Ανοιχτή επιστολή προς κάποιους από τους 500.000 νέους και νέες που έφυγαν από την Ελλάδα τη δεκαετία 2009-2018

Αγαπητή Μυρτώ, Αγαπητέ Αποστόλη, Αγαπητή Αθηνά, Αγαπητέ Σάββα. Παρακαλώ συγχωρείστε μου τον ενικό, αλλά έχω παιδιά σχεδόν συνομήλικα με σας και τρία εγγόνια. Τη Μαριτίνα, τον Γιάννη και τη Ναταλία. Λόγω των τόσο κρίσιμων ευρωεκλογών στις 26 Μαΐου για την Ευρώπη και τη θέση μιας χώρας όπως η Ελλάδα στη μελλοντική ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική, αισθάνομαι πολύ έντονα την ανάγκη να επικοινωνήσω μαζί σας, όπως επίσης με τις οικογένειες και γενικά τους δικούς σας ανθρώπους.

Όπως ενδεχομένως θα σας έχουν πληροφορήσει, εμάς εδώ στην πατρίδα απορροφούν αυτή την περίοδο την προσοχή μας πολλά επείγοντα και σοβαρά θέματα μεγάλης σημασίας για το μέλλον της Ευρώπης. Το πώς πλούτισε η οικογένεια Μητσοτάκη, για το αν συνεργάστηκε με τη χούντα η οικογένεια του κ. Τσίπρα, το μέγεθος του μουστακιού και του συνακόλουθου τραμπουκισμού του κ.Πολακη, τον αριθμό των καμπινών του τέως κότερου της χήρας του αείμνηστου Περικλή Παναγόπουλου.

Υπάρχει επίσης μεγάλη συζήτηση για την απεργία πείνας του κ. Κουφοντινα, για το επόμενο χτύπημα του Ρουβικωνα και για τον χρόνο που θα χρειαστούν οι πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας να συγκροτήσουν το εκστρατευτικό σώμα για να εισβάλουν στην ελληνική Μακεδονία λόγω του αλυτρωτισμού που εκτρέφει η επονείδιστη προδοσία όσων στήριξαν για την αποφυγή παραπέρα τετελεσμένων και πάρα τις διαδικαστικές αστοχίες της κυβέρνησης, ως αναγκαίο κακό και μη χείρον τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Εσείς βέβαια έχετε άμεση εμπειρία για το τι σημαίνει Ευρώπη και προσωπική άποψη για το πόσο πολύτιμη είναι η συμμετοχή μας στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Σίγουρα μπορείτε να αξιολογήσετε τι θα μας είχε συμβεί το 2010, όταν χρεωκοπήσαμε ως χώρα, εάν χωρίς τη στήριξη των εταίρων μας είχαμε βιώσει μια άτακτη χρεωκοπία, παρόλο που κάποιοι μας πίκραναν θεωρώντας μας τεμπέληδες, άλλοι μας τιμώρησαν με την αδιέξοδη πολιτική λιτότητας που μας επέβαλαν με το μείγμα πολιτικής των μνημονίων και κάποιοι πολιτικοί όπως οι κ.κ. Σόιμπλε και Βέμπερ επιθυμούσαν κατά βάθος ένα Grexit.

Γνωρίζατε επίσης όταν πήρατε τη δύσκολη για σας και τις οικογένειές σας απόφαση να φύγετε από την Ελλάδα, ότι στις χώρες της ΕΕ θα βρίσκατε τόσο την αναγνώριση όσο και τις ευκαιρίες που θα σας μαλάκωναν την πίκρα. Μπορείτε να εκτιμήσετε καλύτερα από τον καθένα τι θα σημαίνει κατάργηση του Σένγκεν. Θα έχετε δε σίγουρα αισθανθεί την αγωνία όσων κινδυνεύουν από τις επιπτώσεις του Brexit.

Βιώνετε υποθέτω άμεσα τους κινδύνους για το μέλλον της Ευρώπης που καραδοκούν λόγω της αυξανόμενης επιρροής των εθνικιστών, των ξενοφοβικών και των λαϊκιστών της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς.

Ως άνθρωπος που παρακολουθεί στενά τα τελευταία σαράντα χρόνια την πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αρχικά σε θεωρητικό επίπεδο ως ακαδημαϊκός δάσκαλος στο London School Of Economics, μετά ως επικεφαλής μιας τριμελούς παρέας που είχαμε το θράσος να συγγράψουμε πριν τις εκλογές του 1981 το κείμενο στρατηγικής που υιοθέτησε ως Π/Θ ο αείμνηστος Ανδρεας Παπανδρέου, για αναδιαπραγμάτευση εντός αντί για έξοδο της Ελλάδας από την ΕΟΚ την εποχή του «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και αργότερα από τη θέση του Οικονομικού του Συμβούλου, είμαι φανατικός Φεντεραλιστής. Αυτό ως Ευρωπαίος.

