Λαγήνια και τσουκάλια αξίας εκατομμυρίων

«Ο πόλεμος που έχει ξεκινήσει είναι ανάμεσα στους λαούς και τις τράπεζες ... η Ενωτική Κίνηση μπορεί να δώσει το όραμα του ξεσηκωμού στον κόσμο που βράζει και θέλει όραμα και αριστερή ηγεσία να τον οδηγήσει», διακήρυξε ο Δημήτρης Τσουκαλάς πριν δύο χρόνια, Νοέμβριο του 2011. Ήταν η ημέρα που μαζί με τους πρώην εν ΠαΣοΚ συντρόφους του Νίκο Κοτζιά, Αλέξη Μητρόπουλο, Παναγιώτη Κουρουμπλή και Αντώνη Κοτσακά παρουσίαζαν το μανιφέστο της Ενωτικής Κίνησης, αυτής που τελικά μετέτρεψε τον ΣΥΡΙΖΑ σε ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Ένα χρόνο πριν, το 2010, είχε πάρει ως αποζημίωση για τη συνταξιοδότησή του από την τράπεζα ABN AMRO 1.000.000 ευρώ, μάθαμε από τη δήλωση «πόθεν έσχες» που κατέθεσε στη Βουλή ο νυν βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ και κάποτε πρόεδρος της ΟΤΟΕ.

Πάντα χαίρομαι όταν ακούω πως μισθωτοί έχουν μεγάλες αποδοχές. Αυτό σημαίνει πως η αγορά αναγνωρίζει την αξία τους και τους ανταμείβει. Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις υψηλόβαθμων στελεχών επιχειρήσεων που παίρνουν εξωφρενικές αμοιβές, κυρίως στον χρηματοπιστωτικό τομέα, αλλά αυτό αφορά τους μετόχους που βλέπουν να μειώνονται τα κέρδη τους, να παίρνει τη μερίδα του λέοντος το μανάτζμεντ και όχι η ιδιοκτησία. Ας το λύσουν μεταξύ τους το ζήτημα, δεν μας αφορά. Υπό τον όρο φυσικά ότι η εταιρεία που μπορεί και δίνει μεγάλες αμοιβές δεν αντλεί τα κέρδη της λόγω κατάχρησης της δύναμης που διαθέτει στην αγορά ή δεν αποτελούν μέρος της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής φούσκας. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι αμοιβές είναι εις βάρος μας: στην πρώτη επειδή οι μεγάλοι μισθοί βγαίνουν από δική μας αφαίμαξη λόγω των πρακτικών της εταιρείας, στη δεύτερη επειδή η παγκόσμια φούσκα (ή και τοπικές) απειλεί την οικονομία γενικώς και ιδιαίτερα την δική μας προσωπική οικονομία.

Επομένως, δεν υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με τον Δημήτρη Τσουκαλά και το εκατομμύριό του. Η τράπεζα ΑΒΝ-ΑΜΡΟ τον είχε ασφαλίσει σε ιδιωτική εταιρεία, όπως μας εξήγησε ο ίδιος, και μετά 35 χρόνια εργασίας οι ασφαλιστικές εισφορές και οι τόκοι τους έφθασαν τις 650.000 ευρώ, που τα έλαβε αποχωρώντας το 2010. Μπορεί σε μας να φαίνεται τεράστιο το ποσό αλλά παρόμοια ποσά έπαιρνε κάθε υπάλληλος της τράπεζας, είπε – υποθέτω ότι οι συνάδελφοί του θα τον επιβεβαιώσουν. Δεν πρέπει να ήταν σημαντικό στέλεχος αφού η ABN AMRO του έδωσε άλλες 350.000 ευρώ για να τον ξεφορτωθεί, να φύγει με «εθελουσία έξοδο» δηλαδή. Αφού τα δηλώνει στο βουλευτικό «πόθεν έσχες» αυτά, άρα θα τα δήλωσε και στην εφορία και θα φορολογήθηκαν. Σωστά περηφανεύεται λοιπόν ότι «πληρώνω την εφορία με τα ποσά που μου αναλογούν ως ίσος προς ίσο με τον κάθε φορολογούμενο πολίτη» – υπονοώντας προφανώς πως είναι ηθικότερος φορολογικά από τον άλλο εκατομμυριούχο βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και συνιδρυτή της τσόντας -ΕΚΜ, τον Αλέξη Μητρόπουλο, που δεν δήλωσε στην εφορία 1.000.000 δολάρια από δικηγορική αμοιβή. Τα είχε στο εξωτερικό, τα επανεισήγαγε μετά από χρόνια και υποστηρίζει ότι είναι νόμιμες οι ενέργειες του. Δικηγόρος είναι, θα ξέρει. Σε κάθε περίπτωση ας τις λύσουν στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αυτές τις προσωπικές διαφορές περί φορολογικής ηθικής. Ανήθικοι πάντως αποκλείεται να είναι γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ μάχεται νυχθημερόν κατά της διαφθοράς του πολιτικού συστήματος

