Αυτοί που γκρέμισαν τον ΣΥΡΙΖΑ

Οι πολιτικοί αναλυτές αναζητούν τους λόγους που ένα εκατομμύριο ψηφοφόροι εγκατέλειψαν τον ΣΥΡΙΖΑ. Μιλούν για διαμαρτυρία, συμφέροντα, παραλήψεις, συγκυρίες, αδυναμία κατανόησης των μεγάλων κυβερνητικών επιτυχιών, σφάλματα τακτικής και λοιπά. Τα πράγματα ίσως να είναι πιο απλά. Η ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ με συγκεκριμένα πρόσωπα οδήγησε τη μεγάλη κατηγορία των μη φανατισμένων στην απέναντι όχθη. Ξεχωρίζουμε αυτούς που πήραν την υπόθεση πάνω τους.

ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΠΟΛΑΚΗΣ
Θα έφτανε μόνο η φωτογραφία των γενεθλίων του με τον Άρη Βελουχιώτη και τη σαμπάνια για να σοκαριστεί ο ψηφοφόρος που είναι κανονικός άνθρωπος, αλλά ο σ. Παυλής διαθέτει πολύ πιο γεμάτο ρεπερτόριο. Έβρισε αντιπάλους συνδικαλιστές (20.000 ευρώ η αποζημίωση για σχόλια σε βάρος του προέδρου της ΠΟΕΔΗΝ, 8.000 για ανάρτηση σε βάρος εργαζομένων του ΚΕΕΛΠΝΟ, 5.000 για σχόλια σε βάρος της ΠΟΕΔΗΝ κ.ά.). Απείλησε δημοσιογράφους («έπρεπε να τον φυτέψω 3 μέτρα κάτω από τη γη»). Έδωσε στη δημοσιότητα διευθύνσεις «αντιπάλων» για τα περαιτέρω (περίπτωση καθηγητή Συνολάκη). Δεν σεβάστηκε τους νεκρούς (καταδικάστηκε για εξύβριση του δημοσιογράφου Βασίλη Μπεσκένη που έφυγε στα 43 του και μετά απείλησε ότι θα τον πάει στο εφετείο). Έκανε πολιτική πάνω στα αποκαΐδια και τα πτώματα («ο αριθμός των νεκρών στο Μάτι θολώνουν την εικόνα της κυβέρνησης».«Οι 39 νεκροί από τη γρίπη δεν είναι και καμιά καταστροφή, μην τρελαθούμε κιόλας»).

Ο αμοραλισμός του βρήκε πρόσφορο έδαφος στο ακροατήριο των φανατικών του ΣΥΡΙΖΑ που κάθε φορά έσπευδε να τον αποθεώσει. Οι υπόλοιποι, στην αρχή ανατρίχιασαν μόνο με τον συγκεκριμένο αλλά, όταν η απίστευτη προσβολή του απέναντι στον Κυμπουρόπουλο έτυχε της επίσημης επιδοκιμασίας του πρωθυπουργού, ο οποίος συμπλήρωσε την αθλιότητα αποκαλώντας ένα ΑμεΑ «γλάστρα», όλοι κατάλαβαν ότι στην πραγματικότητα οι πολάκηδες έχουν χτίσει φωλιά στο κόμμα, επομένως όσο πιο μακριά, τόσο πιο καλά. Ήταν θέμα αξιοπρέπειας και πολιτισμού.

ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΒΑΞΕΒΑΝΗΣ
Για να είμαστε ειλικρινείς, χρειάζεται μεγάλη τόλμη για να ταυτίσεις την άποψή σου για τον Τύπο και τη Δημοσιογραφία με τον σ. Βαξεβάνη και ο ΣΥΡΙΖΑ το τόλμησε. Πήρε αφορμή από τις «αποκαλύψεις» του αριστερού αγωνιστή δημοσιογράφου για να εκδώσει δελτία τύπου, σιγοντάρισε την ατζέντα του, συντονίστηκε με τους στόχους του. Πολλοί απ' αυτούς αφορούσαν συζύγους. Δεκάδες δημοσιεύματα εναντίον της Μαρέβας Μητσοτάκη, της «συζύγου Στουρνάρα», της «συζύγου Ανδρέα Λοβέρδου», της «συζύγου Άρη Πορτοσάλτε», της «συζύγου Άδωνι Γεωργιάδη» κλπ (Προσοχή: οι «σύζυγοι», σύμφωνα με τις φεμινιστικές αξίες του ιδιότυπου βαξεβάνειου αριστερού λόγου, σπανίως έχουν όνομα και επώνυμο). Στις περισσότερες αναφορές, οι γυναίκες αντιμετωπίστηκαν σαν χαζές που «πέφτουν από τριήρεις», σαν ανόητες που «προσπαθούν να σώσουν τα ψάρια από πνιγμό», σαν ακόρεστες για πλουτισμό, για μεγαλεία, για δόξες. Περιέργως, αυτή η υποτιμητική επιχειρηματολογία πέρασε με ευκολία στα χείλη των εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ, την επαναλάμβαναν στις τηλεοπτικές τους παρεμβάσεις και ενίοτε εντός της Βουλής. Αδυνατούσαν να αντιληφθούν ότι έτσι ενθουσίαζαν τους λίγους βαξεβανιστές οι οποίοι ούτως ή άλλως ανήκαν στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ απομάκρυναν πολλούς συμπαθούντες που δεν ανέχονται την αντρίλα των τόσο χαμηλών χτυπημάτων.

ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΠΑΠΠΑΣ

Ανέλαβε το ρόλο του εκφραστή της αριστερής συνείδησης του ΣΥΡΙΖΑ και σαν το παγώνι άρχισε να κορδώνεται αυτοθαυμάζοντας τα επιχειρήματα που ξεκίνησαν ως παράλογα και κατέληξαν κωμικά. Όταν έγινε γνωστό το ταξίδι του στη Βενεζουέλα και δημοσιοποιήθηκαν σχετικές φωτογραφίες που τον έδειχναν συντροφιά με τον ειδικό στις offshore εταιρίες κύπριο δικηγόρο σ. Άρτεμη Αρτέμιού, απέδωσε το ταξίδι στην προσπάθεια να προμηθευτεί η Ελλάδα προϊόντα από τα λιμπιστά σούπερ μάρκετ του σ. Μαδούρο. Όταν ο σ. πατέρας του έγραψε ποίημα για τα γενέθλια του σ. Τσίπρα («Η Ανατολή που ροδίζει, το φορτίο βαρύ... Κι εσείς δρακογενιάς βλαστοί. Τιμονιέρηδες. Κι εμείς την τιμή των πατεράδων μας, μοναδική και ανεξίτηλη κληρονομιά κουβαλάμε...»), ανταπέδωσε τον οίστρο και φρόντισε να του «θερμάνει τους καημούς και τις ελπίδες» διορίζοντάς τον πρόεδρο στις συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης.

Στη συνέχεια ανέπτυξε πολλαπλές ανάλογες δραστηριότητες. Πίεσε για να αποκτήσει τηλεοπτική άδεια ο σ. Καλογρίτσας, είτε με δάνεια είτε με εγγύηση τα βοσκοτόπια ενός φίλου του, επέτρεψε να διευθύνεται η ΕΡΤ από «μία παραδιοίκηση», όπως την χαρακτήρισε ο σ. Νίκος Φίλης, είδε τον καρδιακό του φίλο σ. Μανόλο Πετσίτη να γίνεται πλούσιος, μισθοδοτούμενος από κανάλια και επιχειρήσεις που αιφνιδίως εκτίμησαν τις ικανότητές του, ίσως και τη παρέα-έκπληξη(!) με τον δικηγόρο των offshores και συνταξιδιώτη στη Βενεζουέλα σ. Αρτεμίου.

