Η Εκκλησία έχει ανάγκη τα λεφτά σου (και τα παίρνει)

Νομίζω πως δεν πρέπει να υπάρχει συμπολίτης που είναι αναγκασμένος να πληρώνει στο ακέραιο όλους τους φόρους που του αναλογούν από την αμοιβή του χωρίς καμία δυνατότητα απόκρυψης εισοδημάτων (μτφ. ιδιωτικός υπάλληλος) ή συμπολίτης που προσπαθεί να αποκρύψει κάποια εισοδήματα προκειμένου να επιβιώσει ή να μην αισθάνεται εντελώς κορόιδο (μτφ. ελεύθερος επαγγελματίας) ή συμπολίτης που να αντιλαμβάνεται ότι αν τα φτύσουν αυτοί που πληρώνουν φόρους θα πάρουν μαζί τους και όλους τους υπόλοιπους (μτφ. αλλεργικός στο σανό) που να μην έχει λίγο θυμώσει με την κυβέρνηση του Αλέκση που χρησιμοποιεί τα χρήματα του για να εξαγοράσει ψήφους. Προφανώς η διαδικασία εξαγοράς ψήφων με τα λεφτά των φόρων δεν είναι επινόηση του φίλου και συνεργάτη της κυρίας Παναγοπούλου, αλλά, τις τελευταίες τουλάχιστον δεκαετίες, κανένας δεν φορολόγησε τόσο πολύ και κανείς δεν δωροδόκησε τόσο απροκάλυπτα και με τόσο μεγάλη αδιαφορία για το αύριο.

Ευτυχώς, ο μικρός, αλλά δικαιολογημένος, αυτός θυμός έρχεται να εξισορροπηθεί από την ανακούφιση της διαπίστωσης πως τα λεφτά από το άρμεγμα των αγελάδων που πια αντί για γάλα βγάζουν αίμα (μτφ. φορολογούμενοι) πάνε και πέρα από πολιτικές σκοπιμότητες, εκεί που υπάρχει πραγματική ανάγκη.  

Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, καταλαβαίνω ότι δυσκολεύεστε να το πιστέψετε, αλλά τα χρήματα που ο Αλέκσης και η χαρούμενη παρέα του σας κλέβ... συλλέγουν, χρησιμοποιούνται και για σκοπούς πέραν της ανάγκης να μικρύνει κάπως αυτό που έρχεται. Καταλαβαίνω πως είναι δύσκολο να πιστέψετε ότι, πέρα από το κομματικό, χρησιμοποιούνται και για το κοινό καλό. Όμως είναι αλήθεια και ιδού η απόδειξη:

117 (εκατό και δέκα και εφτά) εκατομμύρια προσέφερε η Περιφέρεια της Αττικής (μτφ. η συντρόφισσα Ρένα Δούρου) στην Εκκλησία, δηλαδή σε μητροπόλεις, ενορίες και σωματεία ή οργανισμούς που στηρίζονται από τη Εκκλησία.

Επειδή καταλαβαίνω ότι τα καλά νέα είναι τόσο σπάνια που δύσκολα τα πιστεύει κανείς, επαναλαμβάνω την είδηση κάπως πιο δυνατά:

Η ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ ΕΔΩΣΕ 117 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ (λεπτομέρειες εδώ)

Προφανώς αυτά τα χρήματα από μόνα τους δεν είναι ικανά να λύσουν όλα τα προβλήματα αυτού του άπορου οργανισμού, αλλά είμαι σίγουρος πως δεν είναι τα μόνα που θα εισπράξει η χτυπημένη από την κρίση και ευρισκόμενη στα όρια της πτώχευσης, Εκκλησία. Θέλω να πιστεύω ότι η περιφέρεια Αττικής δεν θα είναι η μόνη που θα συνδράμει με τα χρήματα των φορολογούμενων το θεάρεστο έργο της Εκκλησίας και του CEO της Ιερώνυμου. Στην πραγματικότητα είμαι τόσο σίγουρος που θα έβαζα στοίχημα ότι όλες οι περιφέρειες προσφέρουν το κάτι τις τους στην Μητέρα μας, ακόμα κι αυτές που δεν διοικούνται από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και όσο να’ναι δεν βρίσκονται τόσο κοντά στο δρόμο του Θεού.

Κάποιοι κακόπιστοι, σίγουρα υπηρέτες του Μινώταυρου του νεοφιλελευθερισμού, ισχυρίζονται ότι η πολιτεία δεν θα έπρεπε να χρηματοδοτεί την Εκκλησία και το όποιο έργο της με μοναδικές πιθανές εξαιρέσεις τις περιπτώσεις που περίσσευαν χρήματα από το δικό της. Λένε, αυτοί οι υπηρέτες της αθεΐας και του καπιταλισμού, ότι δεν μπορεί να υποστηρίζεις οποιοδήποτε έργο, οποιουδήποτε, όταν π.χ. τα νοσοκομεία είναι στην κατάσταση που είναι. Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να ειρωνευτούν τις πάγιες (μτφ. ΓΤΠ) θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ αναρωτώμενοι αν θα μας πουλούσαν όλους σκλάβους στην Ιερά Σύνοδο σε περίπτωση που δεν ήταν υπέρ του διαχωρισμού Εκκλησίας και Κράτους. Κάποιοι, ακόμα πιο ακραίοι νεοφιλελεύθεροι, αμφισβητούν την προοδευτικότητα της συντρόφισσας Δούρου αγνοώντας πως με σχεδόν 130 νεκρούς στην καμπούρα σου (πολιτικά μιλώντας πάντα) έχεις απόλυτη ανάγκη την σωτηρία της ψυχής (ή ακόμα καλύτερα, την σωτηρία των ψήφων) που μόνο η Εκκλησία μπορεί να υποσχεθεί.

Εμείς οι υπόλοιποι, εμείς που η νέα τάξη πραγμάτων και η παγκοσμοιοποίηση δεν μας έχουν αλλοτριώσει πλήρως, χαιρόμαστε που ένα μέρος των χρημάτων μας, αντί να πάει σε άχρηστες υποδομές ή κρατικές επενδύσεις, καταλήγει στην Εκκλησία. Εκεί που άνθρωποι φωτισμένοι από τη χάρη του Θεού, θα τα διαχειριστούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ιδανικά θα θέλαμε όλα μας τα χρήματα να πηγαίνουν σε αυτούς τους ανθρώπους, στον Ιερώνυμο και την παρέα του, αλλά για κάτι τέτοιο ίσως να πρέπει να εκλέξουμε μια ακόμα πιο αριστερή κυβέρνηση.

Μέχρι τότε θα αρκεστούμε να προσφέρουμε αυτά τα ελάχιστα 117 εκατομμύρια μέσω της συντρόφισσας Δούρου και τα, ποιός ξέρει πόσα ακόμα, μέσω άλλων συντρόφων ή συναγωνιστών, έχοντας ως μοναδική στεναχώρια τη σκέψη πως αν οι φόροι μας ήταν ακόμα ψηλότεροι θα μπορούσαμε να προσφέρουμε ακόμα περισσότερα. Και μπράβο μας και σε καλή μεριά στον Ιερώνυμο.