Ο Σόρος και οι πατριώτες

Η είδηση θα μπορούσε να είναι ένα αριστουργηματικό hoax. Δυστυχώς, όμως, είναι αληθινή. Άλλωστε τα ελληνικά hoax έχουν πάντα ως στόχο να παρουσιάζουν πάντα το «λαό» (όπως αντιλαμβάνονται την έννοια αυτή οι δημιουργοί τους) ως θύμα. Στην προκειμένη περίπτωση, τα θύματα είναι άλλα.

Την ιστορία, φαντάζομαι, την ξέρετε. Εδώ και μέρες τα σχολεία της Νάουσας είχαν κατεβάσει ρολά διαμαρτυρόμενα (ορθώς) για την έλλειψη πετρελαίου θέρμανσης σε αυτά. Την περασμένη εβδομάδα το ίδρυμα Σόρος προσφέρθηκε να χορηγήσει με πετρέλαιο τα ναουσιώτικα σχολεία. Ο δήμαρχος της πόλης αποδέχτηκε την πρόταση, ο ντόπιος όμως σύλλογος γονέων και κηδεμόνων την απέρριψε (τζάμπα μαγκιά, βέβαια, αφού δεν του πέφτει λόγος), μετά βδελυγμίας!

Όπως χαρακτηριστικά τόνισε Ναουσιώτης γονέας και κηδεμόνας: «Καταρχήν μας προκάλεσαν εύλογες υποψίες οι λόγοι για τους οποίους ο φιλάνθρωπος αυτός μεγιστάνας σκέφτηκε ξαφνικά το πρόβλημα των σχολείων της Νάουσας. Δεν μας πείθει ότι η προσφορά του είναι ανιδιοτελής. Είμαστε βέβαιοι ότι από αυτή την “ευεργεσία” ο κ. Σόρος αναμένει ανταλλάγματα και δεν θέλουμε τα σχολεία των παιδιών μας να μπουν σ’ αυτό το παιχνίδι».

Έτσι είναι, φίλοι μου. Ποιος είσαι εσύ, ρε «φιλάνθρωπε μεγιστάνα», που θα μας δώσεις πετρέλαιο; Σε γνωρίζουμε κι από χθες; Και πού ξέρουμε τι θα μας ζητήσεις αύριο; Κι αν μας βάλεις να πληρώνουμε στο Γιουτιούμπ τον εθνικό μας ύμνο; Κι αν μας φλομώσεις στα γεννόσημα και μας καταντήσεις σαν εκείνο το παλικάρι που νοσηλεύεται στον Ευαγγελισμό;

Ο Μακεδονομάχος μας, όμως, συνέχισε: «Πετρέλαιο θα μπορούσαμε να αγοράσουμε και μόνοι μας, με χρήματα των γονέων (σ.σ. και γιατί δεν το κάνατε, λοιπόν, αντί να κλαίγεστε στα κανάλια;). Αλλά δεν είναι αυτός ο ρόλος των συλλόγων μας. Η λειτουργία των σχολείων είναι υποχρέωση του κράτους. Τι κοινωνία είμαστε αν δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε τα σχολεία μας; Γι' αυτό εξηγούμε ότι δεν ζητήσαμε και δεν ζητάμε από κανέναν ελεημοσύνη. Απαιτούμε από το κράτος να διασφαλίζει τα δικαιώματα και τη μόρφωση των παιδιών μας και όλων των παιδιών».

Αυτό ακριβώς. Μόνο το κράτος οφείλει να (μας) πληρώνει. Τα λεφτά των άλλων δεν τα θέλουμε. Και αν το κράτος δεν πληρώνει θα πάμε όλοι μαζί στον «Ενικό» και θα τα χώσουμε μέχρι τελικής πτώσεως στους καλεσμένους της εκπομπής για να γίνουμε internet heroes.

Εντάξει, το πρόβλημα δεν είναι οι εν λόγω Ναουσαίοι. Είναι άλλωστε γνωστό πως ο απαράδεκτος θεσμός των συλλόγων «γονέων και κηδεμόνων» ανέκαθεν υπήρξε πηγή ανοησίας και φασισμού σε αυτή τη χώρα. Αρκεί να θυμηθούμε τους εκπροσώπους τους στα κανάλια την εποχή που ο άμοιρος Οδυσσέας Τσενάι πάσχιζε να σηκώσει την ένδοξη ελληνική σημαία.

Το ζήτημα, ωστόσο, είναι πως αν γκουγκλάρεις τις λέξεις «Νάουσα» + «Σόρος» θα ανακαλύψεις δεκάδες μικρά και μεγάλα, ακροδεξιά και «αριστερά», sites να αποθεώνουν τη συγκεκριμένη άρνηση. Και να τα «μπράβο» και τα «εύγε» και να οι ελεγείες για το γεγονός πως «Υπάρχουν ακόμα περήφανοι Έλληνες» (όπου «περήφανος Έλληνας» είναι ο συμπατριώτης μας που θα αφήσει τα παιδιά του να πεθάνουν από το κρύο). Και φυσικά, να οι κατάρες για όσους επωνύμως κάνουν φιλανθρωπίες.

Γι’ αυτούς τους μουτζαχεντίν του ελληνικού διαδικτύου, πέρα από το κράτος που οφείλει να πλερώνει (κάτι που, ως γνωστόν, δεν το κάνει μέσω της φορολογίας του στον Έλληνα πολίτη αλλά με λεφτά που τυπώνει όποτε θέλει ανάλογα με την περίσταση), η φιλανθρωπία πρέπει να είναι αυστηρά ανώνυμη. Δηλαδή, οι άστεγοι και οι άποροι οφείλουν να βασίζουν την ύπαρξή τους στα φραγκοδίφραγκα που τους πετάνε οι περαστικοί στους δρόμους.

Μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: Και βάζουμε στοπ σε εβραιομασόνους καπιταλιστές, όπως ο Σόρος, και αποκτούμε όλο και περισσότερους νεκρούς από το κρύο και τις κακουχίες για να τους κάνουμε profile pic στο Facebook στα πλαίσια του ιντερνετικού αναθέματός μας στην Τρόικα.

Ακούστε, μάγκες (πανελληνίως, όχι μόνο στην όμορφη Νάουσα): Είναι δικαίωμά σας να είστε περήφανοι. Είναι δικαίωμά σας να βουρκώνετε, όταν ακούτε τον εθνικό ύμνο ή τη Διεθνή. Είναι δικαίωμά σας να έχετε ονειρώξεις με την ανακατάκτηση της Βασιλεύουσας ή την επικράτηση της Παγκόσμιας Επανάστασης. Τα παιδιά σας, όμως, καλά θα κάνετε να τα αφήσετε έξω από όλη αυτή την παράνοια. Γκέγκε;