Δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική συνειδητά, ούτε δείχνουν να θέλουν να ενδιαφερθούν. Δεν γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, διότι δεν θέλουν να γνωρίζουν.
Οι περισσότεροι τουλάχιστον δεν ξέρουν και δεν θέλουν, ούτε ενδιαφέρονται να ξέρουν ποιοι είναι οι βασικοί υπουργοί της κυβέρνησης, της εκάστοτε κυβέρνησης. Δεν γνωρίζουν φυσικά ότι έγινε η πρόταση δυσπιστίας στην κυβέρνηση, τι σημαίνει το πρωτογενές πλεόνασμα και πολλά άλλα. Δεν γνωρίζουν ότι έχουμε ευρωεκλογές τον Μάιο. Δεν διαβάζουν εφημερίδες και δεν παρακολουθούν τα δελτία ειδήσεων των οκτώ, παρά μόνον περιστασιακά. Ενημερώνονται για την καθημερινότητα και την επικαιρότητα κυρίως από τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, από το διαδίκτυο, από περιοδικά και τα free press. Έχουν όμως απόψεις και θέσεις.
Το προφίλ τους; Πρόκειται για μια διόλου αμελητέα αριθμητικά ομάδα, ανάμεσα στους νέους μεταξύ 20 και 28 ετών περίπου, αγόρια και κορίτσια. Κάποιοι από αυτούς-όχι οι περισσότεροι-έχουν τελειώσει πανεπιστημιακές σπουδές, αλλά δεν τους απορρόφησε όπως λένε το πολιτικό κατεστημένο που ξεκινά από τα τραπεζάκια των πολιτικών παρατάξεων της νεολαίας έξω από τις αίθουσες διδασκαλίας των αμφιθεάτρων. Δεν εντάχθηκαν λοιπόν στις πολιτικές νεολαίες. Έμειναν εκτός πολιτικού συστήματος, όχι όμως «εκτός νόμου».
Οι περισσότεροι έχουν τελειώσει κάποιες ιδιωτικές σχολές ή έχουν παρακολουθήσει θεματικά σεμινάρια από τουριστικά, οικονομικά και λογιστικά μέχρι τον ευρύτερο τομέα της τέχνης όπως θέατρο, σκηνοθεσία, μουσική, χορό, αλλά και διακόσμηση.
Ζουν χωρίς την βοήθεια των γονιών τους, καθώς όπως λένε, δεν έχουν να τους δώσουν παρά ελάχιστα, καθώς δύσκολα και αυτοί τα βγάζουν πέρα. Έχουν αυτονομηθεί, πληρώνουν το νοίκι τους 200-250 ευρώ μάξιμουμ και με όσα λίγα τους απομένουν κάνουν την ζωή τους, δεν τα βάζουν κάτω είναι αισιόδοξοι και ψάχνουν το μέλλον τους.
Πώς τα βγάζουν πέρα; Εργάζονται κάποιες ώρες της εβδομάδας, σε μουσικά σχήματα, σε μουσικές σκηνές, στα εκατοντάδες μπαράκια, καφετέριες και αλυσίδες εστίασης που ξεφυτρώνουν σε κάθε γωνιά της Αθήνας, σε ξενοδοχεία και εμπορικά καταστήματα.
Τι συζητάνε; Τι τους απασχολεί; Τους απασχολεί το σήμερα αλλά και το μέλλον. Θέλουν να βρουν μια πιο μόνιμη και σταθερή εργασία στον τομέα τους, τους απασχολεί η μόδα, η μουσική, η τεχνολογία, οι προσωπικές τους σχέσεις, θέλουν να κάνουν ταξίδια, να γνωρίζουν νέους τόπους, θέλουν να βελτιώσουν τα προσόντα τους, καθώς σε πολλά από αυτά τα παιδιά δεν δόθηκαν οι ευκαιρίες που θα ήθελαν.
Είναι ανοικτοί στον απευθείας διάλογο, τους κερδίζουν όσοι ελάχιστοι, μεγαλύτεροι τους σε ηλικία, τους προσεγγίζουν με ιδέες και τους «δημιουργούν» όνειρα, που δεν μιλάνε την ξύλινη γλώσσα των περισσότερων πολιτικών και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης. Έλκονται από το «ωραίο», από τους αισιόδοξους και οραματιστές.
Θα πρέπει όμως να βελτιώσουν τα προσόντα τους, καθώς εάν δεν εμπλουτιστεί το βιογραφικό τους, θα τους περιορίσει να κάνουν το μεγάλο άλμα στην ζωή τους, να ξεχωρίσουν, να κάνουν τα όνειρα τους πραγματικότητα.
Όμως, έχουν το σημαντικότερο συγκριτικό πλεονέκτημα και το γνωρίζουν: Άπλετο χρόνο να βελτιωθούν. Έχουν τα νιάτα, τη δύναμη και την θέληση και δεν είναι «αντιδραστικοί».
Λείπουν όμως οι άνθρωποι που μπορούν να τους εμπνεύσουν, να τους βοηθήσουν ουσιαστικά και πρακτικά! Λείπουν όχι γιατί δεν υπάρχουν κάποιοι που έχουν την συγκεκριμένη αυτή διάθεση, να συμβάλλουν προς την κατεύθυνση αυτή, αλλά οι άνθρωποι που έχουν την πρόθεση και την δύναμη, δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξη των νέων αυτών με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Όποιος καταφέρει και κερδίσει αυτή την γενιά, εφόσον την ανακαλύψει και την προσεγγίσει, θα συμβάλει κατά ένα μέρος στη προσπάθεια αναγέννηση μιας πιο δημιουργικής Ελλάδας, πιο αισιόδοξης, πιο ελπιδοφόρας.
12°
