Το Post της ημέρας: Ρηγούλα Γεωργιάδου

«Σήμερα δεν με ενοχλεί ούτε η συννεφιά. Είμαι χαρούμενη; Ναι. Πιστεύω ότι όλα λύθηκαν ως δια μαγείας; Προφανώς όχι, θα έπρεπε να ήμουν ηλίθια. Όμως είναι η πρώτη φορά εδώ και χρόνια -και κυριολεκτώ- που δεν σηκώθηκα με ένα πλάκωμα στο στήθος. Όχι ότι μου έλειπαν οι απολύτως προσωπικοί λόγοι να ξυπνώ θλιμμένη - όμως και το γενικότερο πλαίσιο δεν ήταν τέτοιο που θα μου έδινε κάτι να πιαστώ για να αισιοδοξήσω και να πάρω δύναμη.

Τι άλλαξε;

Πρώτα πρώτα, να ξεκαθαρίσω ότι δεν πιστεύω -ποτέ δεν πίστευα- σε μαγικές στιγμές. Ποτέ δεν ήμουν της άποψης ότι αρκεί να αλλάξει ένας καθοριστικός παράγοντας για να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Όχι. Τα πράγματα δεν λειτουργούν έτσι. Και κυρίως δεν λειτουργούν μανιχαϊστικά.

Αυτό που φεύγει από τις δικές μου πλάτες είναι κυρίως η ντροπή και οι ενοχές. Η ντροπή και οι ενοχές που μου δημιουργούσε μια αριστερά στην εξουσία -διορθώνω: ο Σύριζα στην εξουσία, που κάποτε ένα κομμάτι του κουβάλησα στους ώμους μου ως ένα σημείο της διαδρομής. Γιατί αυτό το απαράδεκτο, καταστροφικό, ψευδεπίγραφο, αλλοπρόσαλλο, μισαλλόδοξο, διχαστικό, ΝΤΡΟΠΙΑΣΤΙΚΟ πράγμα δεν ήταν αυτό που είχαμε στο μυαλό μας όσοι πιστεύαμε σε μια πατρίδα της προκοπής, της ισονομίας, του ευρωπαϊκού πολιτισμού, της περιεκτικής κουλτούρας, της δικαιοσύνης, του σεβασμού στη διάκριση των εξουσιών, της ψυχραιμίας, της μόρφωσης και του ανθρωπισμού. Ήταν άλλη η δική μας αριστερή κουλτούρα που στεκόταν, στέκεται και θα στέκεται μπούσουλας στις επιλογές μας.

Τι άλλαξε λοιπόν; Εμείς οι κάποιοι αριστεροί -και αυτοί τους οποίους εννοώ καταλαβαίνουν- χαιρόμαστε επειδή κέρδισε ένας δεξιός; Ελπίζουμε ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα από τώρα και στο εξής;

Καταρχάς χαιρόμαστε επειδή φεύγει ο Σύριζα. Και, ναι, ελπίζουμε ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα - όχι επειδή δεν ξέρουμε ποιο είναι το πολιτικό προσωπικό που θα αναλάβει σε ένα μήνα. Το ξέρουμε, όπως ξέρουμε και τους περιορισμούς του, όπως ξέρουμε και ότι ένας φιλελεύθερος κούκος στη θέση του αρχηγού δεν φέρνει την άνοιξη στο βαθύ του κόμμα.

Για σήμερα όμως -και για αρκετές μέρες ακόμα- επιτρέψτε μας απλώς να χαιρόμαστε.

ΥΓ. Η ΝΤΡΟΠΗ του 20% στη Δούρου αποδεικνύει ότι ο Σύριζα την ψήφισε en bloc. Την ίδια στιγμή ας μην παραβλέπουμε ότι νιώθει στο σβέρκο της την ανάσα του Σγουρού, παρόλο που εκείνη είχε Τον Μηχανισμό στα χέρια της με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και το ότι ο Σγουρός πήρε μεγαλύτερο ποσοστό από το κόμμα που τον στήριζε. Αν είναι να τα λέμε, να τα λέμε όλα.

ΥΓ2. Η θέση που κατέλαβε τελικά ο Κασιδιάρης είναι μια καλή απάντηση σε όσους κατατρομαγμένους συμπολίτες μας τον έβλεπαν περίπου δήμαρχο. Είναι κι αυτός ένας λόγος να χαμογελάσουμε.

ΥΓ3. Το παρόν αποτελεί πρώτες σκέψεις ριγμένες στο πληκτρολόγιο χωρίς καν editing. Όχι μανιφέστο. :)

ΥΓ4. Ότι σήμερα χαιρόμαστε το είπα; Ας το ξαναπώ».