Edito 465

Τα τελευταία 4 χρόνια στη χώρα μας διεξάγεται ένας κανονικός πόλεμος. Στη Βουλή, στα τηλεοπτικά παράθυρα, τα κόμματα διασταυρώνουν τα ξίφη τους για το χρέος, την τρόικα, τις δόσεις, τη Μέρκελ, τα μνημόνια, ποιος θα τα διαπραγματευτεί και ποιος θα τα σκίσει. Πίσω από αυτό τον ψεύτικο πόλεμο εντυπώσεων για το φιλοθεάμον κοινό, δίνονται οι πραγματικές μάχες.

Αυτό που συμβαίνει τώρα δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ. Υπουργοί, από τα σημαντικότερα ονόματα της μεταπολίτευσης, βρίσκονται στον Κορυδαλλό ισόβια. Βουλευτές, στελέχη των κομμάτων, οδηγούνται στον εισαγγελέα ο ένας μετά τον άλλον. Δήμαρχοι δικάζονται και οδηγούνται στις φυλακές, νομάρχες καταδικάζονται και καθαιρούνται από τα αξιώματά τους. Τουλάχιστον 4 ιδιοκτήτες τραπεζών έχουν ήδη οδηγηθεί στη δικαιοσύνη. Οικονομικοί παράγοντες από τους μεγιστάνες της μεταπολίτευσης, εφοπλιστές, εκδότες, επιχειρηματίες που ελέγχουν με τις συμμετοχές τους το σύνολο σχεδόν των μέσων ενημέρωσης, αντιμετωπίζουν βαριές ποινές. Οι ηγέτες των μεγαλύτερων συνδικαλιστικών σωματείων της χώρας είναι υπό δικαστική εκκρεμότητα. Δεκάδες στελέχη των ενόπλων δυνάμεων οδηγούνται στη δικαιοσύνη για τις μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Οι γεωργικοί συνεταιρισμοί ερευνώνται και αποκαλύπτεται σωρεία σκανδάλων. Ακολουθούν οι ΜΚΟ. Οι πληροφορίες λένε ότι έρχεται η σειρά 40 δημάρχων. Ονόματα νέων πρώην υπουργών έρχονται στο προσκήνιο, συζητιούνται ήδη φωναχτά. Αρχηγοί κομμάτων αντιμετωπίζουν κατηγορίες για φοροδιαφυγή και παράνομη χρήση των κοινοτικών κονδυλίων, βουλευτές αντιμετωπίζουν τις έρευνες της εφορίας και του ΣΔΟΕ για υποθέσεις αδήλωτων εισοδημάτων ύψους αρκετών εκατομμυρίων.

Οι δικαστικοί έλεγχοι της υψηλής διαπλοκής είναι χρήσιμοι γιατί χτυπάνε την κορυφή της χρεοκοπημένης ελίτ. Οι διώξεις για τις παράνομες επιδοτήσεις και τις πλαστές πινακίδες, για τις μίζες και τα φακελάκια, για τα αδήλωτα εισοδήματα και τον παράνομο πλουτισμό, σηματοδοτούν το τέλος της εποχής της ασυλίας. Είναι σημαντικές γιατί ικανοποιείται το κοινό αίσθημα δικαίου, οι πολίτες βλέπουν ότι μπορούμε να ξαναγίνουμε κανονική χώρα.

Εξίσου σημαντικές όμως είναι όλες εκείνες οι αναρίθμητες, «μικρές» περιπτώσεις που κάθε μέρα βλέπουν το φως της δημοσιότητας και οδηγούνται στον εισαγγελέα. Γιατί το πρόβλημα της Ελλάδας δεν ήταν απλώς η υψηλή διαφθορά. Σ’ όλο τον κόσμο υπάρχουν κρατικοί αξιωματούχοι και πολιτικοί μπλεγμένοι σε σκάνδαλα. Το δικό μας πρόβλημα είναι ότι η διαφθορά είχε γίνει ο σχεδόν νόμιμος τρόπος αναδιανομής δημόσιου χρήματος μέσα σε ένα γκρίζο σύστημα γραφειοκρατίας, πελατειακών σχέσεων, κομματισμού και συντεχνιασμού.

Το κέρδος μας από αυτή την περιπέτεια είναι ότι τώρα ξέρουμε. Λέγαμε για την Κολομβία της Μεσογείου αλλά νομίζαμε ότι είναι δημοσιογραφικές λυρικές υπερβολές. Τώρα ξέρουμε ότι οι κρατικές τράπεζες ήταν τα θησαυροφυλάκια από όπου διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες και κομματικά στελέχη λεηλατούσαν τη δημόσια περιουσία με κομματικά και επιχειρηματικά θαλασσοδάνεια στους εαυτούς τους. Ότι οι κρατικές επιχειρήσεις, μονίμως παθητικές, ήταν διοικούμενες από τις κομματικές και συνδικαλιστικές ελίτ που υπεξαιρούσαν την περιουσία τους με δεκάδες ευφάνταστους τρόπους προς όφελος των ιδίων. Ότι στα πανεπιστήμια διαμοίραζαν στις τσέπες τους τα κοινοτικά προγράμματα, ότι στα ασφαλιστικά ταμεία συμμορίες πλούτιζαν και συγχρόνως μοίραζαν δεκάδες χιλιάδες πλαστές συντάξεις και επιδόματα στην πελατειακή βάση, ότι νοσοκομεία, αγροτικοί συνεταιρισμοί, δημοτικές επιχειρήσεις ήταν στημένες μηχανές απομύζησης της δημόσιας περιουσίας. Ότι οι ένοπλες δυνάμεις είχαν γίνει ο καλύτερος αγοραστής όπλων του κόσμου για να δημιουργείται μαύρο πολιτικό χρήμα.

