Μας τελείωσε, λοιπόν, κι ο Πέτρος ο Τατσόπουλος… Ως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ εννοώ, έτσι; Δόξα τω Θεώ, μια χαρά είναι ο άνθρωπος, τον συνάντησα κι εψές σε μια εκδήλωση για την ενιαία τιμή του βιβλίου.
Δεν σκοπεύω να γράψω ένα κείμενο υπεράσπισής του. Ως φίλος του δεν θα θεωρηθώ αντικειμενικός, άσε που οι διάφοροι μυστήριοι που τον περιμένουν στην γωνία θα χρησιμοποιήσουν το άρθρο αυτό εναντίον του. Φαντάζομαι το πόνημά μου να γίνεται share με σχόλια του στιλ: «Ο νεοφιλελεύθερος χρυσαυγίτης αντικομμουνιστής Θανάσης Χειμωνάς, ο άνθρωπος που κορόιδευε τα παιδάκια που πεθαίνουν από την πείνα, στηρίζει τον κολλητό του Πέτρο Τατσόπουλο. Ευτυχώς που τον ξεφορτωθήκαμε! Ξουτ!». Κι από κάτω εκατοντάδες like, διάφορα συνημμένα άρθρα από «επαναστατικά» site και, λίγο παραπέρα, άλλα ποστ-ύμνοι στον Πάνο Καμμένο.
Το θέμα μου είναι ποιος ευθύνεται για την αποπομπή του Τατσό. Το ότι κι αυτός έσφαλε είναι αναμφισβήτητο, υπάρχουν όμως ουκ ολίγοι άλλοι βουλευτές στον ΣΥΡΙΖΑ (όπως λίγο-πολύ συμβαίνει σε όλα τα κόμματα) που έχουν κάνει χειρότερα.
Τον Πετράν δεν τον «έφαγε» ο Τσίπρας, ο Λαφαζάνης, ο Στρατούλης ή κάποιο άλλο μεγαλοστέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε καν ορισμένοι βουλευτές με τους οποίους είχε έρθει σε κόντρα, όπως π.χ. ο Βαγγέλης Διαμαντόπουλος. Τον Τατσόπουλο τον καθάρισαν σαν αυγό οι συριζοταλιμπάν του διαδικτύου. Όπως το ακούτε. Αυτό το θλιβερό παρεάκι που αποτελείται από 50-60 άτομα (και καμιά διακοσάρα χειροκροτητες) και έχει ξεχυθεί τα τελευταία χρόνια στο ίντερνετ, βρίζοντας, χλευάζοντας, απειλώντας και διαστρεβλώνοντας. Φαντάζουν περισσότεροι, αλλά αυτό συμβαίνει λόγο της απίστευτης «φασαρίας» που κάνουν και των share και retweet που απολαμβάνουν από άλλα άτομα, που απλώς αναπαράγουν αδιάφορα τα μπινελίκια ανάμεσα σε δύο βίντεο κλιπ από το YouTube. Ένα συνονθύλευμα από ψευτοδιανοούμενους, «καλλιτέχνες» τριτοτέταρτης διαλογής, παλαίμαχων αστέρων της trash κουλτούρας και –κυρίως– ανεπάγγελτων και άεργων. Αν και οι περισσότεροι από δαύτους δεν ξέρουν καν πού πέφτει η Κουμουνδούρου επιμένουν να λένε «εμείς θα κάνουμε, εμείς θα δείξουμε, εμείς θα μπήξουμε», εννοώντας με τη λέξη «Εμείς» τον ΣΥΡΙΖΑ. Εξυπακούεται ότι το 99% των τύπων αυτών είτε ψήφιζαν μέχρι πρότινος άλλο κόμμα ή ήταν παντελώς απολιτίκ.
