Επιστολές προς ηλιθίους

Και είπεν ο Ιησούς. «Λάβετε φάγετε τούτο εστί το σώμα μου. Και κάποιος να πεταχτεί εις το ταχυδρομείο. Έχω τέσσερες επιστολές δια να δοθούν». Και οι μαθητές ήρξαντο λέγειν: «Όχι εγώ Κύριε, όλο εμένα στέλνεις». Και απηυδήσας ο Ιησούς επέλεξε τον Ιούδαν τον Ισκαριώτην. Ούτος δε φουρκισθείς τον επρόδωσε και δεν τις έστειλε συστημένες. Και οι επιστολές παράπεσαν και χάθηκαν. Και αιώνες αργότερα αφίχθησαν εις το Θέμα της Ελλάδος. Και όλα τούτα έγιναν σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου.

Η πρώτη επιστολή έφτασε εις έναν Βελόπουλον, άνδρα πολύξερο και νουνεχή, απόφοιτο της μεγάλης καρατζαφέρειας σχολής του έθνους, οία είχαν βγάλει με άριστα οι Άδωνις και Βορίδης και Πλεύρης υιός και τόσοι άλλοι. Και ο Βελόπουλος άνοιξε τον φάκελο και βρήκε μέσα μυστικές συνταγές δια την φαλάκραν και υλικό δια πενήντα βιβλία. Και κάτω κάτω είδε το όνομά του. Και έπεσε στο πάτωμα και προσκύνησε. Και άγγελος κατέβηκε εξ ουρανού. Και τον έπιασε από το χέρι και τον οδήγησε στο παράθυρο. Και ήταν χιλιάδες ο κόσμος που έφευγε από τες σπηλιές των χρυσαυγιτών και από τα μπούνκερ του Πανοκαμμένου, μα και από πιο καθωσπρέπει συνοικίες -δεξιά και αριστερά- και ερχόταν προς το μέρος του. Και είπεν ο άγγελος Κυρίου: «Βελόπουλε, συ είσαι ο νέος ποιμένας των ψεκασμένων αμνών. Όσες περισσότερες μπούρδες λες, τόσοι περισσότεροι θα σου ‘ρχονται. Τούτο δε, θα κρατήσει μέχρι να εμφανιστεί κάποιος χειρότερος από εσένα. Λάβε τους και προχώρει».

Η δεύτερη επιστολή έφτασε εις το αρχοντικό του Τσιριάκου του αδερφού της Θεοδώρας. Την άνοιξε δε ο Κικίλιας μα δεν εννόησε το παραμικρό διότι ήτο γραμμένη εις την αρχαία αραμαϊκήν. Την γλώτταν τούτην, όμως, την ομιλούσε φαρσί ο ίδιος ο Τσιριάκος, ο άριστος των αρίστων. Όπως γνώριζε και κάθε τι στον κόσμο τούτο, ρητό και άρρητο. Και εις ένα διάλειμμά του από τα άριστα που έπραττε, κάθισε και την διάβασε. Και είδε μέσα εν περιλήψει όσα είχαν γίνει εις το Θέμα της Ελλάδος από τα χρόνια του Κωνσταντίνου του Κατάκοπου και του Γεωργάκη του Κωπηλάτη: Καστελόριζα, Παπαδήμες, Σαμαράδες, Συριζαίους και λοιπά. Και κάτω κάτω ο Τσιριάκος είδε με χρυσά γράμματα το όνομά του. Και έπεσε στο πάτωμα και προσκύνησε. Και άγγελος Κυρίου εφάνη και του είπε: «Χαίρε κεχαριτωμένε Τσιριάκο. Μάθε ότι συ θα βασιλέψεις όπου να ‘ναι εις το Θέμα των Ελλήνων. Και θα σε έχουν δια μεσσία, όπως είχαν πριν τον Αγραβάτωτο. Και ακόμη και όταν πράττεις την μεγαλύτερη παπάραν, πάντα θα βρίσκονται κάποιοι δια να σε υμνήσουν. Τούτο δε θα κρατήσει κάνα δυο χρόνους και μετά βλέπουμε. Λάβε τους, λοιπόν, και περιπάτει». 

Την τρίτη επιστολή την έλαβε η Φώφη, η κληρονόμος του άλλοτε τρανού βασιλείου και νυν κομιτάτου των Πασόκων. Και όταν άνοιξε τον φάκελο, βρήκε μέσα εν συνόψει όλο το χρονικό του οίκου της, από τα χρόνια του Μεγάλου Ανδρέα μέχρι σήμερον. Αλλαγές, προσλήψεις, Κουρήδες, Τσοχατζόπουλους, εκσυγχρονισμούς, Τσουκάτους και τα λοιπά. Και κάτω κάτω είδε μία ζωγραφιά. Ήταν η ίδια ντυμένη με πανοπλία από την κορυφή ως τα νύχια. Στεκόταν δε μπροστά στον τρομερό Βενιζέλοντα, τον ογκώδη δράκο που είχε στρογκυλοκαθίσει στην στέγη του οίκου της και αγόρευε τις ώρες της κοινής ησυχίας και δεν την άφηνε να κοιμηθεί. Και παραδίπλα απλώνονταν δύο ουρές. Η μία οδηγούσε στο αρχοντικό του Τσιριάκου και η άλλη στην κολεκτίβα  των Συριαζαίων. Και ο άγγελος δεν καταδέχτηκε καν να εμφανιστεί δια να της εξηγήσει, διότι είχε και δουλειές. Μα η Φώφη κατάλαβε το κρυφό νόημα. Φόρεσε λοιπόν την πανοπλία της, έλαβε το παλαιό πασοκικό ξίφος που στο παρελθόν είχε σφάξει ουκ ολίγους και ανέβηκε στη στέγη.            

Η τέταρτη και τελευταία επιστολή δεν έφτασε ποτέ στον παραλήπτη της. Αδίκως την περίμενε ο Αλέξιος ο οποίος είχε πληροφορηθεί από τον Βαξεβάνη δια τις άλλες τρεις. Αδίκως έστελνε τον Καρανίκα δια να ιδεί στο γραμματοκιβώτιο του Μαξίμου αν είχε έρθει κάτι. Μονάχα λογαριασμούς έβρισκε και τυπικά γράμματα συμπαθείας από την Αγγελική της Αλαμανίας και από τους άλλους ηγέτες της Εσπερίας οι οποίοι μέχρι πριν λίγο καιρό τον κανάκευαν. Και εννόησε τι παιζόταν. Και εξεκλείδωσε τον Πολάκη -όπου μέχρι να περάσουν οι ευρωεκλογές ήταν σε μια ντουλάπα- δια να τον αμολήσει μπας και σώσει ό,τι σωζόταν. Και έπειτα κάθισε παρέα με τη Δούρου την Αδικημένη και μεμψιμοιρούσαν και καταριόντουσαν τους αχάριστους ποπολάρους  που τους γύρισαν την πλάτη.

Και έτσι περνούσαν οι προεκλογικές μέρες στο Θέμα της Ελλάδος.  

(Συνεχίζεται)