Ο Μάνος Βουλαρίνος παρακολουθεί μπερδεμένος τις αντιδράσεις στη νέα πολιτική των ΗΠΑ.
Πολύ μπερδεμένος παρακολουθώ τις αντιδράσεις στη νέα πολιτική των Ηνωμένων των Πολιτειών, δηλαδή την πολιτική του Ολότρελου Πορτοκαλή, ο οποίος φαίνεται να θέλει (αν υποθέσουμε ότι ξέρει τι θέλει) να πάψει η Αμερική να είναι ο χωροφύλακας του πλανήτη. Αυτό που περίμενα είναι το νέο αυτό δόγμα να σκορπίσει χαρά, ειδικότερα στο κομμάτι εκείνο του πληθυσμού το οποίο μία φορά τον χρόνο μαζεύεται για να φωνάξει «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» καταγγέλοντας έτσι τη στρατιωτική παρουσία της υπερδύναμης σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου*.
Περίμενα χειροκροτήματα και αναστεναγμούς ανακούφισης τώρα που οι φονιάδες των λαών φαίνεται να αποφασίζουν να αφήσουν τους λαούς στη μοίρα τους ή (στην περίπτωση των Κούρδων) στους Τούρκους τους. Περίμενα πρωτοσέλιδα στην «Αυγή» και στον «Ριζοσπάστη» που θα χαιρέτιζαν τη νέα ημέρα που φαίνεται να ξημερώνει και στην οποία οι δυνάστες των λαών γυρίζουν σιγά-σιγά σπίτι τους.
Αντί όμως χειροκροτημάτων και αναστεναγμών ανακούφισης, διαπιστώνω ότι και οι σύντροφοι και οι υπόλοιποι αντιαμερικάνοι συμπολίτες πάλι διαμαρτύρονται. Αυτή τη φορά επειδή η επιθυμία τους έγινε πραγματικότητα. Οι φονιάδες των λαών εξαιτίας των επεμβάσεών τους γίνονται και πάλι φονιάδες των λαών, αυτή τη φορά εξαιτίας της απροθυμίας τους να επέμβουν, και το μόνο που λείπει είναι ο Γκιωνάκης να λέει «Επεμβάσεις δε θέτε, αποχώρηση δε θέτε, τι θέτε;».
Στην πραγματικότητα αυτό που θένε είναι να φωνάζουν για να εκτονώνονται και να έχουν έναν κακό που να φορτώνεται όλα τα κακά στο θέατρο της ζωής τους. Οι διαμαρτυρίες τους έχουν σχέση με την πραγματικότητα μόνο κατά τύχη (είναι όπως το ΚΚΕ, αν λες όχι σε όλα, κάποια στιγμή θα έχεις και δίκιο), ο βασικός λόγος της διαμαρτυρίας είναι η ικανοποίηση ψυχολογικών αναγκών και το πλεονέκτημά τους το ότι έμοιαζε απίθανο ο κόσμος να αλλάξει κατά τις ορέξεις τους.
Ο κόσμος όμως πάντα αλλάζει και καμιά φορά μπορεί να αλλάξει με τον τρόπο που εύχεσαι και τότε αποδεικνύεται ότι η ευχή σου ήταν στην πραγματικότητα κατάρα. Όπως ακριβώς κατάρα είναι η αδιαφορία των Αμερικάνων για τη σύγκρουση Τούρκων και Κούρδων, όπως κατάρα θα είναι η πιθανότητα οι υποσχέσεις του Ολότρελου Πορτοκαλή για επιστροφή των αμερικανικών στρατευμάτων στην πατρίδα. Και αυτή τη φορά οι διαμαρτυρόμενοι συμπολίτες έχουν δίκιο να φωνάζουν.
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, φυσικά θα ήταν ωραίο οι άνθρωποι να ζουν αγαπημένοι και όλα τα παιδιά της Γης να έδιναν τα χέρια. Φυσικά θα ήταν ωραίο να μην υπήρχε πόλεμος και οι άνθρωποι της Γης να έτρεχαν στα λιβάδια (κατα προτίμηση ντυμένοι, με κάποιες εξαιρέσεις) τραγουδώντας «χαρωπά τα δύο μου χέρια τα χτυπώ». Φυσικά θα ήταν ωραίο να μην υπήρχαν σύνορα και θρησκείες και φυσικά θα ήταν υπέροχο να μην ξανακούγαμε ποτέ τον Τζον τον Λένον να νιαουρίζει «ιμάαααατζιν οοοοοολ δε πιιιιπολ». Όμως, δυστυχώς, αυτά τα ωραία δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Μπορεί κάποια στιγμή να αποκτήσουν, αλλά μέχρι τότε οι σχέσεις μεταξύ των κρατών θα είναι πολύ συχνά μπρα ντε φερ που καταλήγουν σε κλωτσομπουνίδια. Και σ’ αυτά τα κλωτσομπουνίδια είναι λιγότερο κακό να υπάρχει ένας χωροφύλακας παρά να μην υπάρχει κανείς και πολύ προτιμότερο ο χωροφύλακας να είναι μια χώρα με εκλογές παρά μια χώρα που η ψήφος μετράει όσο θέλουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να μετράει η ψήφος των ομογενών.
Βλέπετε, η απουσία χωροφύλακα δεν σημαίνει ειρήνη. Σημαίνει συνεχείς συγκρούσεις στις οποίες κάθε φορά επικρατεί ο πιο τσαμπουκάς και ο πιο αδίστακτος νταής της γειτονιάς. Γι’ αυτό ο χωροφύλακας είναι απαραίτητος. Κι αφού είναι απαραίτητος είναι προτιμότερο να είναι ο λιγότερο αδίστακτος . Κι αυτό, έστω και υποσυνείδητα, νομίζω πως το καταλαβαίνουν οι διαμαρτυρόμενοι συμπολίτες. Γι αυτό και νομίζω πως αργά ή γρήγορα θα βγουν στους δρόμους να φωνάξουν «Φονιάδες των λαών, γυρίστε πίσω». Και μπράβο τους.
*Επειδή καταλαβαίνω ότι δεν είναι όλοι οι αναγνώστες ενημερωμένοι να πω πως μόνο οι Αμερικάνικες επεμβάσεις είναι κακές. Οι Σοβιετικές παλιά και οι Ρωσικές τώρα είναι πολύ καλές επεμβάσεις και αυτός είναι ο λόγος που ούτε ακούτε συχνά γι΄αυτές, ούτε βλέπετε συμπολίτες να διαμαρτύρονται.
Η Αθήνα μεταμορφώνεται σε άλλη Αθήνα. Τι είναι αυτή η αλλαγή που βιώνει η πόλη; Αλλάζει κάτι σημαντικό. Αλλάζει ο χώρος και ο χρόνος της ζωής των κατοίκων
14°
