Κωστής Χατζηδάκης: «Χρειαζόμαστε μια επανάσταση της κοινής λογικής»

Παλιά είχε δυσκολία στο πρωινό ξύπνημα, εδώ και χρόνια, όμως, ξυπνάει κάθε πρωί στις 7. Πλέον, ως μπαμπάς του 18 μηνών Γιάννη, ίσως και λίγο νωρίτερα. Αμέσως ενημερώνεται για τα πάντα, ενώ και με το που μπαίνει στο αυτοκίνητο για να πάει στον πρωινό καφέ της Πειραιώς ακούει πολιτικές εκπομπές στο ραδιόφωνο, για να μαθαίνει στη διαδρομή για τις εξελίξεις. Όταν η μέρα τελειώνει προτιμάει να πηγαίνει «σε ταβερνάκια, μουσικές παραστάσεις», ενώ λατρεύει το διάβασμα. Οι φιλίες του προέρχονται ως επί το πλείστον από τον χώρο της πολιτικής «αφού εμένα η πολιτική ήταν η ζωή μου, αλλά κρατάω ακόμα επαφές με αρκετούς συμμαθητές μου από το σχολείο». Λίγο πριν τις κάλπες της 7ης Ιουλίου μιλήσαμε για τη μάχη που δίνει για ακόμα μία φορά στη Β΄ Αθήνας, τα προβλήματα του Βόρειου Τομέα και το γιατί τελικά πιστεύει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα γίνει ένας καλός πρωθυπουργός.

Η χώρα βγήκε από τα μνημόνια, τι είναι αυτό που μας έμεινε και που μάθαμε, θεωρείτε, από όλα αυτά τα χρόνια;
Ότι δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές για να λύσουμε τα προβλήματα της χώρας μας. Ότι ο λαϊκισμός είναι καλός στο να παράγει συνθήματα, αλλά όχι στο να βελτιώνει τις ζωές των πολιτών. Ότι χρειαζόμαστε μια επανάσταση της κοινής λογικής για να χτίσουμε μια πιο φωτεινή Ελλάδα.

Τα βασικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η περιφέρεια στην οποία κατέρχεστε υποψήφιος, ο βόρειος τομέας της Β΄ Αθηνών, ποια είναι και πώς σκοπεύει να τα αντιμετωπίσει η Νέα Δημοκρατία;
Αυτά που ακούω μιλώντας με τους πολίτες της περιφέρειάς μου όλους τους τελευταίους μήνες είναι, βασικά, δύο πράγματα: Η στεναχώρια που έφυγαν τόσες χιλιάδες παιδιά στο εξωτερικό και τα προβλήματα της εγκληματικότητας. Οι πολίτες αισθάνονται απροστάτευτοι. Στο θέμα της αστυνόμευσης, η απάντηση είναι να αφήσουμε την αστυνομία να κάνει τη δουλειά της και να εγκαταλείψουμε το δόγμα «να κάνετε ότι κοιμάστε». Στο θέμα του brain drain δεν υπάρχει άλλη λύση παρά μια πολιτική που στηρίζεται στο τρίπτυχο «λιγότεροι φόροι - λιγότερες δαπάνες - άνοιγμα στην επιχειρηματικότητα». 

Πώς θα αντιμετωπίσετε τον εκτροχιασμό της οικονομίας με βάση και το καμπανάκι από την έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής; Το τελευταίο διάστημα είχαμε σωρεία προσλήψεων, παροχών ή υποσχέσεων παροχών, θα τα πάρετε πίσω;
Αν έλεγα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ροπή στον λαϊκισμό, μάλλον θα γελούσατε. Δεν υποτιμούμε τις δυσκολίες της κατάστασης που θα παραλάβουμε: στις τράπεζες, στη ΔΕΗ, ακόμη και στα δημοσιονομικά. Θα δούμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Θεωρούμε, όμως, ότι η ίδια η νίκη της Νέας Δημοκρατίας μπορεί –λόγω της θετικής ψυχολογίας στην οικονομία– να αντιρροπήσει τον όποιον εκτροχιασμό.

