Θα είναι σα να έχετε MVP από το NBA, αλλά δεν θα έχετε...

«Άγιε» των Σεπολίων, Γιάννη Αντετοκούνμπο, σταματήστε να μας εκθέτετε!

Αρκετά πια! Σταματήστε να μας φέρνετε σε δύσκολη θέση. Εμείς ζούμε μια χαρά τις ζωές μας, όπως έχουμε διαλέξει. Κι έρχεστε ξαφνικά εσείς, να μας τα κάνετε όλα μπάχαλο. Ούτε βαλτός να ήσασταν. Λες και δεν μάθατε τίποτα τόσα χρόνια στην Ελλάδα. Τώρα είμαστε αναγκασμένοι να νιώσουμε υπερήφανοι για εσάς. Και για να σας πω την αλήθεια, δεν έχουμε καμία όρεξη να το κάνουμε κατά βάθος. Γιατί για να το πετύχουμε πρέπει να ξεχάσουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. 

Και αν θέλετε να ξέρετε, όλα αυτά τα ηρωικά που είπατε στον λόγο σας, μόλις ανακοινώθηκε ότι είστε ο MVP της χρονιάς, τα ξέρουμε απ’ έξω και ανακατωτά. Και τα λέμε συνέχεια. Σε κάθε μια από τις άπειρες επετειακές εκδηλώσεις που συνηθίζουμε να διοργανώνουμε για να πάρουμε μια ακόμα πρέζα από το παρελθόν μας, ώστε να κάνουμε πιο υποφερτό το παρόν. 

Δηλαδή, και για τα υψηλά ιδανικά της αλληλεγγύης και της ομαδικότητας μιλάμε και τους σεμνούς παριστάνουμε και όλα. Με μια διαφορά όμως. Εμείς δεν τα εννοούμε όπως τα εννοούσατε εσείς! Είναι μια σιωπηρή συμφωνία που έχουμε κάνει μεταξύ μας –από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι τον τελευταίο παραγοντίσκο– να τα ανεχόμαστε ως αναγκαία ψέματα. Και κυρίως να τα χρησιμοποιούμε για το παρελθόν. Γιατί το παρελθόν είναι ασφαλές. Το έχουμε φτιάξει έτσι ώστε να μας βολεύει όλους. Δεν μας ενοχλεί και δεν το ενοχλούμε. 

Όσο για τον Θεό που εσείς ευχαριστήσατε για το ταλέντο που σας έδωσε, εμείς τον χρησιμοποιούμε κυρίως όπως ο εθνικός μας προπονητής, ο Άγγελος Αναστασιάδης. Για να δικαιολογούμε τις ήττες μας. Αν είναι δηλαδή να πιστεύεις κάπου, ας σου φανεί και λίγο χρήσιμο. 

Και μια που μιλάμε για την ευχαριστήρια ομιλία σας… Τι ήταν πάλι αυτό με τα δάκρυα; Εντάξει, όλοι μας το παίζουμε λίγο Φώσκολοι όταν πρέπει να καλοπιάσουμε τον όχλο. Αλλά για άλλη μια φορά, εσείς το εννοούσατε! Κανονικά! Ξέρετε πόσο ανατριχιαστικά είναι τα δάκρυα όταν είναι αληθινά; Και σε πόση αμηχανία φέρνουν τους άλλους; Γιατί από success stories έχουμε χορτάσει. Δεν χρειαζόμαστε καινούρια. 

Και κυρίως δεν χρειαζόμαστε αυτά τα αυθεντικά, που έχουν μια παγκόσμια διάσταση. Που ανακατεύουν μέσα μεταναστευτικό (δεν το πολυσυζητάμε, καταλαβαίνετε, φαντάζομαι, γιατί), Αμερική (γενικά δεν τους γουστάρουμε, να το ξέρετε…) και άλλες επιτυχίες ξένων. Ειδικά ξένων όπως εσείς και η οικογένειά σας, που λίγα μόλις χρόνια πριν τους είχαμε για να μας κάνουν τις δουλειές που δεν καταδεχόμασταν οι ίδιοι. Αλλά που όταν τα παιδιά των ξένων ήθελαν να κρατήσουν σημαία ή να παίξουν στην ομάδα που έπαιζαν τα ελληνόπουλα, τότε οι Έλληνες γονείς απειλούσαν δασκάλους και προπονητές (ναι, τα θυμόμαστε, μη βλέπετε που τα έχουμε απωθήσει…).

