Πολιτικη & Οικονομια

Φτάνει με τη βάση του 10

Η πραγματικότητα λειτουργεί αντίστροφα: για να βελτιωθούν οι μαθητικές επιδόσεις πρέπει να αμβλυνθούν οι κοινωνικές ανισότητες

81922-183211.jpg
Παντελής Καψής
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
397331.jpg
Intime News / Λιάκος Γιάννης

Να ξεφύγουμε από άγονες αντιπαραθέσεις για τη βάση του 10 ή τους αιώνιους φοιτητές και να δούμε το περιεχόμενο της εκπαιδευτικής πολιτικής

Πριν από λίγες ημέρες δημοσιεύτηκε μια έρευνα για τις μαθητικές επιδόσεις στην Αγγλία. Τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και αναμενόμενα. Οι μαθητές από φτωχές οικογένειες είχαν διπλάσιες πιθανότητες να μην πιάσουν τη βάση στις εξετάσεις από τους υπόλοιπους. Και δεν μιλάμε για μικρά ποσοστά. Σχεδόν το 40% αποτυγχάνει. Δεν γνωρίζω τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Δυστυχώς τα συγκεκριμένα στοιχεία δεν υπάρχουν, κανείς υπουργός, αριστερός ή φιλελεύθερος, δεν είχε την ευαισθησία να τα αναζητήσει. Μπορούμε να υποθέσουμε ωστόσο ότι κάτι ανάλογο ισχύει. Και ότι πίσω από τις ευγενείς διακηρύξεις για ισότητα ευκαιριών ισχύει η ίδια ταξική κατανομή.

Έχει σημασία να το έχουμε στο νου μας για να μπορέσουμε να καταλάβουμε πώς κάτι που για ορισμένους είναι αυτονόητο, όπως η αριστεία, για άλλους δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια συγκεκαλυμμένη προσπάθεια αναπαραγωγής προνομίων. Αυτό προφανώς δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να είναι ανοιχτές οι πόρτες στα πανεπιστήμια για όλους, ανεξαρτήτως επιδόσεων.  Δείχνει ωστόσο πόσο τελικά ατελέσφορη είναι μια πολιτική που πιστεύει ότι κάνοντας πιο αυστηρές τις εξετάσεις θα ανέβει το επίπεδο σπουδών. Η πραγματικότητα λειτουργεί αντίστροφα: για να βελτιωθούν οι μαθητικές επιδόσεις πρέπει να αμβλυνθούν οι κοινωνικές ανισότητες. Κι εδώ το σχολείο έχει πράγματι να παίξει σημαντικό ρόλο. Είναι γνωστό, για παράδειγμα, ότι το επάγγελμα των γονιών μπορεί να προβλέψει σε μεγάλο βαθμό τις ακαδημαϊκές επιδόσεις των παιδιών. Αυτό προφανώς οφείλεται στις διαφορετικές παραστάσεις που έχουν από το σπίτι. Παραστάσεις που ως ένα βαθμό μπορεί να προσφέρει ένα ανοιχτό σχολείο, όχι τόσο μέσα από το ακαδημαϊκό του πρόγραμμα, όσο μέσα από ευρύτερες πολιτιστικές δραστηριότητες: εκδηλώσεις με ομιλητές εκτός σχολείου, θέατρο, ομάδες ενδιαφερόντων, πρόσθετα μαθήματα εκτός ύλης. Εξ ίσου σημαντικό είναι να δίνεται η δυνατότητα πρόσβασης σε καλά σχολεία με την επέκταση του θεσμού των πρότυπων σε υποβαθμισμένες περιοχές. Στοιχεία δηλαδή που προβλέπονται, τουλάχιστον ως εξαγγελίες, στην πολιτική της κυβέρνησης.

Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο το ζητούμενο είναι να ξεφύγουμε από άγονες αντιπαραθέσεις για τη βάση του 10 ή τους αιώνιους φοιτητές και να δούμε το περιεχόμενο της εκπαιδευτικής πολιτικής. Γιατί εκεί υπάρχει η δυνατότητα ευρύτερων συναινέσεων καθώς οι πολιτικές για την άμβλυνση των ανισοτήτων και την αναβάθμιση του σχολείου δεν αντιφάσκουν αλλά αλληλοσυμπληρώνονται.

Συναινέσεις που είναι απαραίτητες για να επιτευχθεί και το μείζον: να τις αγκαλιάσει η εκπαιδευτική κοινότητα, ένα μεγάλο μέρος της οποίας, διστάζω να πω η πλειοψηφία, λειτουργεί χωρίς έμπνευση και χωρίς ηθικό, με μια συντεχνιακή νοοτροπία που έχουν καλλιεργήσει οι συνδικαλιστές. Είναι όμως σαφές ότι χωρίς τους δασκάλους και τους καθηγητές καμία πολιτική δεν έχει ελπίδα επιτυχίας. Όσο για τη βάση του 10 για μια φορά θα συμφωνήσω με ανακοίνωση του ΚΚΕ: η πολιτεία θα πρέπει να συνεχίσει να δίνει ευκαιρίες στα παιδιά που απέτυχαν. Η προσπάθεια άμβλυνσης των ανισοτήτων δεν έχει ημερομηνία λήξης.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.