Τι είναι πιο αστείο από έναν χαμένο Συριζαίο;

Τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου των εκλογών, βρήκαν τους τηλεοπτικούς εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ κατάλληλα προετοιμασμένους. Σε αντίθεση με την περασμένη εβδομάδα, αυτή τη φορά έκαναν τον κόμπο τους χαρά και χαμογελούσαν σαν να είχαν γενέθλια. Υπήρχε λόγος! «Το 34% του Νάσου και το 33% της Ρένας, είναι μια καλή αρχή για την αριστερά», ήταν το επιχείρημα που ανέπτυξαν οι διαφοροι Κατρούγκαλοι, κάνοντας για ακόμη μία φορά λάθος λογαριασμούς, γιατί το περίπου 70% που περισσεύει και πήρε η ΝΔ , «καλή αρχή για την αριστερά», δεν το λες.

Αυτοί βέβαια είναι ρόλοι που έχουν παιχτεί και ξαναπαιχτεί χιλιάδες φορές. Στην πραγματικότητα, η καρδούλα τους το ξέρει ότι υπάρχει μία εκκωφαντική ήττα και στην ερμηνεία των ηττών οι αριστεροί είναι μανούλες. Στέκονται αυτοκριτικά απέναντι στις δυσμενείς εξελίξεις, λένε εκφράσεις για το προτσές και την αδυναμία των μαζών να το αντιληφθούν και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι για όλα φταίει η αποχή, δηλαδή οι λουομένοι, οι πρώην και οι επόμενοι.

Όμως, άλλο γούστο έχει να τα γράφουμε εμείς και άλλο να τα λένε οι ίδιοι.

Κώστας Βαξεβάνης, ο διανοούμενος: Τα ίδια έκανε ο λαός στον Τσόρτσιλ και τον Ελευθέριο Βενιζέλο

Ο βραβευμένος αγωνιστής της Αντικειμενικής Ενημέρωσης αναλύει την αλυσίδα της λαϊκής αχαριστίας που περιλαμβάνει του μεγάλους Ηγέτες Τσόρτσιλ, Βενιζέλο και σ. Τσίπρα. Η έρευνα συμπληρώνεται με πολλές, ακόμη πιο βαθιές σκέψεις, οι οποίες μοιάζουν μπερδεμένες για όσους δεν κατέχουν τα μυστικά του επιστημονικού σοσιαλισμού.

«Τον Νοέμβριο του 1945 ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Ουίνστον Τσόρτσιλ, αμέσως μετά την ανάδειξή του σε πρωτεργάτη της νίκης κατά των ναζί στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, έχασε τις εκλογές...Τον Νοέμβριο του 1920 ο Ελευθέριος Βενιζέλος έχασε και αυτός τις εκλογές αμέσως μετά την επιτυχία του να μεγαλώσει γεωγραφικά την Ελλάδα... Η αναφορά στις δύο μεγάλες προσωπικότητες δεν γίνεται για να συγκριθεί και πολύ περισσότερο για να δικαιολογηθεί η ήττα του Αλέξη Τσίπρα, αλλά για να κατανοηθεί πως η ζωή και η πολιτική δεν αγαπούν ιδιαίτερα τις ευθύγραμμες αναγνώσεις...

Θα προσπαθήσω να αποφύγω να γκαρίξω ως γάιδαρος προφήτης μετά Χριστόν αυτή την ώρα... Αμέσως μετά το δημοψήφισμα του 2015 που επέφερε τον ιστορικό συμβιβασμό η κυβέρνηση μοιραία μπήκε στον ρόλο διαχείρισης της κρίσης και των διαπραγματεύσεων... Τα συντηρητικά αντανακλαστικά δεκαετιών, τα βιώματα που είχαν συνηθίσει να συνδέουν την κανονικότητα με συγκεκριμένες εκφράσεις και προσμονές έσβησαν ουσιαστικότερες πολιτικές πραγματικότητες. Αφού επιστρέψαμε στην κανονικότητα, μπορούν πλέον να την εγγυηθούν όσοι μιλάνε για ασφάλεια, για επιχειρήσεις, για τη μελλοντική ευμάρεια του νοικοκύρη ακόμη και αν δεν την αποδεικνύουν. Ο Τσίπρας ταυτίστηκε με την κρίση μέσω του πολέμου μαζί της και ίσως αυτήν τη στιγμή η αυταπάτη είναι πιο ευπρόσδεκτη από έναν πολεμιστή ή έναν ήρωα».

