Θα υπογράψει τη συμφωνία ελάφρυνσης του χρέους ο κ.Τσίπρας;

Πλησιάζει η χρονική στιγμή που ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης θα έρθει αντιμέτωπος με μία ιστορικής σημασίας απόφαση. Αναφέρομαι στη χρονική στιγμή, που θα γίνουν γνωστοί οι όροι της συμφωνίας ελάφρυνσης του χρέους και θα του ζητηθεί να την συνυπογράψει ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Μπορεί ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, στην πρόσφατη ομιλία του στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος του, να ξεκαθάρισε ότι θεωρεί ανοησία και μόνο να του ζητήσουν να υπογράψει. Μπορεί επίσης, να διάνθησε την ομιλία του προσθέτοντας το γραφικό «δεν κάνουμε επικύψεις και δεν μας κρατάνε από πουθενά». Εκτιμώ όμως ότι τίποτε δεν έχει ακόμα ξεκαθαριστεί. Να δούμε όμως τι διακυβεύεται για εμάς τους πολίτες, εάν ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ΔΕΝ υπογράψει τη συμφωνία ελάφρυνσης του χρέους.

Οι πρώτες πληροφορίες σε σχέση με τη συμφωνία ελάφρυνσης του χρέους αναφέρουν ότι ανάμεσα στους όρους θα είναι: α) η επιμήκυνση της αποπληρωμής των δανείων και β) η μείωση των επιτοκίων των διακρατικών δανείων. Επίσης στο πλαίσιο της δημιουργίας της ενιαίας τραπεζικής αρχής γ) θα αφαιρεθεί το χρέος που αφορά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, από το συνολικό κρατικό χρέος.

Ένα ρεαλιστικό σενάριο σε σχέση με την εφαρμογή των παραπάνω, παραπέμπει σε μείωση του ετήσιου κόστους εξυπηρέτησης του χρέους, από το σημερινό ποσό των 6-6,5 δις ευρώ στο επίπεδο των 3 δις ευρώ περίπου.

Εάν τα πράγματα εξελιχθούν όπως περιγράφεται παραπάνω, η ετήσια ελάφρυνση θα είναι κάτι παραπάνω από σημαντική για τον ετήσιο κρατικό προϋπολογισμό και εμάς τους φορολογούμενους. Πιο συγκεκριμένα, η συγκεκριμένη ελάφρυνση του ετήσιου κόστους εξυπηρέτησης του χρέους (περί τα 3 δις ευρώ) αντιστοιχεί:

• περίπου στο ήμισυ του φόρου που έχει προϋπολογιστεί να προέλθει από τα φυσικά πρόσωπα για το 2014, ή

• περίπου το ύψος του φόρου που έχει προϋπολογιστεί να προέλθει από τα νομικά πρόσωπα για την ίδια χρονιά, ή ακόμα

• σε μείωση του συνολικού ετήσιου κόστους εξυπηρέτησης του χρέους, στο 1/4 του αντίστοιχου ποσού που δαπανήθηκε από το ελληνικό κράτος το 2009.

Ταυτόχρονα, με την ολοκλήρωση της συμφωνίας θα υπάρξουν μία σειρά από οφέλη όπως :

• θα απελευθερωθεί σημαντικό μέρος της ετήσιας ελάφρυνσης (περί τα 3 δις ευρώ με μία συντηρητική προσέγγιση) για τη μείωση της φορολογίας και για παρεμβάσεις ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής.

• θα έχουμε σημαντική αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης. Κι αυτό γιατί, από τη στιγμή που το μεγαλύτερο τμήμα του κρατικού χρέους θα είναι των χωρών της ευρωζώνης, η αξιολόγηση του ελληνικού χρέους σταδιακά θα λάβει παρόμοια αξιολόγηση με αυτή της ευρωζώνης.

• η ελληνική οικονομία θα αποκτήσει μεγαλύτερη σταθερότητα και προφίλ χώρας για μακροχρόνιες ιδιωτικές επενδύσεις.