Η καθιέρωσή του ως κυβερνητικού ανιματέρ ολοκληρώθηκε όταν ανακοίνωσε ότι «η Ελλάδα μετά από χρόνια απουσίας και αδράνειας επιστρέφει δυναμικά στον τομέα του διαστήματος»! Αμέσως ετοιμάστηκε να κατακτήσει το φεγγάρι τοποθετώντας ως προϊστάμενο της Διαστημικής Υπηρεσίας έναν ναύαρχο, ενώ προηγουμένως είχε απομακρυνθεί από τη θέση ο Κριμιζής, διευθυντής του εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής Χόπκινς των ΗΠΑ, ο οποίος εξήγησε την παράδοξη κίνηση με τη φράση «follow the money».

Κάτι θα ήξερε και οι ψηφοφόροι απομακρύνθηκαν πιάνοντας τη μύτη τους.

ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΑΚΡΙΒΟΠΟΥΛΟΥ
Μετά από τις συναυλίες συμπαράστασης στο προαύλιο της ΕΡΤ όπου μία σειρά αλληλέγγυων καλλιτεχνών έθεσαν την τέχνη τους στην υπηρεσία της πολυφωνικής ενημέρωσης, τα συγκινητικά βίντεο με τον σκυμμένο ηχολήπτη της Έλλης Στάη κατά την εκφώνηση του τελευταίο δελτίου, τις σηκωμένες γροθιές της σ. Ραχήλ Μακρή πάνω στα κάγκελα και τις φωνές «με σπρώχνουν αστυνομικοί, να κληθεί εισαγγελέας, βοήθεια», της σ. Κωνσταντοπούλου, έφτασε «η ιστορική μέρα να ανοίξει ξανά η ΕΡΤ για να καλύψει την ανάγκη του λαού για έγκαιρη και αντικειμενική ενημέρωση», όπως είπε και ο σ. Τσίπρας.

«Έγκυρη και αντικειμενική ενημέρωση» σήμαινε συνεχείς ζώνες «δημοσιογραφικών εκπομπών», με τους περισσότερους εμπλεκόμενους να διαγωνίζονται για το ακριβώς αντίθετο. Παρά τον μεγάλο συναγωνισμό κορυφαία του είδους απεδείχθη η σ. Ακριβοπούλου, η οποία λειτούργησε σαν τσιρλίντερ της κυβέρνησης και, όταν δεν υπήρχε λόγος να πανηγυρίσει, τον εφεύρισκε η ίδια με την αμέριστη συμπαράσταση του σ. Σωτήρη Καψώχα που ήταν απολύτως σίγουρος ότι διαθέτει σπουδαίες ικανότητες αναλυτή μόνο και μόνο γιατί σούφρωνε τα χείλη του.

Και οι δυο μαζί χειροπιαστοί, σαν το δοξάρι στο βιολί, ανησύχησαν γιατί «το μάτι του πρωθυπουργού ήταν κάτασπρο από την κούραση», ενθουσιάστηκαν γιατί «ένας σαραντάρης Πρωθυπουργός, αντί να σταθεί σούζα στον πλανητάρχη, του μιλάει σαν είναι κολλητός του», ανακοίνωσαν το «τέλος της συντηρητικής Ευρώπης», επί τρία χρόνια εξήγγειλαν το τέλος των μνημονίων, απαγόρευσαν τις ερωτήσεις στον Πολάκη, άνοιξαν πόλεμο κατά του φασισμού. Ο Μητσοτάκης ήταν φασίστας γιατί αντέγραφε τον Σέρτζιο Πανούτσο, φασίστες και οι μητροπολίτες Πατρών και Μεσσηνίας γιατί «εκφράζουν χρυσαυγίτικες και ακροδεξιές θέσεις». Όταν οι τελευταίοι αντέδρασαν, η σ. Ακριβοπούλου ανέλαβε λεβέντικα και με ηθικό πλεονέκτημα την ευθύνη της παραπληροφόρησης λέγοντας ότι «όταν έκανα τους χαρακτηρισμούς, ήμουν κρυωμένη και είχα ανεβάσει πυρετό».

Οι διαρκώς συρρικνούμενοι τηλεθεατές της ανησύχησαν, οπότε άλλαξαν συχνότητα και πολιτικές επιλογές για να μη κολλήσουν.