Ως Έλληνας θα αισθανθώ ασφαλής από τους τυχόν κινδύνους εξ Ανατολών, ότι η ελληνική ΑΟΖ δεν θα αμφισβητείται πλέον ή ότι δεν θα πλημμυρήσει η Ελλάδα από κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες προσφυγές, μόνο εάν τα ελληνικά σύνορα γίνουν και de jure ευρωπαϊκά μέσω μιας κοινής εξωτερικής πολιτικής και κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής ασφάλειας. Άρα με εκφράζουν απόλυτα οι απόψεις της ευρωπαϊκής Αναγέννησης του Γάλλου Προέδρου Μακρόν, που απ’ ό,τι δήλωσαν υιοθετούν και οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες του Γκι Φερχοφστατ. Για δε προέδρο της Commission σαφώς προτιμώ τον Τίμερμανς και σε καμιά περίπτωση τον Βέμπερ.

Συμφωνείτε ελπίζω και εσείς ότι μόνο σε μια ομοσπονδιακή Ευρώπη, με έναν κανονικό κοινοτικό προϋπολογισμό υπάρχει προοπτική οι φόροι που πληρώνετε εκεί που εργάζεστε να μπορούν να χρηματοδοτήσουν και ανάγκες των γονέων σας και της χώρας που συνέβαλε και αυτή στο κόστος των σπουδών σας. Οι ΗΠΑ «κερδίζουν» σε κάθε περίπτωση, όταν προικισμένα παιδιά από τον Νότο διαπρέπουν εργαζόμενοι στη Ν. Υόρκη.

Αν δε μέσα από τη μεταφορά αναπτυξιακών πόρων δημιουργούνται καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας στο Νότο αυξάνονται πολύ οι προοπτικές κάποιοι να επιστρέψουν στον τόπο καταγωγής τους.

Άλλωστε μόνο με καθεστώς πολιτικής ένωσης:
• Θα ανατιναχθούν τα θεμέλια του πελατειακού κράτους
• Θα υπάρξει αξιοκρατία, την έλλειψη της οποίας  έχετε νοιώσει στο πετσί σας.
• Οι λέξεις αριστεία και αξιολόγηση δεν θα θεωρούνται ύβρεις
• Θα καλυφθεί το έλλειμμα δημοκρατίας που έχει αφήσει τόσο χώρο σε γραφειοκρατίες και διακυβερνητικά όργανα που πρέπει να αντικατασταθούν από υπερεθνικά, εκλεγμένα από συνειδητοποιημένους ευρωπαίους πολίτες.

Με βάση τα παραπάνω, επιθυμώ οι ευρωβουλευτές του κόμματος που θα ψηφίσω να ενταχθούν σε ευρωομάδα που θα βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας.

Έτσι θα ψηφίσω το Ποτάμι, το σταθερά πιο ευρωπαϊκό κόμμα. Το μόνο ελληνικό κόμμα που υποστηρίζει την ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης όσο πιο σύντομα γίνεται και σε κάθε περίπτωση πριν τη δεύτερη παρουσία. Που ακόμα και για το επίμαχο για κάποιους θέμα των Πρεσπών υιοθέτησε τη μόνη συνεπή ευρωπαϊκή θέση του ανοίγματος της διαδικασίας ένταξης της Βόρειας Μακεδονίας στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, μια που οποιαδήποτε άλλη λύση θα έστελνε τους βόρειους γείτονες στην αγκαλιά ανθελλήνων με αρνητικές συνέπειες για την εθνική μας ασφάλεια.

Αν για τον οποιοδήποτε λόγο δεν συμμερίζεστε την επιλογή μου, ψηφίστε τουλάχιστο το ΚΙΝΑΛ ώστε να μη στηρίξετε την παράταξη του κ. Βέμπερ που εκφράζει το status quo. Αν ούτε το ΚΙΝΑΛ σας κάνει, ψηφίστε οποιοδήποτε φιλοευρωπαϊκό κόμμα και σε κάθε περίπτωση τους αξιότερους υποψήφιους.

Ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας και καλή ψήφο.
Μην απεμπολήσετε την ευκαιρία.
ΜΦΧ

Γιάννης Παπανικολάου, οικονομολόγος
ευρωπαίος φεντεραλιστής