Το Post της ημέρας: Άρης Αλεξανδρής

«Μπουζουκοστιχουργός κάνει επί 4 χρόνια δεύτερη καριέρα στο twitter ως συριζοτρόλ βρίζοντας τους ιδεολογικούς του αντιπάλους και γλείφοντας δίχως έλεος τον Τσίπρα.

Μεταξύ άλλων ψεκασμένων κραυγών, ένα φεγγάρι αποφασίζει να βρίσει και τον αντ1 ως προπαγανδιστικό, διαπλεκόμενο κανάλι που δεν θα έπρεπε να βλέπει κανείς, και αποκαλεί τους συμμετέχοντες σε talent show ξεφτίλες.

ΣΥΡΙΖΑ φεύγει, ΝΔ έρχεται, αντ1 μένει προφανώς στη θέση του, και τώρα ο μπουζουκοστιχουργός αποδέχεται πρόταση του αντ1 να συμμετάσχει σε τάλεντ σόου του σαν να μην τρέχει τίποτα!

Σύμπαν ξεκαρδίζεται με την αντίφαση και την υποκρισία, ιερατείο αντ1 (μονίμως εκτός τόπου και χρόνου) παίρνει πρέφα κατόπιν εορτής ποιον προσέλαβε, απολύει μπουζουκοστιχουργό με συνοπτικές διαδικασίες.

Μπουζουκοστιχουργός κλαίγεται έκπληκτος και δηλώνει με στόμφο ότι η δουλειά του είναι προς πώληση αλλά οι ιδέες του όχι.

ΑΧ ΑΧ ΑΧ. Πτωχέ μπουζουκοστιχουργέ και πτωχοί άνθρωποι που ακόμη ψαρώνετε με το δέντρο της ψευτοηρωικής φανφάρας και χάνετε το δάσος της άβολης πραγματικότητας. Αν οι ιδέες μας ήταν άσχετες από τα έργα μας, οι περισσότεροι θα ήμασταν άγιοι. Οι ιδέες δεν είναι tweets και status updates. Είναι ένα μέγεθος που για να είναι αυθεντικό, επαληθεύεται ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΟΥΠΕΡΜΑΡΚΕΤ. Όποια ιδέα δεν έχει αντίκρισμα στην πραγματική ζωή και δεν συνοδεύεται από πρακτική εφαρμογή (ή έστω προσπάθεια) δεν είναι ιδέα, αλλά φαντασίωση. Οι ιδέες, ειδικά αν είναι τόσο βαθιά υπαρξιακές και προτάσσονται ως ηθικό πλεονέκτημα και ανωτερότητα έναντι άλλων, δεν είναι ανεξάρτητες από τις επιλογές. Διαφορετικά, και οι “προπαγανδιστές δημοσιογράφοι” ή οι “διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες” δεν παραβιάζουν κάποια ιδέα, τη δουλίτσα τους κάνουν μωρέ, δεν είναι κακά άτομα γιατί οι ιδέες τους είναι ακέραιες στο κεφάλι τους κι αυτό μετράει στην τελική.

Αυτή η πολύ θλιβερή ιστοριούλα, εκτός από την αστειότητα της υποκρισίας και την ανουσιότητα του φανατισμού, αποδεικνύει κάτι άλλο: ότι όσοι δεν είμαστε κροίσοι, κληρονόμοι ή ιδιοκτήτες αδαμαντωρυχείων, δηλαδή περίπου όλοι, θα πρέπει είτε να έχουμε το σθένος να πληρώσουμε το κόστος των ιδεών μας είτε να παραδεχόμαστε ότι οι ιδέες μας δεν είναι κατ’ ανάγκην προτεραιότητά μας. Σε κάθε άλλη περίπτωση, η ζωούλα επιφυλάσσει χαστουκάρα και δεν μας φταίει κανείς γι’ αυτό».