Πιο δύσκολη στιγμή της πολιτικής σας διαδρομής και πιο χαρούμενη;
Την πιο δύσκολη τη γνωρίζετε: το επεισόδιο εις βάρος μου στο Σύνταγμα. Ξεκαθάρισα από τότε ότι δεν το αντιμετώπισα με κανένα μίσος απέναντι σε όσους μου επιτέθηκαν. Αλλά σημείωσα, από την άλλη πλευρά, ότι η βία στις δημοκρατίες επιδεινώνει, δεν λύνει, τα προβλήματα. Η πιο χαρούμενη στιγμή ήταν την ημέρα που έμαθα ότι λύνεται το πρόβλημα της Ολυμπιακής. Πήγαινα με το υπουργικό αυτοκίνητο στο Μέγαρο Μαξίμου και έκλαψα από συγκίνηση. Ο αστυνομικός μού έσπευσε να με παρηγορήσει, θεωρώντας ότι είχαν καταστραφεί όλα. Και ακόμη θυμάμαι την έκπληξή του, όταν του είπα πως έβγαλε λάθος συμπέρασμα και ότι το πρόβλημα είχε λυθεί.

Πώς γνωριστήκατε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και γιατί πιστεύετε ότι θα γίνει ένας καλός πρωθυπουργός;
Τον γνώριζα από την εποχή που ήμουν στην ΟΝΝΕΔ και εκείνος ήταν ακόμα πολύ νέος. Κρατήσαμε την επαφή και στη συνέχεια, κυρίως την περίοδο που ήμουν ευρωβουλευτής. Ακόμη θυμάμαι όταν προλογίσαμε μαζί με τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη το πρώτο του βιβλίο. Πορευτήκαμε μαζί στη Β΄ Αθηνών και θεωρώ ότι ιδεολογικά και πολιτικά είμαστε και παραμένουμε πολύ κοντά. Και όλα αυτά τα χρόνια έχει αποδείξει ότι έχει τις γνώσεις, το όραμα και το σχέδιο για να ηγηθεί της προσπάθειας να χτίσουμε την Ελλάδα της δημιουργίας και των ευκαιριών για όλους. 

Θα μας βάλετε κι εμάς στο κλίμα του πρωινού καφέ;
Πρώτον, εγώ πίνω πολύ σπάνια καφέ, οπότε για μένα είναι πρωινό χωρίς καφέ! Δεύτερον, είναι μια σύσκεψη που γίνεται υπό την πίεση της επικαιρότητας και εκεί αποτυπώνεται η ιδιοσυγκρασία και ο χαρακτήρας του καθενός: άλλος πιο εκρηκτικός, άλλος πιο υπομονετικός, άλλος πιο αισιόδοξος, άλλος πιο απαισιόδοξος. Το σημαντικό είναι ότι, όπως φαίνεται, όλοι αυτοί οι καφέδες –για όσους τους ήπιαν τουλάχιστον– δεν πήγαν τσάμπα!

Πώς ήταν η μετάβαση από την εργένικη ζωή στον έγγαμο βίο και στον ρόλο του πατέρα;
Η μετάβαση από την εργένικη ζωή στον έγγαμο βίο είχε δυσκολίες στη σύλληψή της. Στη λήψη, δηλαδή, της απόφασης να σταματήσεις να είσαι εργένης επειδή φοβάσαι τον γάμο και να κάνεις το επόμενο βήμα. Από τη στιγμή που ελήφθη αυτή η απόφαση δεν υπήρξε καμία απολύτως δυσκολία. Αυτό που αλλάζει, όμως, τα πράγματα είναι ο ρόλος του πατέρα. Είναι ένα πράγμα που όσο κι αν σου το περιγράψουν, δεν μπορείς να το αντιληφθείς αν δεν το ζήσεις. Η ευθύνη, από τη μια πλευρά, και η γλυκύτητα στην ατμόσφαιρα από την άλλη, είναι πράγματα που δεν εξηγούνται τόσο, όσο βιώνονται. 

Θυμάμαι την ημέρα που γεννούσε η σύζυγός σας και ζητήσατε να ψηφίσετε πρώτος στη Βουλή διότι είχατε ήδη δεχτεί κλήση από το μαιευτήριο. Υπάρχει χρόνος για να χαρείτε τις μεγάλες και τις μικρές οικογενειακές στιγμές ή υπάρχει κάποιες φορές γκρίνια για το επιβαρυμένο πρόγραμμα;
Έχω προσπαθήσει όλα αυτά τα χρόνια να συμπιέσω όσο γίνεται το πολιτικό μου πρόγραμμα, διότι εγώ γυρνούσα στο σπίτι το νωρίτερο στις 10 το βράδυ – για να μη σας πω ότι όταν ήμουν υπουργός έφευγα από το υπουργείο στις 12 και τη 1 τη νύχτα. Όλα αυτά εκ των πραγμάτων θα αλλάξουν, γιατί εκτός από την πολιτική υπάρχει η οικογένεια, και πάνω από όλα υπάρχει ο γιος μας, ο Γιάννης.