Επικίνδυνη για τη ζωή των κατοίκων της η Ελλάδα

Άκουγα στα δελτία να χαρακτηρίζουν «άτυχη» τη γυναίκα που έπαθε καρδιακό στην Αρχαία Ολυμπία και πέθανε μετά από ώρες, επειδή, για να την εγχειρήσουν, έπρεπε να την πάνε στα Γιάννενα, αλλά δεν άκουγα να εξηγούν με σαφήνεια την ατυχία της. Εννοώ την πραγματική, τη μεγάλη της ατυχία. Σίγουρα κάθε άνθρωπος που υφίσταται ένα καρδιακό επεισόδιο είναι άτυχος, αλλά η πραγματική ατυχία της μακαρίτισσας είναι ότι έπαθε το καρδιακό στην Ελλάδα. Η ατυχία της ήταν ότι γεννήθηκε και ζούσε στην ωραιότερη χώρα του κόσμου και αυτή η ατυχία είναι και η πραγματική αιτία του θανάτου της και αυτό που κανονικά θα πρέπει να γράφει το πιστοποιητικό θανάτου.

Για όσους δεν έχετε ενημερωθεί, να πω ότι μια καθηγήτρια που συμμετείχε στο 28ο Διεθνές Συνέδριο Φιλοσοφίας στην Αρχαία Ολυμπία είχε ένα σοβαρό καρδιακό επεισόδιο. Λίγο μετά, ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ τη μεταφέρει στο νοσοκομείο Πύργου. Στο νοσοκομείο Πύργου γίνεται η διάγνωση. Το επεισόδιο ήταν πολύ σοβαρό και το λογικό θα ήταν η ασθενής να μεταφερθεί σε κάποιο από τα νοσοκομεία που εξυπηρετούν την τρίτη σε πληθυσμό πόλη της Ελλάδας, την Πάτρα. Μόνο που ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ από τα τρία νοσοκομεία της Αχαΐας ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΡΔΙΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ. Το αποτέλεσμα ήταν η γυναίκα (που θυμίζω ότι είχε πάθει το καρδιακό στην Αρχαία Ολυμπία) να πρέπει να μεταφερθεί στα Ιωάννινα (!!!) και να πεθάνει κατά τη μεταφορά της κάπου έξω από την Άρτα.

Η γυναίκα δεν έπαθε το επεισόδιο σε κάποιο νησί της άγονης γραμμής, δεν το έπαθε καθώς έκανε ορειβασία σε κάποια δυσπρόσιτη πλαγιά κάποιου βουνού. Το έπαθε σε περιοχή που με νορμάλ ταχύτητα (και όχι την ταχύτητα του επείγοντος) απέχει ΜΙΑΜΙΣΗ ΩΡΑ από την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας. Και πέθανε 6-7 ώρες μετά, στον δρόμο για μια πόλη που βρίσκεται πολύ μακρύτερα.

Δε νομίζω πως είναι υπερβολή να πούμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα θύμα των κυβερνητικών πολιτικών στο υπουργείο της Υγείας. Ενα θύμα των υπουργών υγείας οι οποίοι μέχρι προχτές αδιαφορούσαν που στην τρίτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας δεν υπάρχει καρδιοχειρουργική κλινική και μετά τον θάνατο της καθηγήτριας άρχισαν να διαρρέουν, μέσω «πηγών», ότι «το υπουργείο εκπονεί μελέτη για την κάλυψη των κενών όλης της χώρας», ίσως επειδή μέχρι να πεθάνει η γυναίκα (και κυρίως μέχρι ο θάνατός της να γίνει θέμα στα δελτία των ειδήσεων) είχαν μάλλον σοβαρότερες δουλειές να κάνουν.  

Φυσικά το ενδιαφέρον του υπουργείου είναι εντελώς υποκριτικό. Η κυβέρνηση μπορεί να έχει τρεις μήνες ζωής αλλά, απ’ όσο θυμάμαι, τα στελέχη της δεν κατοικούσαν στο εξωτερικό μέχρι τις 7 του Ιουλίου και ειδικά τα στελέχη του υπουργείου Υγείας δεν είναι (τυπικώς τουλάχιστον) εντελώς άσχετα με τον χώρο της υγείας. Και υποθέτω πως όταν ένα κόμμα ετοιμάζεται να κυβερνήσει μια χώρα (όσο μικρή κι ασήμαντη κι αν τους φαίνεται), τα στελέχη του κάνουν μια στοιχειώδη προετοιμασία. Και, διάολε, το ότι δεν υπάρχει καρδιοχειρουργική μονάδα στην τρίτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας (ή έστω κοντά της), θα έπρεπε όχι απλώς να το γνωρίζουν, αλλά να είναι και από τα πρώτα που αντιμετωπίζουν. Μόνο που αυτό απαιτεί πραγματικό ενδιαφέρον για τη δημόσια υγεία κι αυτό το ενδιαφέρον αποδείχτηκε πως δεν υπάρχει παρά μόνο όταν ένας θάνατος γίνει θέμα στα δελτία. Διαφορετικά καμία «μελέτη για τα κενά» και κανένα ενδιαφέρον κι όποιος έζησε έζησε.

Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, μπορεί να υπερβάλω, αλλά ο τομέας από τον οποίο εξαρτάται άμεσα η επιβίωση των κατοίκων αυτής της χώρας μου φαίνεται ιδιαιτέρως σημαντικός. Καταλαβαίνω ότι δεν γίνεται κάθε χωριό να έχει και από ένα νοσκομείο, αλλά νομίζω πως είναι τραγικό να υπάρχουν ολόκληρες περιφέρειες χωρίς μια καρδιοχειρουγική κλινική. Δεν γνωρίζω το ποσό που απαιτείται για κάτι τέτοιο, αλλά βάζω στοίχημα ότι ο καθένας από εμάς μπορεί να σκεφτεί μερικές εκατοντάδες περιπτώσεις κρατικής δαπάνης για πράγματα πολύ λιγότερο σημαντικά ή εντελώς ασήμαντα. Καταλαβαίνω ότι αυτό που είναι σημαντικό για τους κατοίκους μιας χώρας δεν είναι απαραίτητα σημαντικό για τις κυβερνήσεις της, αλλά νομίζω πως μπορούμε να βρούμε έναν κοινό τόπο στα στοιχειώδη. Μπορούμε, ας πούμε, να συμφωνήσουμε ότι μια προτεραιότητα της κυβέρνησης (κι ας μην είναι η πρώτη πρώτη) μπορεί να γίνει η παροχή των στοιχειωδών μέσων για την επιβίωση των κατοίκων της. Και μπράβο μας.

Υ.Γ. Προφανώς αυτή η κυβέρνηση είναι λιγότερο κακή από την προηγούμενη. Δεν είναι δύσκολο να είσαι πιο πάνω από τον πάτο. Αν όμως αρκεστεί στη σύγκριση με τον πάτο, δεν θα γίνει ποτέ καλή κυβέρνηση.