Η ήττα της εξαγοράς

Ο Αλέξης Τσίπρας ήρθε στο προσκήνιο με έναν συνδυασμό ηθικολογίας και επιθετικότητας. Με την ηθικολογία έλεγε ότι οι άλλοι ήταν άτιμοι και διεφθαρμένοι, που χρεοκόπησαν και ξεπούλησαν τη χώρα. Η χρεοκοπία δεν ήρθε από τη χρηματοδότηση του πελατειακού συστήματος, αλλά ήταν ένα σχέδιο των ξένων και των ντόπιων υποτακτικών τους για να εξαθλιώσουν τον λαό.

Αφού η ηθικολογία έφτιαχνε το πλαίσιο, ερχόταν η επιθετικότητα να καθαρίσει το τοπίο. Για να λυθεί το πρόβλημα έπρεπε να φύγουν οι κακοί και να έρθουν οι καλοί. Με μια κίνηση του ηγέτη των καλών οι εχθροί θα σκόρπιζαν. Η Μερκελ θα υποχωρούσε, οι αγορές θα χόρευαν στον ρυθμό που θα έπαιζαν τα νταούλια.

Αυτά μέχρι να κερδηθεί η εξουσία. Από τη στιγμή που η εξουσία κατακτήθηκε άρχισαν οι συναλλαγές. Πρώτο ντιλ ήταν αυτό με τον Πάνο Καμμένο. Εγώ θα σε κάνω υπουργό και εσύ θα στηρίζεις τις επιλογές μου δίχως πώς και γιατί. Από εκεί και πέρα οι συναλλαγές ήταν καθημερινή πρακτική.

Μετά τη διαπραγμάτευση του πρώτου εξαμήνου του 2015 έκανε τη συναλλαγή με τους δανειστές. Εσείς μου δίνετε χρήματα για να συνεχίσω να κυβερνώ και εγώ από αντιμνημονιακός θα γίνω εφαρμοστής του μνημονίου. Για να φτάσει όμως στο σημείο να εμφανίσει τη συναλλαγή σαν σωτηρία, έπρεπε να προηγηθεί η καταστροφή.

Σταθεροποιημένος στην εξουσία άρχισε να συναλλάσσεται με τους βαρόνους του χρήματος και των μέσων ενημέρωσης. Συναλλάχθηκε με τον Ψυχάρη για τον έλεγχο του ΔΟΛ και πέτυχε να διορίσει τον Βασίλη Μουλόπουλο κυβερνητικό τοποτηρητή στον οργανισμό. Πέτυχε την αλλαγή της πολιτικής τοποθέτησης της εφημερίδας «Έθνος» του Μπόμπολα, η οποία έγινε ξαφνικά φιλοκυβερνητική.

Συναλλάχθηκε με τον Μαρινάκη για να χρηματοδοτήσει τον Καλογρίτσα να φτιάξει φιλοκυβερνητικό κανάλι. Οι καταγγελίες του εφοπλιστή δεν έχουν ποτέ διαψευσθεί. Πέτυχε ο Σαββίδης να φτιάξει φιλοκυβερνητικό συγκρότημα Τύπου. Όποιος συμμετείχε στο αλισβερίσι τοποθετούταν στους καλούς, όποιος δεν συμμετείχε καταγγελλόταν σαν διαπλεκόμενος.

Όταν ο συνεταιρισμός με τον Καμμένο χάλασε λόγω της συμφωνίας των Πρεσπών, συμφωνήθηκε οδικός χάρτης διαζυγίου. Έπειτα άρχισε η συναλλαγή με τους βουλευτές και τους υπουργούς των ΑΝΕΛ. Για χρόνια ακροδεξιοί πολιτικοί στρατεύτηκαν στον αγώνα εναντίον της ακροδεξιάς.

Ο Αλέξης Τσίπρας συναλλάχθηκε με στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που λίγες μέρες πριν κατηγορούσαν με σφοδρότητα τον ΣΥΡΙΖΑ για την συμφωνία των Πρεσπών, προσφέροντάς τους υπουργεία για να προσχωρήσουν στη λεγόμενη Προοδευτική Συμμαχία. Αντάμειψε με υπουργείο τον εκλεγμένο βουλευτή επικρατείας με το ΠΑΣΟΚ-Δημοκρατική Συμπαράταξη Θανάση Θεοχαρόπουλο, πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ. Η κυβέρνηση Τσίπρα στηρίζεται κοινοβουλευτικά και έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από επτά βουλευτές που εκλέχτηκαν με άλλα κόμματα.

Όπως αποκαλύφθηκε, η δωρεάν καλοκαιρινή κρουαζιέρα της οικογένειας του πρωθυπουργού με το κότερο εφοπλιστικής οικογένειας συνέπεσε με τον διορισμό της ιδιοκτήτριας του σκάφους σε θέση πρέσβη εκ προσωπικοτήτων και την προώθησή της για να γίνει μέλος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.

Αφού βρήκε τόσους πρόθυμους να συνδιαλλαγούν μαζί του, ο Αλέξης Τσίπρας πίστεψε ότι μπορεί να εξαγοράσει τους πάντες. Αφού κατάστρεψε τις προοπτικές της οικονομίας για να μπορεί να μοιράζει επιδόματα, προσήλθε στις ευρωεκλογές, μοιράζοντας χρήματα και εξαρτώντας ευθέως την καταβολή των χρημάτων από την ψήφο των συνταξιούχων.

Ξεπερνώντας τις χειρότερες πρακτικές του πελατειακού συστήματος, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να συνδιαλλαγεί με τους συνταξιούχους σε απευθείας μετάδοση. Έτσι έφτασε στην ύβρι. Με τον προσβλητικό του λόγο χτύπησε την αξιοπρέπεια ανθρώπων, που μπορεί να έχουν οικονομική ανάγκη, άλλα δεν θέλουν να τους αντιμετωπίζουν σαν εξαγοράσιμους.

Αυτό που μένει στο τέλος είναι η ανηθικότητα των ηθικολόγων. Εκείνοι που είχαν απονέμει στον εαυτό τους το ηθικό πλεονέκτημα και ισχυρίζονταν ότι καθοδηγούνται από υψηλά ιδανικά, συμπεριφέρονται σαν αγοραίοι τύποι που νομίζουν ότι μπορούν να πουλάνε και να αγοράζουν τους πάντες και τα πάντα.

Αυτή η στάση ηττήθηκε την Κυριακή των ευρωεκλογών.