Από τότε που βγήκε η Τασία, χάθηκε η συγγνώμη…

Αυτό το ταλέντο, ομολογουμένως το έχει η Τασία Χριστοδουλοπούλου: όποτε προσπαθεί να διορθώσει κάτι, το κάνει λίγο χειρότερο. Διότι το κάνει με το ζόρι, χωρίς να έχει καταλάβει τι λάθος έκανε. Με άλλα λόγια, ο ορισμός της κωμωδίας.

Η Τασία Χριστοδουλοπούλου, είναι προφανές ότι έφαγε κατσάδα για την κυνική παραδοχή της περί «αξιοποίησης γνωριμιών και διασυνδέσων» (η κομψή διατύπωση του όρου «βύσμα»). Διότι όταν υποτίθεται ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο που είναι απαραίτητο να δείξεις ότι «νοιάζεσαι> για τους πολίτες, το να τους τρίβεις στη μούρη τα προνόμιά σου που χρησιμοποιείς για να πετύχεις το απόλυτο μικροαστικό όνειρο του «βολέματος» στο πιο προνομιούχο κομμάτι του δημοσίου, δεν είναι ακριβώς αυτό που θεωρείται «εκλογικά friendly».

Οπότε, θέλοντας να δείξει υποτιθέμενη ευαισθησία, ανακοίνωσε ότι δεν θα κατέβει στις εκλογές. Στερώντας το κοινοβούλιο από την πολύτιμη παρουσία της για μια «τρίχα» που έγινε «τριχιά», όπως πιθανόν να το σκέφτηκε. Και ακριβώς επειδή δεν κατάλαβε για ποιο λόγο ακριβώς έγινε τόση φασαρία, απολογήθηκε μεν, σε λάθος target group, δε.

Στην πραγματικότητα δηλαδή, η απολογία στους «συντρόφους» του ΣΥΡΙΖΑ, σημαίνει «συγγνώμη που σας τα έκανα μπάχαλο στη βιτρίνα και χάλασα την πόζα του ηθικού πλεονεκτήματος που πουλάτε ακόμα στους ιθαγενείς». Είναι δηλαδή μια συγγνώμη που απευθύνεται σε λάθος άτομα και για τους λάθος λόγους. Και που δείχνει την αντιληπτικότητα της συγκεκριμένης που εκτός των άλλων, έχει προσφέρει στο μεταναστευτικό πρόβλημα τον όρο «λιάζονται».

Διότι όλος ο χαμός έγινε για να εξιλεωθεί το κόμμα στους ψηφοφόρους που θα έχανε. Από αυτούς έπρεπε να ζητήσει συγγνώμη η Τασία Χριστοδουλοπούλου, αν ήθελε να περιορίσει την ζημιά. Όχι από τους συντρόφους επειδή χάλασε την «επικοινωνία». Το πρώτο θα είχε ίσως κάποιο αποτέλεσμα. Το δεύτερο δείχνει ότι τους γράφει στα παλιά της τα παπούτσια.

Και το ακόμα χειρότερο: δείχνει ότι στο ιδιόμορφο «Τασιακό» σύστημα αξιών, το οποίο προφανώς μοιράζονται πολλοί ομοϊδεάτες της, υπάρχει πολιτικός αυτισμός. Και ότι οι μόνοι που αξίζουν και έχει νόημα να τους δίνει κάποιος σημασία και να ενδιαφέρεται για την άποψή τους τελικά είναι «οι δικοί» μας. Οι άλλοι αποτελούν απλώς μια «μάζα» (όπως την αποκάλεσε και η Ράνια Σβίγκου) που αναγκαζόμαστε να υποστούμε γιατί η μοίρα τα έφερε έτσι που τους χρειαζόμαστε για να μας ψηφίζουν. Αλλά όχι και να τους ζητήσουμε συγγνώμη! Πολύ τους πάει, των «ζώων που δεν μπορούν να εκτιμήσουν το μεγαλείο μας» (όπως περίπου δήλωσε και ο Αλέκος Φλαμπουράρης)… Απλώς η Τασία το είπε πιο λιανά. Θυμίζοντας ότι για την κυβέρνηση όλα είναι επικοινωνία. Και ότι την ουσία ουδείς την καταλαβαίνει.

Τα περί ίσων ευκαιριών που που υποτίθεται ότι υπερασπίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ και που εκείνη κατήργησε στην πράξη, τα περί έξωθεν καλής μαρτυρίας ΟΛΟΥ του εκλογικού σώματος και τα περί εκτεθειμένου κόμματος στην κοινή γνώμη, που πιθανώς της εξήγησαν, απλώς πέρασαν αλλά δεν ακούμπησαν.

Με άλλα λόγια, κυρία Τασία μας, μόλις τους τα κάνατε ακόμα χειρότερα. Και ίσως πρέπει να τους ξαναζητήσετε μια συγγνώμη, για τη λάθος συγγνώμη.

Γι’ αυτό η Τασία Χριστοδουλοπούλου είναι ο ορισμός της κωμωδίας.