Οι άγνωστοι Χ της 7ης Ιουλίου

Στις ευρωεκλογές οι δημοσκοπήσεις έπεσαν πάνω-κάτω μέσα, επομένως μπορεί κανείς με σχετική ασφάλεια να θεωρήσει ότι σωστά δείχνουν τώρα μεγάλη νίκη και αυτοδυναμία της ΝΔ στις εκλογές της 7ης Ιουλίου.

Τι δεν ξέρουμε:

Το εύρος της αυτοδυναμίας: Για κάθε πρωθυπουργό είναι άλλο να έχει πλειοψηφία 152 εδρών και άλλο 156. Στο πρώτο σενάριο πρέπει να κάνει συνεχώς εσωκομματικούς συμβιβασμούς για να προωθήσει μεταρρυθμίσεις που δεν μεταβολίζονται εύκολα από την κοινή γνώμη, στο δεύτερο σενάριο έχει τη δυνατότητα να κάνει ρήξεις και να πάρει ρίσκα. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την ελευθερία του να σχηματίσει μια κυβέρνηση που να την πιστεύει ή την ανάγκη του να τηρήσει εσωκομματικές ισορροπίες.

Τη σύνθεση της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ: Πόσοι από τους υποψήφιους που έχουν τη στήριξη του Κυρ. Μητσοτάκη θα καταφέρουν να εκλεγούν και ποιες θα είναι οι αναλογίες παλιού/νέου στο τελικό μείγμα; Μπογδάνος ή Συρίγος (Α' Αθήνας); Μήπως και οι δύο; Και αν ναι, ποιος θα ακούγεται περισσότερο μετά; Το βασικότερο: Τι μήνυμα θα στείλουν οι πολίτες; Ότι επιλέγουν μεταρρυθμιστές και αντιλαϊκιστές πολιτικούς για να κάνουν τη δουλειά ή το αντίθετό τους για εύκολες ταυτίσεις;

Τη δύναμη και τη στάση του ΚΙΝΑΛ: Μετά την εκδίωξη του Ευ. Βενιζέλου από την Φ. Γεννηματά, το ποσοστό που θα πετύχει το Κίνημα Αλλαγής θα εκληφθεί ως δικαίωση ή ως αποδοκιμασία της συγκεκριμένης απόφασής της. Βουλευτές και στελέχη που διαφωνούν κράτησαν το στόμα τους κλειστό για να μην μπλέξουν προεκλογικά. Μετεκλογικά μπορεί να το ανοίξουν. Επίσης, η εκλογική επίδοση του ΚΙΝΑΛ θα καθορίσει την ηγετική δύναμη της Φ. Γεννηματά την επόμενη μέρα. Αν δεν πάρει την τρίτη θέση οπωσδήποτε θα ανοίξει ένας κύκλος μιζέριας. Αλλά σημασία θα έχει αυτό καθαυτό το ποσοστό. Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει μιλήσει για διψήφιο. Το εννοεί; Θα φανεί.

Τη δυνατότητα διαμόρφωσης ευρύτερων συναινέσεων: Για την αλλαγή του εκλογικού νόμου, για την προεδρική εκλογή, για την υλοποίηση της συνταγματικής αναθεώρησης  (και για πολλά άλλα σε δεύτερο χρόνο) θα απαιτηθούν μεγάλες πλειοψηφίες. Η στάση του ΚΙΝΑΛ θα είναι καθοριστική. Και ασφαλώς θα επηρεαστεί από το γεγονός ότι στην κοινοβουλευτική του ομάδα θα ανήκει ο Γ. Παπανδρέου και όχι ο Ευ. Βενιζέλος. Ακόμη και αν η Φ. Γεννηματά αποφύγει το κεντρικό δίλημμα, της συμμετοχής στην κυβέρνηση, δεν θα αποφύγει τις απαντήσεις σε δύσκολες ερωτήσεις. Ήδη η Καθημερινή με editorial την κάλεσε να δείξει σύνεση μετεκλογικά.

Τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ: Με βάση τις διακηρύξεις του, ο Αλ. Τσίπρας θα επιμείνει στη σοσιαλδημοκρατική στροφή. Πολλά, όμως, θα εξαρτηθούν από τη σύνθεση της επόμενης κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Αν πχ δεν καταφέρουν να εκλεγούν ούτε ο Ραγκούσης, ούτε ο Δανέλλης ούτε η Ρεπούση και, αντίθετα, τα πάνε καλά τα μέλη των «53», αυτό θα έχει τη σημασία του για τον αέρα που θα πνέει στην Κουμουνδούρου. Επίσης, το μέγεθος της ήττας θα καθορίσει το χρόνο επούλωσης των τραυμάτων, δηλαδή τη διάρκεια και το βάθος της περιόδου εσωστρέφειας που είναι αναπόφευκτη και συνήθως συνδέεται με γκρίνιες, εκνευρισμό και εντροπία.

Την ένταση και την ποιότητα της αντιπολίτευσης: Αν ο Γ. Βαρουφάκης καταφέρει να βάλει το κόμμα του στη Βουλή είναι μάλλον βέβαιο ότι θα πιέσει πολύ και τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Κυρ. Μητσοτάκης έχει δεσμευτεί για μία εξεταστική, σχετικά με το πρώτο εξάμηνο του 2015, και η εικόνα θα είναι τελείως διαφορετική με τον Βαρουφάκη κοινοβουλευτικό πολιτικό αρχηγό απ’ ό,τι αν ο πρώην ΥΠΟΙΚ πετά πέτρες απέξω. Από την άλλη, δεν είναι σαφές το μέλλον του κόμματος Βελόπουλου. Αν περάσει το 3% θα έχουμε άρωμα ΑΝΕΛ στη Βουλή αφαιρώντας το κυβερνητικό αμπαλάζ.