Γιώργος Κυρίτσης, ο βουλευτής: Χάσαμε από την πολλή σεμνότητα

Ο πολιτικός που οι μνημονιακές ψηφοφορίες του θύμιζαν την παιδική του ακράτεια, προτείνει με νηφαλιότητα μια συζήτηση που θα σέβεται τα συριζαικά στάνταρ, δηλαδή θα είναι ταυτόχρονα οργανωμένη αλλά και σκόρπια: «Ταμείο θα κάνουμε μετά τις εκλογές, οπότε μπορούμε να πούμε μόνο κάποια συμπεράσματα πιο οργανωμένα, πιο σκόρπια. Νομίζω ότι στο ύφος της εξουσίας δεν υπήρξε ποτέ στα 190 χρόνια ελεύθερου εθνικού βίου κυβέρνηση η οποία να ήταν πιο σεμνή, πιο ταπεινή, πιο μετρημένη, που να είχε σηκώσει περισσότερο τα μανίκια και να είχε κάνει περισσότερη δουλειά».

Γιώργος Λακόπουλος, ο αναλυτής: Αυτός που χάνει είναι ο Μητσοτάκης

Σε ένα μνημειώδες άρθρο που γράφτηκε λίγες ώρες πριν από τις πρόσφατες εκλογές, ο δημοσιογράφος παραθέτει τους λόγους που ο ηττημένος έχει όνομα. Τον λένε Κυριάκο.

«Η συμφωνία των Πρεσπών θα μετατραπεί σε ισχυρό χαρτί στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα, του οποίου η υποψηφιότητα για το Νόμπελ, μαζί με τον Ζόραν Ζάεφ είναι πλέον επίσημη και ενισχύει το προφίλ του διεθνώς- εν αντιθέσει με τον Μητσοτάκη που βρίσκεται σε ευρωπαϊκή καραντίνα...Σε κάθε περίπτωση ανατρέπονται πλήρως οι σχεδιασμοί του Κυριάκου Μητσοτάκη. Χωρίς το δέλεαρ "τη Δευτέρα θα είμαστε κυβέρνηση" θα πληρώσει το λογαριασμό για την πολιτική που του επέβαλε η ομάδα Σαμαρά στο Μακεδονικό και τα συλλαλητήρια.

Υπάρχουν ήδη εσωκομματικές ενδείξεις ότι η αμφισβήτηση του θα φτάσει ως το αίτημα να πάει η ΝΔ στις εθνικές εκλογές με άλλον επικεφαλής και τα στρατόπεδα των Σαμαρικών και Καραμανλικών ετοιμάζονται για αναμέτρηση επ’ αυτού. Υπάρχουν πολλά στοιχεία ότι η στήριξη της εθνικιστικής γραμμής από τη ΝΔ δημιούργησε ωσμώσεις με την Ακροδεξιά και το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων που διεκδικούσε- με τις επιλογές και τη ρητορική στης στο Μακεδονικό- θα καταλήξει στην κάλπη της Χρυσής Αυγής και άλλων ακροδεξιών σχημάτων.

