Φώφη Γεννηματά: Η μάχη με τον καρκίνο και η αγωνία να κάνει παιδί

Μια διαφορετική συνέντευξη από αυτές που την έχουμε συνηθίσει παραχώρησε η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής Φώφη Γεννηματά στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1.Η πολιτικός μίλησε για την περιπέτειά της με τον καρκίνο, πώς ενημέρωσε τη μεγάλη της κόρη μετά το πρώτο χειρουργείο ενώ εκείνη δεν είχε κάνει κλείσει τα 10, αλλά και για την επί 10 χρόνια προσπάθειά της να κάνει παιδί.

Έκανα έναν αγώνα 10 ετών για να κάνω παιδί

«Όταν ήμουν 22 χρονών στον πρώτο μου γάμο, μας είπαν ότι δεν θα κάνουμε παιδιά, μας το απέκλεισαν. Είπα ότι δεν το βάζω κάτω, δεν υπάρχει περίπτωση, δεν μπορώ να σκεφτώ τη ζωή μου χωρίς παιδιά και ξεκίνησα έναν πάρα πολύ μεγάλο αγώνα που κράτησε 10 χρόνια και τελικά ήρθε η Αιμιλία στη ζωή μας και τα άλλαξε όλα. Αποφασίσαμε να υιοθετήσουμε ένα παιδάκι, αρχίσαμε να ψάχνουμε την διαδικασία και τότε έμεινα έγκυος στην Αιμιλία. Ήταν η τελευταία προσπάθεια εξωσωματικής που κάναμε. Μετά, τα άλλα δύο μου παιδιά ήρθαν φυσιολογικά. Είναι από τα περίεργα που συμβαίνουν στη ζωή».

Το πιο δύσκολο με τον καρκίνο ήταν όταν χρειάστηκε να μιλήσω στην Αιμιλία που τότε ήταν 9,5 χρονών

Η Φώφη Γεννηματά μίλησε και για το οικογενειακό ιστορικό της οικογένειάς της με τον καρκίνο, μιας και έχασε και τους δυο γονείς της από τη συγκεκριμένη αρρώστια από την οποία νόσησε και η ίδια.

«Η μητέρα μου αρρώστησε πρώτη, ήταν 44 ετών, έζησε 10 χρόνια πολεμώντας τον καρκίνο, δεν σταμάτησε σχεδόν καθόλου να κάνει θεραπείες, ήμασταν συνέχεια στα νοσοκομεία και ενώ αντιμετωπίζαμε αυτό το πρόβλημα με τη μητέρα μου, δυστυχώς, στην πορεία αρρώστησε και ο πατέρας μου. Νομίζω ότι επηρεάστηκαν και οι δύο πάρα πολύ από αυτή την εξέλιξη. Τους χάσαμε μέσα σε 7 μήνες και τους δύο.

Σχετικό Άρθρο

Πολιτικη & Οικονομια Γεννηματά: Προοδευτικό είναι να μην αφήνεις κανέναν πίσω

Newsroom 29.06.2019, 13:22

»Μετά από αρκετά χρόνια, όταν ήμουν εγώ 44 ετών, αρρώστησα επίσης και μετά από λίγα χρόνια η αδερφή μου. Αλλά δόξα τω Θεώ, είμαστε εδώ, είναι όλα καλά. Η πρώτη αντίδραση όλων των ανθρώπων είναι “γιατί σε μένα;”, είναι απόλυτα φυσιολογικό. Αλλά αν μείνεις σε αυτή την αντίδραση δεν θα τη βγάλεις καθαρή στο τέλος. Πρέπει να κάνεις το επόμενο βήμα, να φύγεις γρήγορα από αυτή τη λογική. Αν έμενα στο γιατί σε μένα, δεν θα είχα 3 παιδιά και ίσως να μη ζούσα σήμερα».

Και προσθέτει: «Το θέμα είναι να μπορείς να ζεις, να μη ζεις συνέχεια κάτω από τη σκιά και την αγωνία και τον φόβο. Αν ζεις με τον φόβο, αυτή δεν είναι ζωή, έχει νικηθεί στην πραγματικότητα, στην καθημερινότητά σου. Εγώ δεν έζησα ποτέ έτσι.

»Τα μικρά μου παιδιά δεν είχαν καταλάβει, αργότερα μιλήσαμε γι’ αυτό. Μια από τις δυσκολότερες στιγμές ήταν όταν μετά από το χειρουργείο χρειάστηκε να μιλήσω στην Αιμιλία, η οποία ήταν τότε 9,5 ετών. Στα παιδιά πρέπει να λες την αλήθεια και την είπα».