Θέλεις να πνίξεις παιδάκια;

Με ενδιαφέρον παρακολουθώ τον περιορισμένο, αλλά φοβάμαι αυξανόμενο, αριθμό συμπολιτών οι οποίοι προτείνουν ή και απαιτούν α) να εμποδίζονται απ’ το λιμενικό τα σκάφη που έρχονται από την Τουρκία γεμάτα πρόσφυγες, μετανάστες ή λαθρομετανάστες, β) να μη διασώζονται οι επιβάτες σε περίπτωση ναυαγίου.

Προφανώς δεν εκπλήσσομαι ούτε από τη φονική σκληρότητα ούτε από την ανοησία των συγκεκριμένων προτάσεων. Χρησιμοποιώ πολύ τα μέσα της κοινωνικής της δικτύωσης κι έτσι έχω συνηθίσει να έρχομαι αντιμέτωπος και με ψυχικά διαταραγμένους, και με ανόητους, και με μαλάκες. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι πως πολλοί από τους συμπολίτες που απαιτούν εκτελέσεις (γιατί αυτό ακριβώς είναι το να αφήσεις κάποιον στη μέση του πελάγους) δεν χάνουν ευκαιρία να μας θυμίζουν την αξία της ανθρώπινης ζωής και την αυστηρότητα με την οποία πρέπει να αντιμετωπίζονται όσοι την αφαιρούν.

Συνήθως το κάνουν σε ειδήσεις που αφορούν την τρομοκρατία και κατά συρροή δολοφόνους όπως ο Κουφοντίνας, αλλά φαντάζομαι πως η ζωή είναι υπέρτατη αξία κάθε μέρα και δεν υπάγεται στο σύστημα των μονών - ζυγών.

Φυσικά δεν μπορώ να αποκλείσω το ενδεχόμενο η αφαίρεση της ζωής να τους φαίνεται φρικτή μόνο σε περιπτώσεις ιθαγενών ή ανθρώπων που νομίμως βρίσκονται στη χώρα μας και είναι πιθανό να θεωρούν όλες τις υπόλοιπες ανθρώπινες ζωές εντελώς ασήμαντες. Δεν μπορώ να αποκλείσω την ανοησία ούτε το ενδεχόμενο να έχουμε να κάνουμε με ψυχιατρικές περιπτώσεις τύπου δρ Τζέκιλ και κου Χάιντ. Στο κάτω κάτω, αν μπορείς να είσαι συντηρητικός φιλελεύθερος ή φιλελεύθερος κομμουνιστής (ναι και με τους δυο αυτούς τρόπους μας έχουν συστηθεί συμπολίτες), γιατί να μην είσαι και μισάνθρωπος ουμανιστής, φασίστας δημοκράτης ή ευαίσθητος σαδιστής.   

Εγώ που ισχυρίζομαι πως η ανθρώπινη ζωή είναι μια αξία που ξεπερνά κάθε άλλη και που πιστεύω ότι η αναγνώριση της αξίας αυτής είναι που πρέπει να κρατήσει τον Κουφοντίνα κλεισμένο μέσα στη φυλάκη για όσο του έχει επιβάλει το δικαστήριο που τον δίκασε, κάπως φρικάρω με τους συμπολίτες που απαιτούν πνιγμένα παιδάκια στο Αιγαίο. 

Καταλαβαίνω ότι το ψυχολογικό κενό που οδηγεί κάποιους συμπολίτες στον οπαδισμό ακόμα και σε ζητήματα σοβαρότερα από την μπάλα δεν καλύπτεται εύκολα και πως αυτή είναι η δουλειά κάποιου ψυχολόγου ή ψυχιάτρου. Κατά συνέπεια δεν μπορώ να τους βοηθήσω.

Μπορώ όμως να παρακαλέσω, όσους από αυτούς δεν είναι εγκεφαλικά νεκροί, να γίνουν κάπως περισσότερο συνεπείς, τουλάχιστον δημοσίως. Μπορώ να τους παρακαλέσω να πάρουν μια απόφαση και να την ακολουθήσουν μέχρι τέλους:

Είτε η ανθρώπινη ζωή είναι μια αξία ανυπολόγιστη που πρέπει να προστατευθεί με κάθε τρόπο και άρα ο κατά συρροήν δολοφόνος πρέπει να μείνει στη φυλακή, οι βάρκες δεν πρέπει να εμποδίζονται και οι ναυαγοί πρέπει να διασώζονται, είτε υπάρχουν σημαντικότερα πράγματα από την ανθρώπινη ζωή και άρα το Αιγαίο μπορεί να γεμίσει πτώματα και οι κατά συρροήν δολοφόνοι να αποφυλακίζονται όταν αρχίζουν να βαριούνται στη φυλακή.

Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, δυστυχώς (και παρά τους διασκεδαστικούς συνδυασμούς που ακούμε και διαβάζουμε) δεν μπορείς να είσαι ούτε παχύσαρκος ανορεξικός, ούτε ψηλός κοντοστούπης. Ομοίως, δεν μπορείς να είσαι υπέρμαχος της αξίας της ανθρώπινης ζωής και να απαιτείς θανάτους. Τα παιδάκια (όπως και τους γονείς τους) είτε θα σώσεις είτε θα τα πνίξεις. Κι αν θέλεις να κάνεις το δεύτερο πες το καθαρά και πες και πόσο χεσμένη έχεις την ανθρώπινη ζωή. Και μπράβο σου.