Η ίδια η χαλαρότητα της ψήφου των ευρωεκλογών θα στερήσει από τη ΝΔ ψηφοφόρους που θα στηρίξουν το Ποτάμι, ως θύμα των μεθοδεύσεων του Μητσοτάκη σε βάρος του Σταύρου Θεοδωράκη...Ο Μητσοτάκης, ήδη βρίσκεται χωρίς προγραμματική ατζέντα και με εσωκομματικά και ενδοπαραταξιακά ρήγματα, παρά την προπαγάνδα ότι "συσπείρωσε τη Δεξιά". Το αντίθετο συμβαίνει... Ακόμη και αν διασωθεί από τις συνέπειες της χαμηλής επίδοσης στις ευρωεκλογές, θα προσθέσει δίπλα στην απογοητευτική δημόσια παρουσία του, τον τελικό απολογισμό της ήττας του σε όλα τα πολιτικά μέτωπα ως τώρα και την διαπίστωση ότι μένει "με άδεια χέρια" που θα αναδείξει αυτό που ψιθυρίζουν όλοι: "Ο Βασιλιάς είναι γυμνός"».

Κυρ-Αλέκος Φλαμπουράρης, ο σοφός: Ο λαός είναι μαζί μας αλλά το κρατά κρυφό

Η μαρξιστική σκέψη αποτελεί ένα μοναδικό εργαλείο ερμηνείας των πολιτικών εξελίξεων. Ιδιαιτέρως όταν συνοδεύεται από φραπέ. Ο Νέστορας του ΣΥΡΙΖΑ, ως εξπέρ, καταλήγει στο λογικό συμπέρασμα ότι όσοι δεν ψήφισαν το κόμμα του, ήθελαν να το ψηφίσουν αλλά από επιπολαιότητα έκαναν του κεφαλιού τους.

«Επί της ουσίας εκτιμώ πως αρκετά θετικά πράγματα που έκανε η κυβέρνηση δεν αξιολογήθηκαν τόσο ώστε να μην επέρθει τόση διαφορά και να μην είναι υπέρ της ΝΔ... Δεν γνωρίζω αν (οι ψηφοφόροι) έχουν συνειδητοποιήσει πως τα αποτελέσματα οδήγησαν εκεί που οδήγησαν και αν ήταν αυτό που ήθελαν…».

Νίκος Παππάς, ο στατιστικολόγος: Αν μας ψήφιζαν όσοι απείχαν, τώρα θα γλεντούσαμε στο Σύνταγμα

Ακολουθώντας το γνωμικό του Αλτουσέρ «αν η γιαγιά μου είχε καρούλια θα ήταν πατίνι», ο σ. Παππάς βγάζει δικά του εκλογικά αποτελέσματα και είναι σίγουρος ότι αν δεν υπήρχε η ρημάδα η αποχή, τότε η αστική τάξη θα δεχόταν ένα ακόμη πλήγμα. Ίσως μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ να έφτανε τόσο ψηλά όσο τα διαστημικά μας οχήματα, ή ακόμη καλύτερα, όσο οι αποδώσεις των offshores του σ. Αρτεμίου.

«Οι δημοσκοπικές εταιρείες δεν μπόρεσαν να διαβλέψουν το ποσοστό της αποχής και το γεγονός ότι είχαμε 7,8 μονάδες χαμηλότερη συμμετοχή από ό,τι στις εκλογές του Γενάρη του ’15, επηρέασε κατά συντριπτικό τρόπο, κατά το μεγαλύτερο ποσοστό την επίδοση του δικού μας ψηφοδελτίου. Αυτό είναι που δεν ανιχνεύθηκε».

Παρατήρηση: Ο σ. Παππάς συγκρίνει το αποτέλεσμα  με τις προτελευταίας εθνικές εκλογές αντί για τις τελευταίες ευρωεκλογές. Εάν σύγκρινε τις ευρωεκλογές του 2019 με  του 2014 θα διαπίστωνε ότι πριν από πέντε χρόνια η συμμετοχή ήταν 59,33% (είχαν ψηφίσει 5.941.636) και η αποχή έφτανε στο 40,67%.Την περασμένη Κυριακή η συμμετοχή έφτασε στο 58,70% και η αποχή στο 41,30 (περίπου 5.930.000). Δηλαδή καμία ουσιώδης διαφορά.

