Ψήφισε κι εσύ ένα νόμο. Μπορείς!

Πνιγόμαστε σε νόμους, τροπολογίες, άλλους νόμους που ανατρέπουν ισχύοντες, και προκοπή δεν βλέπουμε! Ούτε μυαλό βάζουμε. Όταν παθαίνουμε ένα κάζο, σπεύδουμε να ψηφίσουμε ένα νόμο “διά πάσαν νόσον”. Η ψήφιση νόμων έχει γίνει “ψωμοτύρι” στη Βουλή και, συνήθως, επιστρατεύεται η διαδικασία του κατεπείγοντος.

Η τραγική ειρωνεία είναι ότι η χώρα έχει υποστεί κορεσμό από νόμους, αλλά αυτό δεν πτοεί υπουργούς και βουλευτές να θεωρούν ότι ένας νόμος λειτουργεί σαν ιερό τοτέμ, που η θέσπισή του αποδιώχνει το κακό, τη γραφειοκρατία, την ταλαιπωρία των πολιτών στις εφορίες, τις αποδράσεις από τις φυλακές. Και, ω του θαύματος, κάθε φορά τα πράγματα χειροτερεύουν, βρισκόμαστε στην ανάγκη ψήφισης νέων νόμων που υποτίθεται ότι διορθώνουν τους προηγούμενους. Φαύλος κύκλος.

Τα τελευταία 30 χρόνια έχουν ψηφιστεί πάνω από 4.000 νόμοι και εκδοθεί περί τις 110.000 υπουργικές αποφάσεις, δεν μετράμε προεδρικά διατάγματα και εγκυκλίους. Δηλαδή, 134 νόμοι ετησίως! Τέτοια παραγωγή νόμων σπάνια συναντάται στην υφήλιο. Κι όμως, κάθε φορά το πιθάρι μοιάζει αδειανό.

Παραδείγματα; Μόλις πριν από λίγα 24ωρα, η απόδραση του Χριστόδουλου Ξηρού πυροδότησε νέες εξαγγελίες για νέους νόμους πιο αυστηρούς, όπως νέα ανατροπή για τις άδειες κρατουμένων, φυλακές υψίστης ασφαλείας για τρομοκράτες και τα συναφή. Οι αρμόδιοι υπουργοί θεώρησαν πως έτσι ισοφαρίζουν το κάζο της κρατικής μηχανής μέσα και έξω από τα σύνορά μας, αν και γνωρίζουν πως στα θέματα δημόσιας τάξης οι νόμοι περισσεύουν.

Οι παραλογισμοί στη διαδικασία παραγωγής νόμων περισσεύουν. Είναι κοινό μυστικό ότι τα νομοσχέδια-σκούπα, αυτά δηλαδή που περιλαμβάνουν διατάξεις από την πληρωμή φόρων μέχρι την απαγόρευση συλλογής βοτάνων στα νησιά, συνήθως περνούν νύχτα, με τους βουλευτές να ψηφίζουν χωρίς συχνά να γνωρίζουν τι ψηφίζουν. Ορισμένοι βουλευτές αιφνιδιάστηκαν όταν εφαρμόστηκε, πριν καταργηθεί, το 25άρι στα νοσοκομεία. Αλλά υπάρχει και το χειρότερο: κόμματα και βουλευτές που ψήφισαν τη διάταξη δεν δίστασαν να συμφωνήσουν σε τροπολογία κατάργησης του νόμου, μόλις ξεσηκώθηκε θόρυβος και υπήρξαν αντιδράσεις.

Αλλεπάλληλες επιστρώσεις νόμων κατά της βίας στα γήπεδα δεν αποτρέπουν τις συρράξεις σε αγώνες, με πρόσφατη αυτήν στον αγώνα Αιγάλεω-ΑΕΚ στη Γ΄ Εθνική. Αμέσως η κυβέρνηση διακήρυξε διαδικασίες διαλόγου για θέσπιση νέου, αυστηρότερου νόμου κατά της βίας στα γήπεδα! Κι όμως υπάρχουν διατάξεις παλιότερων νόμων, όπως η θέσπιση προσωποποιημένου ηλεκτρονικού εισιτηρίου ή οι κάμερες ασφαλείας, που εδώ και πολλά χρόνια δεν ενεργοποιούνται. Η επιλεκτική μη εφαρμογή νόμων ή η απονέκρωσή τους στην καθημερινή ζωή είναι ένα ακόμη από τα προσφιλή “σπορ” της πολιτικής τάξης.

Είναι τέτοια η λατρεία στους νόμους, στο γράμμα όχι το πνεύμα τους, που ακόμα και η αξιωματική αντιπολίτευση έφτασε να τάζει πως οι μισθοί μπορούν να αποκατασταθούν στα επίπεδα του 2009 ή το μνημόνιο να καταργηθεί με ένα νόμο.

Να συνεχίσουμε; Δεν αξίζει. ΟΙ νόμοι βεβαίως που έχουν ατέλειες πρέπει να αλλάζουν, αλλά αυτό πρέπει να γίνεται με μέτρο, με σύνεση, με μελέτη και διάλογο για τα κακώς κείμενα. Εδώ όμως μιλάμε για δουλειές του ποδαριού, με τους υπουργούς πρώτοι να σέρνουν το χορό της προχειρότητας και του “νομο-πληθωρισμού”. Το αποτέλεσμα είναι να υποσκάπτεται το αίσθημα της νομιμότητας στην καθημερινή ζωή και να βρίσκουν έδαφος οι θεωρίες περί ανυπακοής. Η χολιγουντιανή υπερπαραγωγή νόμων θα πρέπει κάποτε να σταματήσει. Θα είναι και αυτό ένα από τα κριτήρια ανατροπής στον τρόπο σκέψης και δράσης του πολιτικού συστήματος.