• επίσης θα διευκολυνθεί η έξοδος των ελληνικών τραπεζών για δανεισμό από τις αγορές και θα επιταχυνθεί η αποκατάσταση της λειτουργίας τους για τη χρηματοδότηση της οικονομίας.

• θα αναχωρήσει η τρόικα από την Ελλάδα και πάψει να λειτουργεί η χώρα με επί τόπου επιτήρηση, δόσεις, αποταμιεύσεις και προαπαιτούμενα.

Τέλος, το κρατικό χρέος θα καταστεί ακόμα περισσότερο βιώσιμο. Πιο συγκεκριμένα, εάν η συμφωνία περιλάβει τους παραπάνω όρους θα έχουμε τα παρακάτω οφέλη:

• ο μέσος όρος αποπληρωμής θα ανέβει από τα 16 χρόνια που βρίσκεται σήμερα, σε επίπεδα άνω των 30 χρόνων (μίνιμουμ). Για τη σύγκριση, ο αντίστοιχος μέσος όρος για τη Γερμανία είναι περί τα 6 χρόνια, και για την Τουρκία περί τα 4 χρόνια.

• το μέσο επιτόκιο θα κατέβει σε επίπεδα λίγο πάνω από το δανεισμό της Γερμανίας. Θα συνεχίζουν να μας δανείζουν με "τοκογλυφικούς όρους" χώρες όπως η Σλοβακία, η Σλοβενία ή και η Λεττονία που μόλις μπήκε στην ευρωζώνη. Να μην ξεχνάμε ότι οι τρεις τελευταίες χώρες είναι φτωχότερες από την Ελλάδα και δανείζονται ακριβότερα για να δανείσουν την χώρα μας.

• θα αφαιρεθεί το τμήμα του χρέους που αφορά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, άρα θα υπάρχει κι απευθείας κούρεμα συγκεκριμένου χρέους.

Λόγω της μεγάλης σημασίας της συμφωνίας, είναι μάλλον σίγουρο ότι θα ζητηθούν οι υπογραφές της κυβέρνησης, αλλά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το έχουν ξανακάνει στο παρελθόν, εκτιμώ ότι θα το επαναλάβουν και σε αυτή την περίπτωση.

Κι αυτό γιατί αναφερόμαστε σε δανεισμό από κράτη/κυβερνήσεις, τα οποία διαχειρίζονται χρήματα φορολογουμένων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ζητηθούν σημαντικές πολιτικές εγγυήσεις, κυρίως για το σκέλος που αφορά την τήρηση πρωτογενών πλεονασμάτων και της αποπληρωμής του χρέους.

Αφού είδαμε τι διακυβεύεται για εμάς τους φορολογούμενους, ας έρθουμε στο θέμα της υπογραφής. Τα πρώτα αποτελέσματα του κρατικού προϋπολογισμού, δείχνουν επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2013. Όλα δείχνουν, ότι η ελληνική πλευρά εκπληρώνει το μοναδικό όρο που είχε τεθεί για τη σύναψη συμφωνίας ελάφρυνσης του χρέους.

Εκτιμώ ότι τα λεχθέντα από τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος του, ενδεχομένως να διαφοροποιηθούν στο μέλλον. Κι αυτό γιατί ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης

• παζαρεύει

• δεν γνωρίζει τους προτεινόμενους όρους της συμφωνίας ελάφρυνσης.

• δεν γνωρίζει πόσο θα έχει βελτιωθεί η ελληνική οικονομία τον ερχόμενο Απρίλιο

• γνωρίζει ότι εάν υπογράψει θα χάσει την αριστερή πλευρά του κόμματος. Εάν δεν υπογράψει, θα χάσει τη φιλοευρωπαϊκή πλευρά του κόμματος.

• γνωρίζει επίσης, ότι το υψηλό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ προέρχεται κυρίως από το φιλοευρωπαϊκό τμήμα του εκλογικού σώματος.