Έχουμε να κάνουμε με ένα είδος ιντερνετικού παρακράτους που θυμίζει τους δεξιούς παρακρατικούς των 60s. Θα μου πείτε: «Μα οι Γκοτζαμάνηδες δεν ήταν άβαταρ. Είχαν σάρκα και οστά, έδερναν και σκότωναν κόσμο». Αλήθεια είναι αυτό. Όντως οι ιντερνετικοί τραμπούκοι στριμώχνουν τη βαριά μαγκιά τους πίσω από την ασφάλεια που τους παρέχει το πληκτρολόγιό τους. Έχουν όμως τη δυνατότητα να φανούν το ίδιο επικίνδυνοι. Μέσω της συνεχούς στοχοποίησης ακόμα και «ανώνυμων» ατόμων, που απλώς διαφωνούν μαζί τους είναι σε θέση να οπλίσουν τα χέρια κάποιων καλοθελητών που θα κάνουν τη βρόμικη δουλειά. Ένα στάτους π.χ. του στιλ «Άκουσα πως ο τάδε είπε «καλά να πάθουν» για όσους αυτοκτονούν λόγω του μνημονίου», το οποίο θα αναπαραχθεί εκατοντάδες φορές από τον κάθε πικραμένο, ενδεχομένως να φέρει σε εξαιρετικά δυσχερή θέση τον «τάδε» όταν κάποιος θα τον αναγνωρίσει στο δρόμο. Όπως όμως αποδείχτηκε με τον Τατσόπουλο, οι άνθρωποι αυτοί ασκούν πλέον εξουσία. Ο Πετράν ήταν στην μπούκα τους πολύ καιρό. Κυρίως επειδή τολμούσε να υπερασπιστεί κάποιους φίλους του (αντίθετα με άλλους που για δέκα like παραπάνω πουλάνε την ψυχή τους στην κόλαση), απέναντι στο αλύπητο διαδικτυακό λιντσάρισμα του ψευδοεπαναστατικού όχλου. Η άρνησή του να κατεδαφίσει τη Σώτη, τη Διβάνη, τον Βαλιανάτο και άλλους μεταφραζόταν ως αντίθεση στη γραμμή του κόμματος (!). Ακόμα και η απλή παρέα με άτομα που βρίσκονται στη «μαύρη λίστα» αρκούσε για ένα συνεχές ανάθεμα που με τον καιρό θέριευε. Επίσης, όλοι αυτοί οι «αριστεροί» μουτζαχεντίν δεν είδαν ποτέ με καλό μάτι τις απόψεις του Τατσόπουλου περί ανοίγματος προς την Κεντροαριστερά ή και για την ανάγκη μιας ευρύτερης κομματικής συναίνεσης μπροστά στον κίνδυνο που ονομάζεται «Χρυσή Αυγή». Βλέπετε, οι εν λόγω κύριοι είναι συνηθισμένοι μόνο σε ξύλινες κομματικές γλώσσες και απολιθωμένα επαναστατικά τσιτάτα.
Θα μου ξαναπείτε: «Ρε Χειμωνά, πλάκα μας κάνεις. Μπορεί το Facebook να “φάει” κοτζαμάν βουλευτή;». Δυστυχώς, το παρεάκι για το οποίο μιλάμε έχει πλέον απλώσει τα πλοκάμια του και στον Τύπο. Σε μια εποχή που η καφρίλα χτυπάει κόκκινο και το επίπεδο της δημοσιογραφίας έχει καταβαραθρωθεί, πολλά ΜΜΕ δίνουν βήμα σε άτομα που άλλες εποχές θα μπορούσαν να εκφράζονται μόνο σε φόρουμ πορνογραφικών site. Τους συναντάμε σε «επαναστατικά» μπλογκ, σε νεοαριστερά περιοδικά, ακόμη και σε –πάλαι ποτέ– έγκυρες εφημερίδες. Το σχόλιο γίνεται στάτους, το στάτους κειμενάκι στο aristerosepivitor.gr, το κειμενάκι στο aristerosepivitor.gr, βαρυσήμαντο άρθρο σε εφημερίδα με χιλιάδες αναγνώστες. Σύντομα ένα εξαγριωμένο πλήθος διψούσε για το αίμα του φίλου συγγραφέα…
Φυσικά, ο Τατσόπουλος δεν υπήρξε ο μοναδικός στόχος των ανθρώπων αυτών. Βρισκόταν όμως στο κόμμα τους και οι συγκεκριμένοι έχουν πλέον αρχίσει να αποτελούν κράτος εν κράτει στον ΣΥΡΙΖΑ. Κατά καιρούς, στο στόχαστρό τους έχουν μπει και άλλα μετριοπαθή στελέχη του κόμματος (ή και απλοί sympathisants) και προβλέπω πως θα υπάρξουν και άλλα «θύματα». Μόνο ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να τους απομονώσει, να τους αναγκάσει να σωπάσουν. Καλό στον εαυτό του θα κάνει.
20°
