Ρετρό προσωπικός μηχανισμός

Πάμπολλες είναι οι περιπτώσεις κληρονόμων που κλήθηκαν να διαχειριστούν μεγάλη περιουσία και απέτυχαν παταγωδώς. Μάλιστα, πολλοί απ’ αυτούς ήταν γόνοι. Όταν μιλώ για περιουσία, δεν εννοώ μόνο την υλική, οικονομική, επιχειρηματική, αλλά και την πολιτική. Τα «έτοιμα» είναι σαν τα παγάκια που λιώνουν όταν βγαίνουν από το ψυγείο. Η αξία του κεφαλαίου συρρικνώνεται, αν δεν επενδυθεί σωστά.

Το ΠΑΣΟΚ άφησε σπουδαία κληρονομιά. Ακόμη κι οι αντίπαλοί του προσπαθούν να την ιδιοποιηθούν. Οι αλλαγές που επέφερε στον τόπο και στην κοινωνία είναι αναμφίβολα σημαντικές. Η χώρα μας άλλαξε κατηγορία. Από βαλκανική εξελίχθηκε σε ευρωπαϊκή. Κορυφαία απόδειξη η συμμετοχή της στην ΟΝΕ, στον πυρήνα των προηγμένων κρατών της Ευρώπης. Η νέα όψη της έχει το αποτύπωμά του. Παρ’ όλα αυτά σήμερα είναι αναμφισβήτητο το κοινωνικό και πολιτικό ναυάγιο του ΠΑΣΟΚ. Οι λόγοι είναι σύνθετοι. Πρωτίστως, οφείλεται στο ότι εξαντλήθηκε η πολιτική του περιουσία. Κατασπαταλήθηκε από τους κληρονόμους. Μολονότι, το άλλοτε κραταιό κόμμα είχε καίρια συνδρομή στην αποφυγή της άτακτης χρεοκοπίας, εντούτοις ούτε σ’ αυτήν επένδυσε.

Το χειρότερο, επέδειξε ανήκουστη βιωματική ενοχή. Τι άλλο μπορεί να σημαίνει η πρόσφατη δήλωση του γραμματέα του ΚΙΝΑΛ ότι δεν αισθάνεται ιδιαίτερα υπερήφανος για την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου; Ή η όψιμη αντιδεξιά και αντιμνημονιακή ρητορεία της αρχηγού, η οποία έφτασε στο σημείο να δηλώνει ότι τη χωρίζει άβυσσος από τη ΝΔ, όταν η ίδια υπήρξε υπουργός αναπληρωτής της συγκυβέρνησης;

Για να ερμηνευθούν εύστοχα τα συντρίμμια και τα θρύψαλα του ΠΑΣΟΚ χρειάζεται να φωτιστούν όλες οι θεατές και αθέατες πλευρές της στρατηγικής ήττας του. Δέσμιο μιας πρωτόγονης πολιτικής, δεν κατόρθωσε να προσαρμοστεί στα δεδομένα της κρίσης. Ούτε να αντισταθεί στην επέλαση του Αλέξη Τσίπρα. Αντί να αντιτάξει σύγχρονο λόγο, οριοθετούμενο με σαφήνεια και ακρίβεια απέναντι στον λαϊκισμό, μετατράπηκε σε πιστό αντίγραφο του ΣΥΡΙΖΑ.

Η αρχηγία Γεννηματά δε αποδεικνύεται μια καρικατούρα των αντιμνημονιακών φληναφημάτων. Η περιβόητη αφίσα του ΚΙΝΑΛ δεν αποτέλεσε –όπως υποστηρίχθηκε– επικοινωνιακό λάθος. Αντιθέτως, πιστοποιεί με τον καλύτερο τρόπο τη διολίσθηση του κόμματος σε λογικές τύπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το άγχος της επιβίωσης φαίνεται να οδηγεί σε έναν ανταγωνισμό αριστεροσύνης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι αρχέγονες απόψεις, η οξύτητα, η εχθροπάθεια παραπέμπουν σε πρωτοφανείς αναχρονισμούς. Κι όλα αυτά τη στιγμή που ο Τσίπρας, προσπαθώντας να προσεταιριστεί τον χώρο της Κεντροαριστεράς, επιχειρεί να επιδείξει μετριοπάθεια και προσαρμοστικότητα.

Η ξέφρενη πολιτική της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ όχι μόνο αφήνει περιθώρια στον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά βρίσκεται και σε διάσταση με το εκλογικό σώμα του Κόμματος, όπως αποδεικνύουν οι τελευταίες έρευνες της κοινής γνώμης. Η θετική αξιολόγηση συγκεκριμένων κυβερνητικών μέτρων από τους ψηφοφόρους του ΚΙΝΑΛ φανερώνει ότι η επικεφαλής πολιτεύεται εκτός οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας. Τα περί συναίνεσης δεν αφορούν τα μείζονα ζητήματα της κοινωνίας και της οικονομίας. Περιορίζονται στη διευθέτηση κομματικών σκοπιμοτήτων. Αποκαλυπτικό παράδειγμα είναι η καταψήφιση των νομοθετικών ρυθμίσεων για την επένδυση στο Ελληνικό.

Παρακολουθώντας τη διαδρομή του ΚΙΝΑΛ, εύκολα διαπιστώνει κάποιος ότι είναι ένα ασπόνδυλο, παρωχημένο σχήμα. Ένας ρετρό προσωπικός μηχανισμός της κυρίας Γεννηματά. Ως εκ τούτου, η αναδιάταξη των πολιτικών δυνάμεων, προς το παρόν τουλάχιστον, αποτελεί προνομιακό πεδίο Μητσοτάκη-Τσίπρα.