Tο πρώτο σύννεφο θα ανοίξει πάνω από την έδρα του ΔΝΤ, όταν κάποιος ελεγκτής διαπιστώσει ότι το Ταμείο προμηθεύεται σταχτοδοχεία από πορσελάνη ενώ το κάπνισμα έχει απαγορευτεί εδώ και χρόνια. Μετά η μία αποκάλυψη θα σπρώχνει την άλλη και το ντόμινο θα παρουσιάσει το μεγάλο σκάνδαλο, τη χρηματοδότηση της Disneyland προκειμένου ο θείος Σκρουτζ να ξεπεράσει τις συνέπειες της κρίσης.
Θεωρητικά, που λέτε, το ΔΝΤ έρχεται στην Ελλάδα σαν Γερμανίδα κουβερνάντα. Φοβούμαι ότι θα φύγει σαν χορεύτρια από την πρώην Σοβιετία. Για να είμαι ειλικρινής, αυτή τη στιγμή θεωρώ περισσότερο πιθανή τη διάβρωση του Ταμείου από το σύγχρονο ελληνικό πνεύμα, παρά τη βίαιη προσαρμογή της χώρας στο δυτικό πρότυπο. Διόλου περίεργο. Όταν και το επιτελείο του Ντομινίκ Στρος Καν καταλάβει ότι στην Ελλάδα συμφέρει να κάνεις «δουλειές», αλλά όχι να δουλεύεις, όταν ο Ντομινίκ εκμαυλιστεί με το πρώτο του ρουσφέτι, τότε αυτοί οι στεγνοί τεχνοκράτες θα περιφέρονται ανά την υφήλιο σαν βαμπίρ, πρόθυμοι να μεταδώσουν και σε άλλους την ηδονή της καθολικής έκπτωσης. Μην το κουράζουμε, το ΔΝΤ θα βγει από την περιπέτεια της Ελλάδας με πληγωμένο γόητρο και καχεκτικούς λογαριασμούς. Αυτό είναι το καλό σενάριο. Το κακό σενάριο είναι να μη φύγει ποτέ, με τη χώρα σε αποσύνθεση και εθνικό νόμισμα το δολάριο της Μονόπολης. Αστειεύομαι, αλλά δεν απομακρύνομαι αρκετά από το στόχο μου.
Τι θέλω να πω; Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα δεν είναι έτοιμη για το ΔΝΤ, αλλά ούτε και το ΔΝΤ για την Ελλάδα. Υπερβολές, θα μου πείτε. Ναι, αλλά ας δούμε και τα πράγματα ένα προς ένα. Η Ελλάδα σήμερα δεν χρειάζεται να εφαρμόσει απλώς μία λογιστική συνταγή δημοσιονομικής προσαρμογής. Απαιτείται να υποστεί αλλαγή προσωπικότητας – ελάτε, δεν χρειάζεται συνέχεια να επαναλαμβάνουμε τα ίδια για την παθογένεια που μας οδήγησε εδώ. Αυτό δεν μπορείς να το υλοποιήσεις αν εκλέγεσαι στη Β΄ Αθηνών, κατέχεις υπουργική καρέκλα και προσωπικό μηχανισμό. Είναι σαν να υπονομεύεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Δεν μπορείς, δεν γίνεται και δεν πρέπει. Ειλικρινά, αδυνατώ να καταλάβω πώς η χώρα θα επιχειρήσει το ποιοτικό άλμα και την υπέρβαση που απαιτούν οι περιστάσεις, καθοδηγούμενη από το σύστημα που την οδήγησε στη χρεοκοπία. Κόψε φάτσες, διάβασε βιογραφικά, δες το κομματικό τους παρελθόν και έλα μετά να ισχυριστείς ότι οι ίδιοι τύποι θα συμπεριφερθούν σαν τεχνοκράτες με συνείδηση κοινωνικής ευθύνης. Μη γελάς. Υπάρχουν στελέχη στο ΠΑΣΟΚ που αισθάνονται όπως οι παίκτες της εθνικής ομάδας πριν το Μουντιάλ: πιστεύουν ότι επιτέλους έφτασε η στιγμή που περίμεναν, έχουν χρέος απέναντι στον τόπο, γραμμάτια ανοιχτά στο λαό και ακούν τα κόκαλα του Ανδρέα να τρίζουν σαν το γνωστό χρονοντούλαπο. Μπορούν αυτοί να γίνουν Σουηδοί από τη μία μέρα στην άλλη; Μόνο αν τους βάψεις το μαλλί, αλλά και πάλι η αλλαγή θα είναι επιδερμική.
Έχει και άλλα. Όταν μέλη της κυβέρνησης σπεύδουν να διαρρεύσουν ότι δάκρυσαν μπροστά στην απόφαση για προσφυγή στο ΔΝΤ, τότε κι εσύ δικαιούσαι να υποθέσεις ότι έρχονται υπουργικά συμβούλια με διαλόγους copy-paste από σίριαλ του Φώσκολου. Αν, λοιπόν, το δούμε εντελώς κυνικά, δεν είναι διόλου σίγουρο ότι το πολιτικό προσωπικό θα ανταποκριθεί στις ανάγκες των νέων καιρών. Λογικά ένα μεγάλο κομμάτι του θα σπεκουλάρει επάνω στη λαϊκή δυσφορία, θα φορέσει τσαρούχια βγαίνοντας στους δρόμους, υψώνοντας λαϊκίστικο λάβαρο αντίστασης που ουδεμία σχέση θα έχει με την ταξική τοποθέτηση της Αριστεράς.
Και εντέλει για ποιο λόγο το σύστημα που θρέφεται με ρουσφέτια και ποτίζεται με μίζες να εκδηλώσει διαθέσεις αυτοχειρίας; Θα αντισταθεί και όσο πάει. Και, ξέρετε, αυτό το σύστημα και η συγκεκριμένη νοοτροπία δεν είναι κάτι ξένο, κάτι αποκομμένο από εμάς. Κομμάτι μας είναι, πολλές φορές έχουμε μοιραστεί το ίδιο τραπέζι. Αυτό θα το διαπιστώσει σύντομα το ΔΝΤ και όποιος, τέλος πάντων, επιχειρήσει να πιάσει τη χώρα από το αυτί. Ο Ελληνας δεν έχει στην πλάτη του υπαρκτό σοσιαλισμό, αλλά χρηματιστήριο, καταναλωτικό δάνειο και με το νοίκι παίρνεις σπίτι. Η μοναδική περίπτωση να αισθανθεί η Ελλάδα κοντά στη Λετονία είναι αν τη ψηφίσει η Λιθουανία στη Eurovision.
11°