• γνωρίζει ότι οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δίνουν ποσοστά υπέρ ευρώ, τα οποία κυμαίνονται μεταξύ 69-81%, και κυρίως

• γνωρίζει ότι η χώρα δεν έχει άλλη ρεαλιστική επιλογή.

Κυρίως όμως γνωρίζει ότι με την απόρριψη της υπογραφής εκ μέρους του, σίγουρα προκαλεί βουλευτικές εκλογές.Είναι πιθανόν, με την άρνηση της υπογραφής να επιζητήσει την ηρωική έξοδο και να προκαλέσει εκλογές. Αυτή η εξέλιξη, σε συνδυασμό με την αποχώρηση του φιλοευρωπαϊκού τμήματος του κόμματος, ενδεχομένως να προκαλέσει σημαντική μείωση της εκλογικής δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ.

Με αυτό τον τρόπο, ενδεχομένως το κόμμα του να χάσει «ηρωικά» τη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στις εκλογές που θα διεξαχθούν.

Γνωρίζοντας ότι δεν ζητούν υπογραφές από τον αρχηγό του τρίτου κόμματος, με την άρνηση του δεν θα έρθει σε σύγκρουση με τα αδελφά αριστερά κόμματα της Ευρώπης, τα οποία δεν επιθυμούν τη σύναψη της συμφωνίας ελάφρυνσης. Επίσης, με αυτό τον τρόπο κατοχυρώνει το ρόλο του ως αρχηγός του ευρωπαϊκού κόμματος της Αριστεράς.

Το αδύνατο σημείο του σεναρίου, είναι η έλλειψη αυτή τη στιγμή ενός ισχυρού συστημικού αντίβαρου στο χώρο της κεντροαριστεράς. Αυτό ενδεχομένως να αλλάξει στο προσεχές μέλλον.

Είναι πολλοί που ισχυρίζονται ότι ο ρόλος δίνει αξία στον άνθρωπο κι όχι ο άνθρωπος στο ρόλο. Προσωπικά θα έλεγα ότι υπάρχει μία διαλεκτική σχέση μεταξύ του ανθρώπου από τη μία και του ρόλου από την άλλη, η οποία τελικά καθορίζει την εμβέλεια της πολιτικής προσωπικότητας.

Κυρίως όμως αυτό που καθορίζει την πολιτική προσωπικότητα είναι το χρονικό πλαίσιο κατά το οποίο αυτή δραστηριοποιείται.

Εκτιμώ ότι η εποχή των καταλήψεων των σχολείων, με τις οποίες οι μαθητές έκοβαν ουσιαστικά όλες τις γέφυρες για οποιαδήποτε συνεννόηση, δεν έχει παρέλθει ως νοοτροπία.

Και σε εκείνη την περίπτωση, αν και η κατάληψη θεωρείτο αντισυστημική ενέργεια, υπήρχε ένα συστημικό «σχέδιο Β», κι αναφέρομαι στην ιδιωτική εκπαίδευση και τα φροντιστήρια.

Εάν ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δεν υπογράψει τη συμφωνία «ελάφρυνσης» του χρέους, απλά και μόνο για να κατοχυρώσει τον ηγετικό του ρόλο στο κόμμα της ευρωπαϊκής αριστεράς, απλά θα επαναλάβει κάτι που έκανε με καταστροφική επιτυχία όταν ήταν έφηβος. Κι αυτό γιατί με την άρνηση του θα κατορθώσει να παρουσιάζεται ως «επαναστάτης» στους Έλληνες «υπηκόους» του, και ταυτόχρονα θα διατηρήσει τον βελούδινο ρόλο του ηγέτη ενός πανευρωπαϊκού κόμματος.

Οι παλιές, κακές συνήθειες όμως δεν κόβονται εύκολα. Μένει να δούμε πως εμείς ως πολίτες θα διαχειριστούμε με τη ψήφο μας, το ενδεχόμενο μίας τόσο τυχοδιωκτικής και δήθεν αντισυστημικής άρνησης.