Και τώρα η επιτυχία σας είναι δυο φορές δυσβάσταχτη για αυτούς. Πρώτον, γιατί τους θυμίζει ότι ο τρόπος για να παίξεις στην ομάδα δεν είναι να απειλείς τον προπονητή, αλλά να γίνεσαι καλύτερος. Και δεύτερον –και χειρότερο– τώρα είναι αναγκασμένοι να αποκαλούν και εσάς «Ελληνόπουλο». Με βαριά καρδιά βέβαια, αλλά μπροστά στον πειρασμό να πάρουν και αυτοί λίγη από τη δόξα σας, καταπίνουν την ντροπή. 

Όμως σα να μην έφταναν όλα αυτά, εσείς το κάνετε ακόμα χειρότερο. Καμία κακία. Ούτε ένα τόσο δα υπαινιγμό για το παρελθόν. Μόνο μια αηδιαστική θετικότητα. Από πού να πιαστούμε, δηλαδή, για να αρχίσουμε να μιλάμε για αχαριστία, για «καβαλημένα καλάμια», για κάτι κακό τέλος πάντων; Μπας και σας μειώσουμε κάπως για ανυψώσουμε λίγο το ηθικό μας. 

Αφήστε που δεν έχετε καμία δουλειά να μας υπενθυμίζετε κι εσείς και ο Τσιτσιπάς και ο Λάνθιμος ότι υπάρχει ζωή και πέρα από τα σύνορα της χώρας. Μια χαρά είμαστε εδώ, στον μικρόκοσμό μας. Να ασχολούμαστε με τον τελευταίο καβγά στο Τwitter, με την Ελένη Μενεγάκη και τις διακοπές της και με τις μικροπολιτικές ίντριγκες της γειτονίτσας μας. Δεν θέλουμε να πάμε παρά έξω. Γιατί τότε θα μάθουμε ότι αυτοί που μισούμε μπορούν να οργανώσουν το καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου π.χ. Την ίδια στιγμή που εμείς δεν μπορούμε καλά-καλά να οργανώσουμε πρωτάθλημα. 

Δεν είναι κομψό να μας τα θυμίζετε όλα αυτά. Πώς να σας το δώσω να καταλάβετε; Δεν είναι σωστό να μας θυμίζετε ότι εμείς δεν ξέρουμε καλύτερα ότι εκεί έξω υπάρχει κι άλλος κόσμος που μας ξεπερνάει, ότι κάποιος μπορεί να πετύχει προσπαθώντας και βελτιώνοντας τον εαυτό του… Και κυρίως ότι μπορείς να κάνεις σχέδια για το μέλλον αντί να τσακώνεσαι και να θάβεις τους άλλους…

Δηλαδή, επιδείξατε ό,τι πιο ανθελληνικό υπάρχει. Με την έννοια ότι είναι αντίθετο σε όλες τις σύγχρονες αξίες μας. Και σε εμάς τους ίδιους!

Εύχομαι να είστε ευχαριστημένος για την αχαριστία σας. 

Υ.Γ. Η μόνη μου παρηγοριά είναι ότι αν δεν σας μεγαλώναμε και αν δεν σας εκπαιδεύαμε μέσα σε ένα τόσο τοξικό περιβάλλον, όσο αυτό της σύγχρονης Ελλάδας, δεν θα είχατε αναπτύξει τόσες αντοχές, προκειμένου να ανταπεξέλθετε. Και ούτε θα δουλεύατε με τόση επιμονή για να απομακρυνθείτε οριστικά από αυτό.

Υ.Γ. 2 Και μη νομίσετε ότι η επιτυχία είναι όλη δική σας. Την είχε προβλέψει ο Άγιος Παΐσιος, αν θέλετε να ξέρετε. Που είχε πει ότι «θα έχετε Έλληνα MVP του ΝBA και θα είναι σα να μην έχετε…».