Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης επέλεξε να μην προτείνει ξανά τον κ. Στυλιανίδη για τη θέση του Επιτρόπου της Κύπρου, αιφνιδιάζοντας το σύνολο της ηγεσίας της ΕΕ
Όταν το φθινόπωρο του 2014 ο Χρήστος Στυλιανίδης αναλάμβανε το χαρτοφυλάκιο του Επιτρόπου Ευρωπαϊκής Πολιτικής Προστασίας και Επιχειρήσεων Ανθρωπιστικής Βοήθειας (ECHO), ενδεχομένως ούτε ο ίδιος να ανέμενε πόσο κομβικός θα ήταν ο ρόλος του κατά τη θητεία της Επιτροπής Γιούνκερ (2014-2019). Παρά το μικρό της μέγεθος και τους γνωστούς αστερίσκους που συνοδεύουν την κρατική της υπόσταση, η Κυπριακή Δημοκρατία είχε καταφέρει να αναλάβει ένα ιδιαίτερα σημαντικό χαρτοφυλάκιο και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είχε επιλέξει τον κατάλληλο άνθρωπο για να φέρει εις πέρας τη συγκεκριμένη αποστολή.
Η επιδημία του Ebola ήταν το πρώτο κρίσιμο τεστ για τον Επίτροπο Στυλιανίδη, το οποίο και κατάφερε να περάσει με ιδιαίτερα μεγάλη επιτυχία. Αρκετά χρόνια μετά, ο ίδιος θα αφηγηθεί με συγκλονιστικό τρόπο την εμπειρία του πολυήμερου ταξιδιού του στη Δυτική Αφρική κατά την κορύφωση της επιδημίας, όταν απαγορεύονταν μέχρι και οι χειραψίες υπό τον φόβο διάδοσης του θανατηφόρου ιού. H θαρραλέα στάση του εκτιμήθηκε από το σύνολο της διεθνούς κοινότητας, η οποία στο πρόσωπό του βρήκε τον άνθρωπο στον οποίο θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να απευθυνθεί ώστε να ζητήσει τη συνδρομή της ΕΕ στον τομέα της ανθρωπιστικής βοήθειας.
Εξίσου σημαντικό ήταν όμως και το νομοθετικό του έργο, μιας και ήταν ο άνθρωπος που σχεδίασε, συντόνισε και τελικά πέτυχε την καθιέρωση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας (rescEU). Πλέον, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει στη διάθεσή της ένα «απόθεμα» πυροσβεστικών μέσων, το οποίο τίθεται στην διάθεση των κρατών-μελών που αντιμετωπίζουν κάποια έκτακτη ανάγκη, ενώ παράλληλα δημιουργούνται και χρηματοδοτικά εργαλεία για τον εκσυγχρονισμό των υπαρχόντων πυροσβεστικών μέσων σε κάθε κράτος-μέλος. Χρειάστηκαν διαδοχικά ταξίδια σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για να καταστεί εφικτή η δημιουργία του rescEU αλλά και για να εξασφαλιστεί η υπερψήφιση της πρότασης Στυλιανίδη από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Σε μια ευνοϊκή συγκυρία για τον ελληνισμό, σκιώδης εισηγητής της ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών για τον rescEU ορίστηκε ο ευρωβουλευτής Νίκος Ανδρουλάκης, εκπροσωπώντας ουσιαστικά μια χώρα που είχε βιώσει πρόσφατα την τραγωδία στο Μάτι. Όχι τυχαία, ο μηχανισμός rescEU συμπεριλαμβάνεται στα 20 σημαντικότερα επιτεύγματα της θητείας Γιούνκερ (2014-2019) στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Όπως όμως συχνά συμβαίνει με τους οραματιστές και τους πρωτοπόρους, ο Επίτροπος Στυλιανίδης καλείται πλέον να διαχειριστεί την μη επιδοκιμασία του έργου του από τη σημερινή ηγεσία της ίδιας του της χώρας. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης επέλεξε να μην προτείνει ξανά τον κ. Στυλιανίδη για τη θέση του Επιτρόπου της Κύπρου, αιφνιδιάζοντας το σύνολο της ηγεσίας της ΕΕ η οποία στο πρόσωπο του σημερινού Επιτρόπου έβλεπε κάποιον με ακόμα ισχυρότερο ρόλο κατά την επόμενη θητεία των ευρωπαϊκών οργάνων (2019-2024).
Σε μια εποχή που η Κύπρος βρίσκεται στο μικροσκόπιο των ευρωπαϊκών οργάνων για το ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο πρόγραμμα παροχής ευρωπαϊκής υπηκοότητας (κι όχι απλά βίζας) αλλά και έχει ανάγκη την αλληλεγγύη των κρατών-μελών της ΕΕ ως προς τις παράνομες ενέργειες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης στερεί από την Κύπρο το διπλωματικό και πολιτικό κεφάλαιο του Επιτρόπου Στυλιανίδη, συνεχίζοντας μια πορεία πολιτικής απομόνωσης που τον απομακρύνει από όλα όσα συμβόλισε η εκλογή του στην Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι, όπως συνήθως συμβαίνει με τους αληθινά άξιους, ο Χρήστος Στυλιανίδης δεν θα πάει χαμένος. Το ερώτημα είναι γιατί τόσο συχνά στην ιστορία του ελληνισμού εκείνοι που δείχνουν τον δρόμο είναι αυτοί που τελικά βραχυπρόθεσμα βιώνουν τη λιγότερη αναγνώριση από τους σύγχρονους τους - αν και μεσοπρόθεσμα πάντα δικαιώνονται.
11°