Επίσης ο σ. Παππάς, προκειμένου να του βγουν τα νούμερα, ξεχνά ότι οι προηγούμενες εθνικές εκλογές έγιναν τον Σεπτέμβριο του 2015 και όχι τον Ιανουάριο. Σε αυτές η συμμετοχή ήταν  56,16%, δηλαδή χαμηλότερη από τις τελευταίες ευρωεκλογές κατά δυόμισι μονάδες.

Εφημερίδα «Αυγή», η φωνή της αλήθειας: Χάσαμε γιατί μας πολεμούν οι μικρομεσαίοι που είναι κλαψιάρηδες φοροφυγάδες

Η καλή εφημερίδα ενημερώνει τους περίπου χίλιους αναγνώστες της (υπουργούς, γραμματείς και μερικούς από τους μετακλητούς) ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει γιατί αλλιώς θα επιστρέψουμε «στην ασυδοσία των σχολαρχών».

«Μένει ένας μήνας για να μαζέψουμε τα κομμάτια μας και να εξηγήσουμε στους βιαστικούς αριστερούς, τους ανυπόμονους δημοκράτες και τους μπερδεμένους κεντρώους τι θα σημάνει η επάνοδος της Δεξιάς στην κυβέρνηση (από την εξουσία δεν έφυγε). Στο κάτω - κάτω, εμείς κάναμε την καρδιά μας πέτρα και βγαίναμε μαζί με τους συντρόφους του ΠΑΣΟΚ να πανηγυρίσουμε την ήττα της Δεξιάς το ’81 ή το ’93, κι ας είχαμε μείνει εκτός Βουλής.

Αλλά σε τι μπορούν να ελπίζουν όσοι θα ξαναψηφίσουν το ΚΙΝ. ΑΛΛ., το ΚΚΕ ή κάποιες πριμαντόνες αναθεματίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ και πακτώνοντας τη δεξιά κυριαρχία στη χώρα. Δεν αναφέρομαι στους φοροφυγάδες μικρομεσαίους που μονίμως κλαίγονται ή στους ελευθεροεπαγγελματίες που για να κόψουν απόδειξη σου βγάζουν το λάδι.

Σκέφτομαι τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς που θα ξαναγυρίσουν στο καθεστώς ασυδοσίας των σχολαρχών, κάποιους συνταξιούχους (οι άλλοι δεν βλέπουν τι εισπράττουν) που θα δουν, έπειτα από 4,5 χρόνια, τις συντάξεις τους να μειώνονται ή να εξαφανίζονται οι επικουρικές (όπως υπόσχεται η Ν.Δ.), τους νέους που θα ξαναγυρίσουν στους υποκατώτατους μισθούς, καθαρίστριες και σχολικούς φύλακες που θα περάσουν στους “καλούς” εργολάβους, αναπληρωτές εκπαιδευτικούς που θα δούνε ότι ο πόλεμος στην κυβέρνηση θα τους οδηγήσει σε μόνιμη ανασφαλή εργασία και διορισμό ενός νέου για κάθε πέντε που θα αποχωρούν (όπως και σε όλο το Δημόσιο».

Κατερίνα Νοτοπούλου, η Νοτοπόλιταν: Φταίνε οι γόβες μου

Η γυναίκα που έδωσε νόημα σε ένα παραπεταμένο υπουργείο, η υποψήφια δήμαρχος του κυβερνητικού κόμματος που πάλεψε με τα θηρία και κατέκτησε μία από τις πρώτες θέσεις (τέταρτη), το αριστερό σύμβολο που δίπλα της στάθηκε μέχρι και ο σ . Θύμιος Λυμπερόπουλος, δεν διστάζει να κοιτάξει χαμηλά προκειμένου να ανακαλύψει τους υπεύθυνους της παροδικής ήττας

«Συνηθίζω να  κάνω έντονη αυτοκριτική αλλά δεν μπορώ να εντοπίσω λάθη από την παράταξή μας. Οι υπόλοιπες παρατάξεις πράγματι έκαναν λάθη. Αν είναι λάθος ότι κάποια στιγμή έβαλα ροζ γόβες και συζητήθηκε τόσο, αυτό θα το κρίνετε εσείς».