Πολιτικη & Οικονομια

Μπαμπά, εμείς τι θα στολίσουμε φέτος;

Δέντρο ή σβάστικα;

Γιώργος Παναγιωτάκης
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

-Μπαμπά, να μιλήσω ή κάνεις κάτι στον υπολογιστή;

-Κάτι κάνω, αλλά πες μου.

-Να στολίσουμε σήμερα το δέντρο;

-Μισό! Τα χώνω σε έναν τύπο στο φέισμπουκ…. Τι με ρώτησες;

-Να στολίσουμε σήμερα το δέντρο;

-Κορίτσι μου, για αυτά τα θέματα υπεύθυνη είναι η μαμά. Αυτήν να ρωτήσεις.

-Μα η μαμά βλέπει την εκπομπή του Τράγκα!

-Η οικογένεια είναι πιο σημαντική από τον Τράγκα. Πήγαινε!

(Ένα λεπτό αργότερα)

-Τη ρώτησα. Λέει να το στολίσουμε το δέντρο. Μόνο να την αφήσουμε να χαλαρώσει κι αυτή λίγο γιατί τα έχει παίξει από το πρωί.

-Μάλιστα, λες και εμείς τα ξύνουμε. Δεν μου λες όμως βρε παιδί μου. Δεν είναι λίγο νωρίς για χριστουγεννιάτικο δέντρο;

-Τι νωρίς βρε μπαμπά! Έχουμε κιόλας 4 Δεκεμβρίου.

-Διάβασα κάπου ότι είναι λάθος να ξεκινάει η εορταστική περίοδος από τόσο νωρίς. Τονώνεται βέβαια η αγορά, αλλά μετά τις γιορτές εντείνεται η κατάθλιψη.

-Τι είναι κατάθλιψη;

-Είναι μια αρρώστια. Όσοι το έχουν χάνουν το κέφι τους για ζωή. Είναι συνέχεια κολλημένοι στον υπολογιστή και στην τηλεόραση. Κατάλαβες;

-Οι φίλες μου, η Αστάρτη και η Ανδρομέδα, έχουν στολίσει δέντρο από την προηγούμενη εβδομάδα. Και δεν έχουν κατάθλιψη.

-Αστάρτη και Ανδρομέδα; Καλά, τι ονόματα είναι αυτά που δίνουν στα παιδιά τους… Χάθηκε το Μαρία, το Ελένη; Δίκιο δεν έχω βρε Νεφέλη;

-Έχουμε μια Ελένη στην τάξη. Είναι η διπλανή του Κυναίγειρου.

-Έχετε και Κυναίγειρο;

-Ναι, είναι το παιδί που ο μπαμπάς του ήρθε και έκανε φασαρία στο σχολείο. Να σου πω πώς έγιναν όλα;

-Και δεν μου λες...

-Να, ο Κυναίγειρος ζωγράφισε κάτι στο θρανίο του. Και η κυρία είπε πως αυτό είναι μια σβάστικα και να μην το ξανακάνει γιατί είναι κακό πράγμα. Τότε ο Κυναίγειρος πήγε και το είπε στον μπαμπά του και εκείνος ήρθε και κατσάδιασε την κυρία. Την είπε αγράμματη και κουμούνι επειδή αυτό που ζωγράφισε ο Κυναίγειρος είναι ένα σύμβολο που είχαν οι αρχαίοι Έλληνες. Και ότι αν συνεχίσει να λέει τέτοια πράγματα στα παιδιά θα τη βρούνε σε κανένα χαντάκι. Και ο διευθυντής είπε στην κυρία να αποφεύγει τα πολιτικά στο σχολείο και μετά ο Κυναίγειρος γέμισε την τάξη με αρχαία σύμβολα και η κυρία έκανε το κορόιδο. Ε, μπαμπά! Με ακούς που μιλάω;

-Συγγνώμη Νεφέλη μου. Έγραφα μια εξυπνάδα στο τουίτερ. Τι μου έλεγες;

-Για το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Θα το στολίσουμε;

-Α ναι. Το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Τώρα που το θυμήθηκα, ξέρεις τι άκουσα τις προάλλες στην τηλεόραση; Ότι δεν είναι ελληνικό έθιμο. Μας το έφεραν οι Βαυαροί!

-Τι είναι οι Βαυαροί;

-Είναι κάτι Γερμανοί. Σαν τη Μέρκελ.

-Τι είναι η Μέρκελ;

-Καλά, δευτέρα δημοτικού και δεν ξέρεις τη Μέρκελ;

-Τρίτη πάω.

-Ακόμα χειρότερα. Μάλλον φταίνε οι υπολογιστές και η τηλεόραση που σας προκαλούν αδυναμία συγκέντρωσης. Εγώ στην ηλικία σου ήξερα όλους τους ήρωες του1821 απ’ έξω και ανακατωτά. Τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, τον Γεώργιο Καραϊσκάκη, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη…

-Μπαμπά είσαι άσχετος. Κωνσταντίνο τον έλεγαν τον Κολοκοτρώνη.

-Ποιος σας το είπε αυτό Νεφέλη; Η δασκάλα σας;

-Όχι, ο Κυναίγειρος. Ο μπαμπάς του είναι φίλος με έναν πολύ σοφό κύριο που τον λένε Παναγιώταρο και έτσι αυτά τα πράγματα τα παίζει στα δάχτυλα. Θα στολίσουμε δέντρο;

-Μα από τις 4 του Δεκέμβρη;

-Η Αστάρτη και η Ανδρομέδα έχουν στολίσει. Και δεν είναι Βαυαρές.

-Δεν έχουμε στολίδια! Τα σπάσαμε όλα πέρσι που τσακωθήκαμε με τη μαμά. Θυμάσαι;

-Δεν πειράζει καλέ μπαμπά! Μπορούμε να πάμε να αγοράσουμε σε αυτό το μεγάλο πολυκατάστημα παιχνιδιών. Τα έχει πολύ φτηνά. Να φανταστείς, αγόρασε από εκεί μέχρι και η μητέρα της Αστάρτης που βγάζει 250 ευρώ το μήνα.

-250 ευρώ; Πού δουλεύει και πληρώνεται τόσο λίγο;

-Εκεί, στο πολυκατάστημα παιχνιδιών! Τόσο τους πληρώνουν. Αλλά πάλι καλά, λέει η Αστάρτη, γιατί αλλιώς ούτε δέντρο δεν θα μπορούσαν να στολίσουν. Και γίνονται Χριστούγεννα χωρίς χριστουγεννιάτικο δέντρο;

-Δεν γίνονται ε;

-Όχι!

-Δίκιο έχεις. Τώρα, περίμενε. Βρίζω άλλον έναν καραγκιόζη στο φέισμπουκ και πάω να το κατεβάσω από το πατάρι.

-Ευχαριστώ! Είσαι ο πιο καλός μπαμπάς του κόσμου!

-Καλύτερος και από τον μπαμπά του Κυναίγειρου;

-Εντάξει, μην υπερβάλουμε κιόλας…