Επειδή πολλές φορές έχω γελάσει με την Εκκλησία της Ελλάδος οφείλω σήμερα, νομίζω, να της πω ένα μεγάλο μπράβο που έκανε το μεγάλο βήμα και χειροτόνησε γυναίκα ιερέα. Η διεργασίες που οδήγησαν στην ιστορική απόφαση κρατήθηκαν μυστικές και μόλις σήμερα, αμέσως μετά τη χειροτόνηση, το ποίμνιο πληροφορήθηκε πως πλέον ΚΑΙ οι γυναίκες μπορούν να ενταχθούν στην μόνη επαγγελματική τάξη την οποία κανένα μνημόνιο δεν μπορεί να αγγίξει, παρότι ο ευρύτερος χώρος του θεάματος έχει πληγεί ανεπανόρθωτα. Ιδιαίτερη αίσθηση, μάλιστα, προκαλεί και η επιλογή της γυναίκας η οποία έκανε την αρχή και η οποία δεν είναι άλλη από τη βουλευτή των Καμμένων Ελλήνων, Ραχήλ Μακρή, η οποία θα συνεχίσει κανονικά να ασκεί τα βουλευτικά της καθήκοντα καθώς και η πολιτική της παρουσία της έχει να κάνει με το μεταφυσικό. Η πατέρας Ραχήλ, όπως θα είναι το καλλιτεχνικό της όνομα, εμφανίστηκε στην κοινοβουλευτική ομάδα των Καμμένων Ελλήνων με το σταυρό που έλαβε κατά τη χειροτόνηση και ο οποίος, παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα, δεν είναι ο σταυρός που ένας θαυμαστής της κέρδισε στη ναυμαχία των Θεοφανείων και της τον έκανε δώρο.
Το ελαφρύ καμπούριασμα της πατήρ Ραχήλ οφείλεται στο βάρος του σταυρού και θα ξεπεραστεί με αντίβαρο ένα εξαπτέρυγο που σκοπεύει να βάλει στο κεφάλι της
Μετά την ευχάριστη, τόσο για την Ελλάδα όσο και την Ορθοδοξία, είδηση για τη χειροτόνηση της Ραχήλ της Μακρή, επιτρέψτε μου να εκφράσω την απογοήτευση μου εξαιτίας της εξαιρετικά περιορισμένης συμπαράστασης στους κατηγορούμενους για την υπόθεση του Ταχυδρομικού του Ταμιευτηρίου οι οποίοι –και αυτοί– στην πραγματικότητα διώκονται για τις ιδέες τους. Μπορεί οι ιδέες τους να είχαν να κάνουν με τον προσωπικό πλουτισμό αλλά δεν παύουν να είναι ΙΔΕΕΣ των οποίων η ποινικοποίηση είναι απειλή για τη δημοκρατία και νομίζω πως σε αυτά τα ζητήματα δεν πρέπει να έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Μετά την απογοήτευση, θέλω να εκφράσω και τη συμπαράστασή μου στον Άγγελο τον Φιλιππίδη, ο οποίος ζει το δικό του Εξπρές του Μεσονυκτίου στις τουρκικές φυλακές, όπου παραμένει έγκλειστος ως αποτέλεσμα του ασυμβίβαστου αγώνα του για επιχειρηματικότητα και ανάπτυξη. Αδιασταύρωτες πληροφορίες λένε πως στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης είχαμε και μια ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή η οποία έκανε και τους σκληροτράχηλους Τούρκους δεσμοφύλακες να δακρύσουν, όπως ο Ρονάλντο κάθε φορά που δεν του δίνουν πέναλτι ή του δίνουν τη Χρυσή την Μπάλα: Ο Δημήτρης ο Κοντομηνάς, το έσκασε για ένα βράδυ από το θάλαμο του νοσοκομείου όπου νοσηλεύεται με οξεία λοίμωξη του ποινικού και έκανε ένα ταξίδι αστραπή στην Κωνσταντινούπολη προκειμένου να επισκεφθεί τον Άγγελο. Τους δύο άνδρες χώριζε ένα παχύ αλεξίσφαιρο τζάμι, αλλά η ύλη είναι δύσκολο να νικήσει το πνεύμα. Με το που αντίκρισε τον πρώην πρόεδρο του ΤΤ, ο Έλληνας επιχειρηματίας άνοιξε το πουκάμισο του και ακούμπησε το γυμνό του στήθος πάνω στο τζάμι που τους χώριζε. Από την άλλη μεριά του τζαμιού, ο Άγγελος ακούμπησε το αριστερό του χέρι στο σημείο όπου βρίσκονταν η θηλή του Δημήτρη και με το δεξί –με δάκρυα στα μάτια– έκανε αυτό που αν ήταν εξαγώγιμο προϊόν η ελληνική οικονομία θα ήταν πιο ισχυρή από όλες τις οικονομίες των πετρελαιοπαραγωγών χωρών μαζί. Σε όσους αναίσθητους δεν έχουν ακόμα συγκινηθεί, προτείνω να βάλουν να παίζει το Theme from Midnight Express του Giorgio του Moroder, να κλείσουν τα μάτια και να φανταστούν τη σκηνή που μόλις περιέγραψα και μπράβο μου!
Ο Άγγελος ο Φιλιππίδης σε παλιές ευτυχισμένες στιγμές ανελέητου τρολαρίσματος
Μετά τον Άγγελο τον Φιλιππίδη νιώθω την ακατάσχετη επιθυμία να συνεχίσω τη μοναχική προσπάθεια να στηρίξω τον Μικέ τον Λιάπη, ο οποίος δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα θύμα της αθεΐας η οποία κυριαρχεί στην, εντελώς εχθρική για το πνεύμα, εποχή μας. Μιλάω φυσικά για τα γραφόμενα περί νεκρής θείας που εκδίδει ανακοινώσεις. Ομολογώ πως δεν γνωρίζω αν ο Μικές έχει όντως θεία, αλλά δεν το αποκλείω καθώς η μόνη εργασία που έκανε με επιτυχία στη ζωή του είναι αυτή του ανιψιού. Επίσης δεν έχω ιδέα αν η εν λόγω θεία είναι ζωντανή, πεθαμένη ή κάτι σαν τον Αντρέα όταν κυβερνούσε από το Ωνάσειο. Παρά την άγνοιά μου για τα πραγματικά γεγονότα, δεν μπορώ να ανεχτώ την ειρωνεία και το χλευασμό στην πιθανότητα ένας νεκρός να εκδώσει ανακοίνωση. Σύμφωνα με τη χριστιανική πίστη και παράδοση, αλλά και σύμφωνα με τις δοξασίες όλες των θρησκειών, οι οποίες κάποιο αντάλλαγμα πρέπει να υποσχεθούν στους πιστούς προκειμένου αυτοί να δεχτούν να ζουν με αφύσικη στέρηση και εγκράτεια, υπάρχει ζωή μετά το θάνατο. Ο χλευασμός στην πιθανότητα να εκδόθηκε ανακοίνωση από τη συγκεκριμένη θεία, η οποία ενδεχομένως και να μην είναι εν ζωή, δεν αποδεικνύει τίποτα λιγότερο από το ότι έχουμε χάσει την πίστη μας και με λύπη μου βλέπω πως ο αγαπημένος μου μπάτμαν Πειραιώς ή ο λατρεμένος μου μπάτμαν Θεσσαλονίκης ακόμα δεν έχουν κάνει σχετικές δηλώσεις και καθόλου μπράβο τους.
15°
