χρονο γιο του. Ο « Joker» απευθύνεται κυρίως σε υπουργούς Προστασίας του Πολίτη, Εσωτερικών, Υγείας, Πρόνοιας, Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Α, και Παιδείας φυσικά.
Τελικά η ιστορία της αστυνομικής επιχείρηση στο ΑΕΛΛΩ πέρασε τα ελληνικά σύνορα και έφθασε στο εξωτερικό. Οι Ευρωπαίοι μειδίασαν διότι ξέρουν πως ο Έλληνας είναι κάποιος που πολύ θα ήθελε να είναι Ιταλός, ενώ ο Τούρκος θέλει να μοιάζει με τον Έλληνα που θέλει πολύ να είναι Ιταλός. Έτσι εξηγούνται τα πάντα σε αυτόν τον τόπο, αλλά και στην Τουρκία. Από την ψήφο στο κόμμα του Βαρουφάκη έως την απίστευτη πρόταση - όρο για την ψήφο των αποδήμων. Να υπάρχει κάποιο ΑΦΜ. Λες και το ΑΦΜ έχει κάποια σχέση με τη συνταγματική έννοια του πολίτη. Υπάρχουν Κινέζοι με ΑΦΜ της Κύπρου ή της Ελλάδας που δεν έχουν καμία άλλη σχέση με τις χώρες αυτές.
Η επιχείρηση "REX"
Αν στην επιχείρηση «ΑΕΛΛΩ» έγινε ρεζίλι το κράτος, σε αυτή του REX έγινε ρεζίλι ένα τμήμα της κοινωνίας, το ΚΚΕ, το Σωματείο Ηθοποιών, η Αριστερά συλλήβδην. Ένας από τους καλούς πρωτομάστορες του θεάτρου, ο Λιγνάδης, αποφάσισε και σωστά ο άνθρωπος να αφιερώσει το ισόγειό του στη γνωστή ηθοποιό του Μεσοπολέμου, την Ειρήνη Παπαδάκη. Ξέσπασε σάλος και οδυρμός. Μας άκουσαν τα καλλιτεχνικά καντούνια. Το Σωματείο Ηθοποιών επαναστάτησε. Βλέπετε, την Παπαδάκη την εκτέλεσε η ΟΠΛΑ, ο εκτελεστικός βραχίων του ΚΚΕ. Σκότωσε πολλούς η ΟΠΛΑ. Μεταξύ αυτών και πολλούς, πάρα πολλούς αριστερούς, αναρχικούς, τροτσκιστές, ή απλά κάποιους που δεν ταίριαζαν με τα σταλινικά χνώτα του Ζαχαριάδη. Τελικά την Παπαδάκη εκτέλεσε ο Καπετάν Ορέστης κάτω στην ΟΥΛΕΝ τον οποίο οι σύντροφοί του εκτέλεσαν στη συνέχεια ως πράκτορα των Εγγλέζων. Μέγκλα. Τόσο απλά γράφεται η ιστορία με αίμα.
Όταν λοιπόν το 2019 υπάρχουν μυαλά στον κόσμο του θεάτρου που αντιδρούν στη μετονομασία του ισογείου του REX σε σκηνή Ειρήνη Παπαδάκη, μία εμβληματική ηθοποιός του παρελθόντος ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησής της, τότε σίγουρα θα υπάρχουν μυαλά στο Υπουργείο Πολιτισμού που θα κυνηγούν εφήβους στις αίθουσες των σινεμά που παρακολουθούν τον «Joker».
Ας σκεφτούμε όλοι μαζί πόσοι μικροί, τοσοδούλικοι μικροφασισμοί εκδηλώνονται στην καθημερινότητά μας με τη νομική, πολιτική ή ιδεολογική κάλυψη του κράτους ή θεσμών ή πολιτικών φορέων.