Ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής μας

Μπορεί να μην είμαι πατριώτης με την μεταφυσική-συναισθηματική έννοια του όρου, αλλά είμαι με την πρακτική: ζω στην Ελλάδα, η οικογένεια και οι φίλοι μου το ίδιο, οπότε το καλό της Ελλάδας είναι και δικό μου. Κατά συνέπεια, η τοποθέτηση του Μαργαρίτη του Σχοινά στην αντιπροεδρία της Ευρωπαϊκής της Επιτροπής με ευχαρίστησε.

Στην αρχή. Γιατί στη συνέχεια τη θέση της χαράς πήρε ο ενθουσιασμός. Αυτή η τοποθέτηση όχι μόνο θα κάνει καλό στην Ελλάδα αλλά μπορεί και να την αλλάξει, σκέφτηκα. Μπορεί να γίνει ο Δούρειος Ίππος με τον οποίο θα επιχειρηθεί η αλλοίωση της ιδιοσυστασίας (όπως θα έλεγε και ο μακαριστός Χριστόδουλος) της ωραίας και ταυτόχρονα φρικαλέας πατρίδας.

Όλα αυτά τα ενθουσιώδη γεννήθηκαν όταν άκουσα την Ούρσουλα την Φον την Ντερ την Λάιεν, την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής της Επιτροπής, να λέει πως ο Έλληνας αντιπρόσωπος καλείται να προστατεύσει «our European way of life», δηλαδή «τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής μας».

Αφού σας ζητήσω να δώσετε βάρος στο «our» δηλαδή στο «μας», θα σας θυμίσω ότι η κυρία Ούρσουλα είναι Γερμανίδα. Ως εκ τούτου, ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής της έχει πλήρη διαχωρισμό της εκκλησίας με το κράτος, δεν αφήνει τους πολίτες στο έλεος του κάθε αντικοινωνικού τομαριού, δεν χρησιμοποιεί τα σχολεία για θρησκευτική κατήχηση, δεν δικάζει και δεν τιμωρεί παστίτσιους ούτε αυτούς που περιγράφουν ως σταλινικούς καθοδηγητές όσους υπήρξαν σταλινικοί καθοδηγητές,  δεν αδειάζει τα σκουπίδια του σε ανεξέλεγκτες χωματερές, αντιλαμβάνεται την σημασία των κανόνων και γενικά είναι ένας τρόπος ζωής ο οποίος δεν περιλαμβάνει κάποια από τα πολύ βασικά συστατικά του δικού μας τρόπου ζωής.

Δεν περιλαμβάνει αυτό:

Ούτε αυτό:

Ούτε αυτό:

Και σίγουρα ούτε αυτό:

Γιατί η Ελλάδα μπορεί να ανήκει στην Ευρωπαϊκή την Ένωση, μπορεί ο τρόπος ζωής να είναι πολύ-πολύ καλύτερος από π.χ. μια θεοκρατική δικτατορία της Ανατολής, αλλά «ευρωπαϊκό» πολύ δύσκολα τον λες.

Κατά συνέπεια δεν μπορώ παρά να εκλάβω την έμμεση προτροπή της κυρίας Ούρσουλας (ο λόγος που τη λέω με το μικρό είναι γιατί βαριέμαι να το γράψω όλο) στον Μαργαρίτη τον Σχοινά και ως μια προτροπή για προσπάθεια αλλαγής του τρόπου ζωής των συμπατριωτών του. Και δεν μπορώ παρα να ελπίσω ότι η προσπάθεια θα γίνει και ότι μπορεί κάτι να αλλάξει.  

Επειδή καταλαβαίνω ότι σε πολλούς συμπατριώτες αυτός ο τρόπος ζωής αρέσει πολύ, θέλω να τους καθησυχάσω. Το κάτι που μπορεί να αλλάξει δεν θα είναι πολύ και μάλλον κανείς δεν πρόκειται να τους εμποδίσει και να παρκάρουν στα πεζοδρόμια και να μαρκάρουν τις περιοχές που επισκέπτονται με τα σκουπίδια τους και να βρωμίζουν κλειστούς χώρους με τον καπνό τους και να χαίρονται την πολιτική εξουσία των αρχιερέων τους ή την κατήχηση των παιδιών τους.  Μπορεί να τους εμποδίσει να κάνουν κάτι από όλα αυτά, αλλά όχι όλα. Στο κάτω κάτω κάθε αφήγημα χρειάζεται ένα κακό παράδειγμα και στο ευρωπαϊκό αφήγημα το κακό παράδειγμα μπορεί να εξακολουθήσει να είναι η Ελλάδα. Εκτός αν οι κάτοικοί της αποφασίσουν πως είναι κουραστικό να παίζεις τον ίδιο ρόλο συνέχεια και πως θα ήταν ωραίο, για αλλαγή, την επόμενη φορά που θα ακουστεί η φράση “our European way of life”  να τους περιλαμβάνει. Και μπράβο τους.   

Y.Γ. Καποιοι συμπολίτες ενοχλούνται από τη φράση «προστασία του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής» επειδή τη χρησιμοποιούν και οι ακροδεξιοί. Οι υπόλοιποι, επειδή αγαπάμε την ελευθερία, τη δημοκρατία, το κοσμικό κράτος και όλα όσα αποτελούν τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, δεν θέλουμε να τα χαρίσουμε στην ακροδεξιά. Και μπράβο μας.