Τα προβλήματα που υπάρχουν είναι άλλου τύπου: πρώτον, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κατά της ιδιωτικής ασφάλισης των εργαζομένων και υπέρ της κοινωνικής ασφάλισης. Αν οι συνταξιοδοτούμενοι από τις ελληνικές τράπεζες παίρνουν μεγαλύτερες αποζημιώσεις από τις 650.000 που έδωσε στον κ. Τσουκαλά η ολλανδική ABN AMRO, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δίκιο. Αν όχι, πρέπει να μας εξηγήσει γιατί δεν θέλει την ιδιωτική ασφάλιση. Δεύτερον, η μητρική ABN AMRO χρεοκόπησε το 2008, λόγω της κρίσης των αμερικανικών «τοξικών ομολόγων» και εθνικοποιήθηκε για να διασωθεί το 2008. Άρα την αποζημίωση των 350.000 ευρώ για την «εθελουσία εξοδό» του Δημήτριου Τσουκαλά την πλήρωσαν οι ολλανδοί φορολογούμενοι. Τα ίδια πληρώνουν άραγε και στους συμπατριώτες τους υπαλλήλους της ABN AMRO όταν αποχωρούν; Είναι τόσο γενναιόδωρος ο υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας και πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισεμπλουμ, ο τόσο σφιχτοχέρης απεναντί μας;

Τρίτον, δεν πολυκαλαταλαβαίνω το «πόθεν έσχες» του κυρίου Τσουκαλά: εκτός από το 1.000.000 και κάτι ψηλά που δηλώνει στους τραπεζικούς του λογαριασμούς, είχε εισοδήματα 100.000 ευρώ το 2010, 500.000 το 2011 και 800.000 το 2012. Μπράβο του που αυτός κερδίζει όλο και περισσότερα όσο η κρίση βαθαίνει (έπαιξε άραγε εγκαίρως το ελληνικό χρηματιστήριο προς τα κάτω;) – αλλά πού βρίσκονται αυτά τα χρήματα, αφού στις καταθέσεις του εμφανίζονται μόνο τα ποσά των αποζημιώσεών του; Περιουσιακά στοιχεία δεν αγόρασε, δεν εμφανίζονται στο «πόθεν έσχες». Τα ήπιε μπύρες; Τα παραχώρησε στο –ΕΚΜ; Τα μοίρασε σε φτωχούς; Τα έκρυψε στο στρώμα του γιατί πίστεψε και αυτός την αισχρή προπαγάνδα που λέει πως ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα μας βγάλει από το ευρώ; Αγόρασε πολεμοφόδια για τον πόλεμο κατά των τραπεζών;

Βεβαίως, κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να εξηγεί δημοσίως πως διαχειρίζεται την περιουσία του, για απορίες προσωπικές πρόκειται που δεν είναι υποχρεωτικό να απαντηθούν. Άλλωστε ο συνδικαλιστής Δημήτριος Τσουκαλάς μπορεί να δώσει σε όσους άνεργους λιμπίζονται τα χρήματά του αντίστοιχη απάντηση με αυτή του Λένιν, που κάποτε κατηγορήθηκε πως ταξίδευε πρώτη θέση στα τρένα: «αγωνίζομαι για να μπορούν να ταξιδεύουν όλοι οι εργάτες πρώτη θέση», απάντησε ο Λένει. Ο κ. Τσουκαλάς κήρυξε πόλεμο στις τράπεζες «για να παίρνουν όλοι οι εργαζόμενοι τέτοιους μισθούς και τέτοιες αποζημιώσεις». Μόνο που στη Ρωσία απλώς καταργήθηκε η πρώτη θέση μετά τη μπολσεβίκικη επανάσταση και όλοι ταξίδευαν τρίτη θέση – ο Λένιν, ο Τρότσκι και λοιποί ταξίδευαν πλέον με ειδικά τρένα για να υπηρετήσουν το προλεταριάτο.

Το 1.000.000 που έλαβε ως αποζημίωση για 35 χρόνια δουλειάς ο συνδικαλιστής Δημήτρης Τσουκαλάς είναι ψιχία μπροστά στο 1.000.000 τον μήνα που πρέπει να έπαιρνε ο πρόεδρος της ABN AMRO πριν την χρεοκοπία, σε τέτοια επίπεδα βρίσκονται διεθνώς οι απολαβές των διοικήσεων των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Αλλά τα ίδια παίρνουν και οι εν Ολλανδία υπάλληλοι της χρεοκοπημενης και εθνικοποιημένης τράπεζας όταν αποχωρούν ή υπάρχει κάποια ελληνική ιδιομορφία; Αντίστοιχες αποζημιώσεις έλαβαν αποχωρώντας και οι άλλοι συνάδελφοι του από την εν Αθήναις ABN AMRO ή έχουν κάποια προνόμια τα συνδικαλιστικά σκεύη, τσουκάλια και λαγήνια; Αυτά τα ερωτήματα δεν έχουν σχέση με την περιουσία του κ. Τσουκαλά, είναι γενικότερα και θα φωτίσουν τη λειτουργία χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και συνδικαλιστικών θεσμών και ίσως δώσουν απαντήσεις στο πάντα επίκαιρο λενινιστικό ερώτημα «τι κάνουμε;», θα ήταν ευχής έργο η δημοσιογραφική έρευνα να τα απαντήσει.

Από τις Εκδόσεις Επίκεντρο κυκλοφορεί το νέο βιβλίο του Δημήτρη Ψυχογιού «Η Πολιτική Βία στην Ελληνική Κοινωνία».

Δοκίμιο που αναδεικνύει τις πολιτιστικές ρίζες της πολιτικής βίας στην Ελλάδα, που έχει τη βιαιότερη ιστορία από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα τελευταία 70 χρόνια.