Ότι με λίγα λόγια, δηλαδή, το κράτος αυτό το οποίο υπερασπίζονται δήθεν με πάθος απέναντι στον καταραμένο φιλελευθερισμό, είναι ήδη ιδιωτικοποιημένο από τους ίδιους τους λειτουργούς του. Ότι σ’ αυτή τη χώρα δεν δουλεύουν ούτε τα ληξιαρχεία, γιατί έχουν γίνει μηχανές παραγωγής πλαστών πιστοποιητικών προς πάσα χρήση. Περίεργες φωτιές στον τρίτο όροφο των ασφαλιστικών ταμείων των δημοσίων υπαλλήλων, πυρκαγιές στους φακέλους των νοσοκομείων, εμπρησμοί σε δημαρχεία, πλημμύρες σε τελωνεία, προσπαθούν με πρακτικές μαφίας να καταστρέψουν στοιχεία. Είναι αργά. Όσο μένουμε ακόμα ζωντανοί, όσο δηλαδή δεν νικάει το κόμμα της δραχμής, το ποτάμι έχει μπει σ’ ένα δρόμο που είναι δύσκολο να σταματήσει.

Πρυτάνεις που «χάνουν» ξαφνικά 70 εκατομμύρια από τα αποθεματικά των πανεπιστημίων, διοικητές νοσοκομείων που πλούτιζαν με μίζες, συνδικαλιστές με 5 offshore, 50ρηδες απόστρατοι υπάλληλοι των εμπόρων όπλων, δημόσιοι υπάλληλοι της μίζας και του φακέλου, επιτήδειοι που λυμαίνονται τα ΕΣΠΑ, αργομισθίες και παράνομες αμοιβές, είναι πια στο στόχαστρο. Το σύστημα της χρεοκοπίας καταρρέει.

Η πίεση της τρόικας και των άλλων ευρωπαϊκών task force, ο συνεχής έλεγχος από τις οικονομικές υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει αρχίσει να αποδίδει. Παράλληλα, καθώς το χρεοκοπημένο σύστημα εξουσίας είναι τώρα αποδυναμωμένο, τμήματα του κρατικού μηχανισμού, οικονομικοί εισαγγελείς, δίωξη οικονομικού εγκλήματος, επιθεωρητές δημόσιας διοίκησης μπορούν πια να κάνουν τη δουλειά τους και να σώσουν την τιμή της ελληνικής πολιτείας. Το ίδιο το κυβερνητικό σχήμα καταλαβαίνει ότι η κατάσταση δεν μπορεί πια να συνεχιστεί έτσι και δεν μπαίνει εμπόδιο στις έρευνες.

Ακόμα κι αν ό,τι γίνεται έχει γίνει με τις πιέσεις των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που έχουν καταλάβει ότι η Ελλάδα δεν σώζεται όσο οι χρεοκοπημένες ελίτ της χώρας μένουν ανενόχλητες, οι ραγδαίες εξελίξεις είναι οπωσδήποτε θετικές. Δεν είναι δυνατόν να προχωρήσει η χώρα σε αλλαγή μοντέλου, δεν θα απελευθερωθούν υγιείς δυνάμεις, αν δεν αντιμετωπιστεί πρώτα η διαφθορά, ο επίσημος τρόπος πλουτισμού στα πλαίσια του ελληνικού ληστρικού μοντέλου. Τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμα, αλλά κάθε μέρα που περνάει, κάθε μικρή τέτοια νίκη, κάθε υπόθεση λεηλασίας που βγαίνει στη δημοσιότητα, μας φέρνει πιο κοντά στην κατεύθυνση ενός «κανονικού» ευρωπαϊκού κράτους και απομακρύνει την εικόνα του «failed state».

Και επειδή αυτός είναι ο πραγματικός πόλεμος, η δήθεν αντιπολίτευση μιλάει για τη Μέρκελ. Όταν είναι δεξιά αντιμνημονιακή, μιλάει κάπως έτσι: «Παραδίδουν τους Έλληνες στους φούρνους του Δ΄ Ράιχ της Μέρκελ». Και όταν είναι αριστερή αντιμνημονιακή, λέει: «Ο Σαμαράς δίνει εξετάσεις εθελόδουλης υποταγής στη Μέρκελ και τους συμμάχους της». Αποκρύπτει δηλαδή τις κοινωνικές συγκρούσεις και κατασκευάζει την πλαστή, παράφρονα αντίθεση του εθνολαϊκισμού: Λαός εναντίον Ευρώπης. Εναντίον των ξένων, των δυνάμεων κατοχής, των εξωτερικών εχθρών. Όπως έκανε πάντα το χρεοκοπημένο ελληνικό πολιτικό σύστημα για να μην αλλάξει τίποτα.

Tο βιβλίο του Φώτη Γεωργελέ «Κρυμμένες αλήθειες και ψεύτικα διλήμματα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

Με συλλογή άρθρων τα οποία αποτυπώνουν την Ελλάδα της κρίσης, μιλάνε με τόλμη για τα κακώς κείμενα της σύγχρονης νεοελληνικής πραγματικότητας και διακρίνονται για την διεισδυτικότητα και τη διορατικότητά τους.